FanFic.nl

A twincest story?!

33

Bill
Binnensmonds vloekend op Georg loop ik samen met hem en Tom naar het cafetaria waar de regisseur op ons wacht. We voegen ons bij hem en de rest en volgen het gesprek verder.
"David, maak je geen zorgen. Die jongens zijn supertalenten en we lagen ver voor op schema. Er is geen reden tot paniek, we raken heus wel op tijd klaar."
"Dus geen extra kosten?"
"Geen extra kosten."
"David, je hebt hem toch gehoord, we zijn natuurtalenten, vertrouw ons maar gewoon."
"Ga jullie maar klaarmaken want als jullie altijd zo vijf minuten voor het begin van de opnames gaan aankomen zal het nog wel even duren voor ik jullie vertrouw."
Ik kijk op de klok en gelijk met Georg, Gustav en Tom vlieg ik naar de kleedkamer. We kleden ons om, laten make-up op ons gezicht smeren en gaan dan op zoek naar de juiste set.
De eerste scènes verlopen vlot en zonder al te veel problemen, mede doordat Tom en ik niets tegen elkaar moeten zeggen en we elkaar ook niet moeten aanraken. Maar deze scène is compleet het tegenovergestelde, en ik kijk er al de hele tijd tegenop.
Ik zit naast Tom in de zetel, stiekem hebben we elkaars handen vast, omdat het moet. Tom luistert geconcentreerd naar de tekst van Georg, maar ik kan er alleen maar aan denken dat wanneer ik zo dadelijk antwoord ga moeten geven, Gustav en Georg dan rechtstaan en de set afwandelen, en ik dat Tom moet kussen.
Ik hoor Tom het woord ‘Cola’ uitspreken en besef dat ik nu ook moet antwoorden op de vraag wat ik zogezegd wil drinken. Iedereen kijkt me aan, wachtend op een antwoord. Ik sta recht en Tom’s hand glijd uit de mijne.
“Ik kan dit niet.”� Zucht ik terwijl ik van de set af wil lopen.
Ik voel een warme hand om mijn arm en kijk om. Tom staat voor me en durft me nauwelijks aan te kijken.
“Bill, ik weet dat ik fout geweest ben, en het spijt me. Het spijt me echt dat ik je pijn gedaan heb. Ik had nooit zoveel mogen drinken en ik had dat meisje nooit mogen zoenen. Ik hou van je Bill, alleen van jou. Ik weet dat iedereen ons nu staat aan te gapen, maar dat kan me niet schelen. Ik hou van je Bill, en ze mogen het weten, hoe verkeerd het ook is. Ik weet dat het verkeerd is, en ik weet ook dat ik fout geweest ben. Ik heb al zoveel fouten gemaakt, die je mij hebt vergeven, en net zolang als ik leef zal ik fouten blijven maken, net omdat ik weet dat je me zal vergeven, omdat je van me houd. Maar ik smeek je erom, Bill, geef me alsjeblieft de kans om die fouten te maken.”�
De traan die al een hele tijd in mijn ooghoek zit rolt uiteindelijk over mijn wang en Tom kijkt me smekend aan. Hoe kan ik nu in hemelsnaam kwaad op hem blijven?!
Ik sla mijn armen om zijn nek en begraaf mijn gezicht in zijn nekholte.
“Idioot.”� Fluister ik in zijn oor.
“Maar wel jou idioot.”� Fluistert hij terug.
Hij kijkt me aan en veegt de traan weg vlak voor hij zijn lippen op de mijne drukt.
“Ow, wacht eens even!”� Roept Georg terwijl hij rechtspringt. “Die twee mogen hier serieus zo ver buiten hun tekst gaan, en we blijven gewoon doorfilmen terwijl zowat iedereen hier emotioneel geworden is erdoor, en op mij is iedereen kwaad als ik een zin verkeerd zeg!”�
“Hou toch je mond en kom zitten.”� Zegt Gustav terwijl hij de bassist weer naast hem trekt.
Georg kijkt hem raar aan en trekt een wenkbrauw op als hij ziet dat ook Gustav zijn best doet om zijn tranen binnen te houden.
“Euhm, misschien een zakdoekje nodig?”�
“Ja, dat mag.”� Hij kan het niet helpen en een traan loopt over zijn wang van ontroering.
“Oke, nu even serieus hier. Jij zit hier, net zoals de rest, te huilen om gewoon twee jongens die hun relatie weer even op het juiste pad brengen! Ow, wacht, jullie hebben een relatie?!”�
“Ja, wat is de liefde toch mooi.”� Antwoord Gustav hem in onze plaats.
Ik lach naar Tom en hij lacht terug vlak voor hij opnieuw een kusje op mijn lippen drukt. Dit voelt zo goed, ik snap niet hoe ik twee weken zonder dit gelukzalige gevoel kon. En, dat iedereen nu weet wat hij voor elkaar betekenen, kan me niets schelen, zolang wij maar samen zijn.
“oke, we nemen even pauze, over een kwartier verwacht ik iedereen opnieuw hier op de set!”� Roept de regisseur.
Wij kijken de man dankbaar aan en verdwijnen dan samen in de kleedkamer.

[reacties??]

Reacties: