FanFic.nl

Afscheidsbrief -Bill one shot-

Afscheidsbrief

liefste Tom,

Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen. Het ligt nogal moeilijk weetje. Als ik terug denk aan onze jaren samen als Tokio Hotel. Onze begin jaren bedoel ik. Ging alles nog goed, en trok ik me niets aan van die roddels. Ik dacht dat ik er mee kon leven. Ik dacht dat ik het aan kon. Maar weetje Tom, ik kon het niet. Ik kan het niet langer aan. Het doet elke keer meer pijn. Ik voel hoe men steken in mijn hart doet. Ik hield me misschien sterk, maar het was allemaal toneel. Hoe ik deed alsof het me niets kon schelen. In heb begin deed het ook niets met me, dat geef ik toe. Maar de roddels werden groter en erger. En mijn pijn werd groter en erger. Jij dacht waarschijnlijk dat ik niets had, en dat alles echt was. Mijn vrolijkheid en mijn blijdschap. Maar elke keer, brokkelde er een stuk van mijn moed en zelfvertrouwen af. Mijn zelfvertrouwen is klein nu. Ik weet niet eens meer hoe het voelt.

Ik ben nu 18, net als jij. En ik heb die jaren kunnen volhouden, dankzij jou. Jij was er voor me, als ik niet kon. Maar Tom, ik kan niet meer, en jij kan me niet meer helpen. Ik ga van je Tom. Maar ik wil niet, dat jij huilt om mij Tom. Asjeblieft niet. Dat wil ik niet.

De laatste dagen, heb ik nagedacht over onze jaren. Onze momenten samen waren de beste die me ooit zijn overkomen. Ookal waren er ruzies of discussies. Het zijn momenten die je kan koesteren. Het zijn momenten die ik nooit zal vergeten.

Onze laatste ruzie was 2 dagen geleden. Ik kan je woorden maar niet uit mijn hoofd zetten. Je woorden die mijn hart braken. Ik wil dat je weet dat je mij pijn deed. Maar ik geef toe, het was niet helemaal mijn schuld. Ik was prikkelbaar en slecht gezind. Misschien kwam het door het artikel dat ik zonet had gelezen. Ik was kwaad en verdrietig. Dat mensen zo iets over iemand kunnen schrijven? En toen, vloog ik uit tegen je. En het spijt me daarvan. Dat heb ik je toen wel miljoenen keer gezegd, maar ik voel me er nog steeds niet goed bij. Je zei tegen mij, dat ik een triestige homo was. Misschien had je wel gelijk over dat triestig gedeelte. Misschien trok ik wel aandacht ofzo? Maar je moet weten dat ik echt op meisjes val hoor. Dat laatste woord, was wel een druppel. Een druppel die de emmer liet over lopen. De druppel die mijn hart liet breken.

Maar je moet weten, het was niet jou schuld!

Hmm, ik denk even na. Ik weet niet goed, hoe ik afscheid van je moet nemen. Ik weet nog niet eens wanneer ik ga. Misschien straks, of morgen of overmorgen. Maar ik weet zeker dat ik ga! Ik weet het zeker Tom. En zelfs jij kan me niet meer tegenhouden. Ookal wil je dat graag doen. Jij bent iets dat me weerhoud te gaan.

En Tom, zorg goed voor mam en Gordon. Asjeblieft doe het voor mij. Ik weet dat mam kapot zal gaan van verdriet. En dat is ook weer iets dat me weerhoud van het te doen. Maar het kan me niet meer tegenhouden. Het heeft me al zo lang tegengehouden. Nu gaat het niet meer. Mijn drang om te gaan is te groot. Veel te groot. Mijn drang om weg te zijn van deze wereld.

Ik ga naar onze wereld Tom. Waar alles goed is. En niets misloopt. Waar schelden, roddels en gemene dingen niet bestaan. Waar de zon altijd schijnt en geen oorlog is. Waar ik mezelf kan zijn. En ik zal daar op je wachten. Tot jou beurt gekomen is. Maar liefste Tom, beëindig je leven niet voor mij. Je hele leven staat nog voor je. En geniet er van. Maar ik weet dat je nu denkt, bij jou toch ook. Maar dat is niet Tom. Mijn tijd is gekomen. Het is het beste voor mij en voor de wereld.
En Tom, vertel onze fans, dat ik van hen hou. En dat ze altijd fan moeten blijven. Als ik er niet meer ben. En vertel hen dat ik over hen zal waken. Ze zullen altijd heilig voor me zijn. Zoals wij fans hebben, heeft niemand er.

Misschien is mijn beslissing wel zielig en zwak. Maar ik wil dat je weet dat het niet verder kan gaan zo. Dus vanavond zal het gebeuren. Stipt om middernacht, zal ik springen. Ik ga van je Tom. Het spijt me. Ik hou zielsveel van je Tom, ook na wat er is gebeurt!

Vergeet me niet. Mijn grote broer.

Liefs Bill.

Reacties: