FanFic.nl

Stand Alone's

Pictures [TC]

Zweet vormde zich op zijn voorhoofd, koude handjes klemden zich om zijn keel en zware bakstenen drukten op zijn longen. Hij woelde en draaide en leek te vallen in een diep zwart gat, waarin geluid noch enig ander iets met een zintuig waar te nemen was.
En toen was het voorbij, hij lag in de hoop dekens op zijn bed. Hij liet zijn hoofd in een kussen vallen, dat meteen een andere vorm aannam. Zijn lichaam was klam van het zweet.
‘Bill, is er iets?’ vroeg Tom terwijl hij de kamer instormde. Opgelucht haalde hij adem toen hij zag dat Bill gewoon normaal in zijn bed lag, hij keek dwars door de verwarde indruk op zijn gezicht heen.
‘Nachtmerrie, denk ik.’ zei Bill schor en wreef zijn plakkerige, zwarte haren uit zijn gezicht.
‘Oh. Oké. Gaat het een beetje?’ Tom schoof bezorgd de kamer verder in en plofte toen op het bed neer. Bill knikte zuinig, voorzichtig en duwde de dekens van zich af. Onopvallend schoof hij steeds dichter bij Tom, tot hij zo goed als op zijn schoot zat.
‘Rustig maar, het was maar een droom.’ werd Bill door zijn grotere broer getroost. ‘Kleed je aan. We moeten over een half uur in de bus zitten.’
Bill knikte weer en werkte Tom toen de kamer uit.
De laatste tijd hield hij er niet van als Tom op hem zat te kijken als hij zich omkleedde, of douchte, of enig ander gelegenheid dat hij naakt was. Waarom wist hij niet, het was gewoon zo. De enige, verklarende theorieën die hij had gevonden, waren dat hij volwassen genoeg werd om alles zelf te kunnen en zonder hulp nodig hebben, maar dat was belachelijk want dat was altijd zo geweest, Tom zat er immers maar bij voor het gezelschap en het vermaak, of dat hij verliefd was op zijn broer, maar dat was gewoon walgelijk.
Zijn slaapshirt vloog door de lucht en eindigde op de rand van de dressoir, zijn boxer nam ook een duikvlucht en bleef nog maar net aan de spiegel hangen. Hij rolde een nieuwe boxer over zijn benen en stapte toen in zijn jeansbroek. Na nog de rits en knop te hebben toegedaan en een T-shirt uit zijn koffer gevist te hebben, stapte hij zijn kamer uit.
De droom had nog sporen bij hem achtergelaten. Hij was trillerig en duizelig, en hij had heel de tijd het gevoel dat er iets te gebeuren stond.
Laag gezang kwam uit de kamer van Tom, Bill wilde in eerste instantie gewoon doorlopen. Iets hield hem tegen. Iets dat hem zei dat hij naar binnen moest kijken. Dus legde hij zijn hand op de klink en bewoog zijn vingers opzij, maar dat was buiten David gerekend.
‘Bill, kom eens hier, jij!’
Met een ruk draaide hij zich om, zijn hand gleed van het ijzer en verdween in zijn broekzak.
‘Ga eens naar die broer van jou, dit is zijn camera, dat ding met die ranzige foto’s lag op mijn bureau.’ David liep een beetje rood aan, beginnend bij zijn nek en eindigend bij de haargrens op zijn voorhoofd.
‘Ik geef hem wel.’ zei Bill en slikte, hing het toestel met de band aan zijn nek en draaide zich weer om. Voetstappen achter hem beloofden dat David weg zou zijn binnen dit en een minuut. Dat was ook zo, na een ongeveer halve minuut sloeg een deur dicht.
Bill trippelde weer naar de deur, opende die muisstil en stak zijn hoofd om het hout. Tom stond zich aan te kleden. Eigenlijk meer uitkleden, hij liet juist zijn Kani over zijn benen naar beneden glijden.
Zijn hand verdween zijn boxer in, hij legde zijn hoofd in zijn nek.
Oké, dit moet ik niet zien, dacht Bill in paniek en deed enkele stappen achteruit. Hoe vies was het om je broer dí¡t te zien doen?
Maar ergens aan de rand van zijn hersenpan bleven de beelden zich opdringen en hij vocht tegen het deel van zijn lichaam dat naar binnen wou gaan om hem te helpen.

Een kwartiertje later besloot Bill dat Tom wel klaar zou zijn met wat hij deed. Hij pakte de camera vast, maar doordat zijn nagel zolang was, drukte hij een knopje in. De powerknop, zo bleek toen het kleine schermpje precies toonde wat er voor hem was.
Bill kon zijn nieuwsgierigheid nu ook niet bedwingen en keek naar de foto’s die zijn broer gemaakt had.
Het eerste deel verbaasde hem niet veel, blote vrouwen en knappe meisjes waar Tom mee geposeerd had, de ene foto was al wat grappiger dan de andere. Toch voelde hij ergens een steek van verdriet, maar dat weet hij aan het gebrek van nieuws dat hij de laatste tijd van zijn broer kreeg.
Bij het tweede deel schrok hij toch. Dat was hij zelf! De eerste vijf waren in zijn slaap genomen, hij had zijn armen om zijn kussen geklemd en drukte er met zijn wang tegen, waardoor hij appelwangen kreeg. Toen een stuk of tien vlak na een optreden, bezweet en met plakkende kleren, die zich aan zijn huid hadden vastgezogen, en toen een paar terwijl hij zich omkleedde in de tourbus.
Van schrik had hij bijna de Canon laten vallen, maar hij kon hem nog net vastgrijpen.
Waarom deed Tom dat? Waarom maakte hij foto’s? Zó’n foto’s?
Bill duwde de deur van Toms slaapkamer weer een klein beetje open en keek naar binnen door de lens tussen deur en deurstijl te steken. Tom zat op zijn bed, onhandig zijn sokken aan te trekken. Hij zat in enkel boxershort op bed.
Bill kon er niet aan doen maar hij voelde zich warm worden en wendde zijn blik even af. Dit was niet normaal. Hélemaal niet normaal!
Tom stond recht, griste zijn broek van de grond en schoof die over zijn benen. Net iets meer dan alleen de elastiek van zijn Bjön Borg-boxer kwam boven de rand van zijn broek uit. Hij wilde net een zwarte vest over zijn hoofd trekken, toen Bill een foto maakte. De flits verlichtte de kamer voor enkele seconden met een fel, wit licht.
Bill had besloten dat als Tom foto’s van hem mocht maken, het ook andersom mocht. Geen idee waarom hij dat überhaupt wou. Maar over de flits had hij niet nagedacht.
Tom draaide zich om, zijn trui zakte naar beneden en klungelig haalde hij zijn armen door de mouwen. ‘Bill, wat doe jij hier en wat deed jij met mijn camera?’ Hij stapte op Bill af en trok de camera over zijn hoofd. En toen zag hij de foto die Bill gemaakt had, en na het scrollen ook de foto’s die Bill gezien had.
‘Ik kan het uitleggen.’ stotterde Bill terwijl een rode kleur naar zijn wangen liep. Tom haalde zijn schouders op. Het was wem duidelijk dat hij een blos op zijn wangen moest krijgen, hij had meer foto’s van Bill gemaakt dan Bill van hem, maar hij was geen blozer, dat was hij nooit geweest.
‘Je hoeft het niet uit te leggen.’ fluisterde Tom en legde zijn vinger op de lippen van zijn jongere broer.
Bill voelde zich schuldig. Hij had een foto van Tom gemaakt. Waarom? Omdat hij daar plots de drang toe had gehad. Maar waar kwam die drang dan vandaan? Was die er al die tijd al geweest? Was hij dan misschien wel verliefd.
Nee, dat kon niet. Verliefd op zijn eigen tweelingbroer, dat kón niet.
Maar hij kon hij het anders verklaren?
Tom opende aan de onderkant van de camera een soort vakje, waaruit hij een paars chipje haalde. Toen viste hij zijn gsm uit zijn broekzak en stak het chipje er aan de zijkant in.
Bill voelde een minuutje later zijn eigen gsm in zijn zak trillen. Hij haalde hem tevoorschijn en zag dat Tom hem een foto verstuurde.
‘Wuh?’ kraamde Bill uit maar accepteerde toch.
‘Je zult wel zien.’ Terwijl hij zijn gsm op bed legde en de verbinding niet verbrak, stapte hij de kamer uit.
Bill opende de foto, die nu volledig geladen was. De titel was Ons geheimpje, en daar, in kleur en met een fijne scherpte, Tom halfnaakt.
Blozend stopte Bill zijn gsm weg en draaide zich om.
Hun geheimpje, dat leek hem wel spannend.

Reacties: