FanFic.nl

My Worst Nightmare

On the Boulevard [19]

Bella PoV:
Zachtjes borstel ik mijn blonde haren, schud ze daarna voorzichtig weer op hun plek. Ik check ook nog snel mijn make-up. Een klein beetje mascara, lichtroze oogschaduw en een laagje lipgloss. Niet overdreven, wel stijlvol.
Vandaag draag ik een lichtroos tanktopje met eronder een hotpants van lichtblauwe jeans, met doodgewone teenslippers aan mijn voeten. Mijn nagels zijn voor de verandering roze gelakt.
Ik ben nog nooit zo gelukkig geweest, zonder Bill was ik het vast niet geweest. Mijn uiterlijk leek nog nooit zo onbelangrijk, en ik stop er nu veel minder tijd in. Bill zegt zo vaak dat hij me mooi vindt, hoe ik er ook uitzie. Meestal droeg ik toen een slobberend T-shirt en een joggingsbroek, mijn pyjama, als hij dat zei. Ik weet dus dat hij het meent. En ik hoop dat we voor altijd samen blijven, ik met mijn schat.
Ik wandel mijn huisje uit en draai meteen een straat in. Dan kom ik op de boulevard, die aardig druk is. Bijna alle terrasjes zitten vol met gezinnen, koppels, groepjes vrienden en ga zo maar door. Was Bill maar hier, dan konden we samen ergens gaan zitten.
Als ik zijn naam nog maar denk, begin ik al te glimlachen. Ik verliefd, en niet eens zo beetje ook!
Een klein meisje met een mandje bloemen reikt me een bloem aan en lacht lief. Ik pak de prachtige lelie aan en geef het meisje een euro.
Glimlachend snuif ik de geur op en duw de bloem dan achter mijn oor.
Soms stop ik voor een winkel en blijf er minstens twee minuten naar kijken, daarna loop ik weer verder. Ik spot een leuk winkeltje aan het eind van de straat en loop naar binnen. Prachtige beeldjes, oude camera´s, mooie sieraden.
Ik zie een leuke kettinkje, dat mij echt aanspreekt. Ik hou het op mijn handpalm en wrijf over het prachtige stukje ijzer. Het hangertje is een bloedrood hartje, met een diamantje in het midden. Ik pak hem van het rekje af en loop naar de kassa toe. Een klein, mollig vrouwtje pakt het bedeltje aan en rekent hem af.
Ik doe hem meteen aan, en loop de winkel weer uit.

Ik neem plaats op een leuk terrasje aan een tafeltje en wacht tot er een ober komt om mijn bestelling op te nemen. Ik heb best wel erge dorst, en eigenlijk ook een beetje honger. Ik kijk om me heen, om te zien of er ergens een ober rond loopt. Er is er geen enkele echt dichtbij, dus steek ik mijn hand op.
Twee meisjes, rond de 18 jaar schat ik, zitten aan het tafeltje naast mij en kletsen met een jongen, wat ik eerlijk moet toegeven, die er best oké uit ziet. Het meisje met de bruine haren lacht naar me en houdt haar glas omhoog, de andere kijkt haar verbaasd aan en tikt de eerste aan. Ze maken rare gebaren en even later komt er een van hun naar me toe gelopen.
‘Hallo, misschien klinkt dit erg stom, maar wil je bij ons zitten? Je zit er maar zo alleen.’ vraagt ze. Haar bruine ogen stralen vrolijkheid uit.
Ik knik kort en loop met haar naar hun tafeltje. Onwennig ga ik zitten en kijk hen aan. Nee, ze zijn zeker geen familie!
‘Oké, dit is ongemakkelijk, ik heet Jona en dit is Ruby.’ Jona -blijkbaar- wijst naar het zwartharige meisje, die dus Ruby heet. Ze strijkt haar haren uit haar gezicht en glimlacht kort. De jongen kucht subtiel en tikt Jona aan. ‘En dit is Robi.’ lacht ze. Ruby lacht, port Robi in z'n zij en steekt haar tong uit. Ze lijken me echt het soort mensen waarmee ik bevriend zou kunnen zijn.
‘Ik ben Bella.’ zeg ik verlegen. Jona knikt, wenkt een ober en stelt voor dat ik eindelijk bestel. Dankbaar bestel ik een ijsthee met een extra schijfje citroen en een schotel met hapjes voor mijn gloednieuwe vrienden, dat laatste vooral heel hartelijk onthaald door Robi.

Het gesprek gaat vlotjes, Ruby heeft net verteld dat ze hier op een reisje zijn en dat vooral om te shoppen, iets dat ze heel graag doen. Jona heeft meer aandacht voor Robi, die naast haar zit, dan het gesprek. Duidelijk verliefd, wat is het toch schattig. De lege schotel staat voor ons, het was heel lekker en we hebben veel gelachen.
Ik vertel ook wat over mezelf, dat ik een vriendje heb - ik noem zijn naam maar niet, ik weet niet of Bill dat wel leuk vindt - en zelf ook best wel gek ben op shoppen. De zon daalt langzaamaan maar zeker en mensen beginnen het terras te verlaten.
‘Wij moeten ook maar eens gaan.’ zegt Jona en staat op, gevolgd door Robi en uiteindelijk Ruby. Ik krijg Jona's telefoonnummer nog, daarna verdwijnen ze. Ik zal ook maar eens gaan, Bill mist me vast.

Als ik aanbel, maakt Bill open en geeft me een kus. We lopen naar de woonkamer en ik ga in de zetel zitten.
‘Hoe was jouw dag?’ vraagt Bill, terwijl hij naast me komt zitten.
‘Leuk. Ik heb een leuk bedeltje gekocht, en leuke meiden ontmoet op een terrasje.’ Ik laat mijn ketting zien.
‘Heel mooi, schat. En leuke meiden?’ Hij kust me zacht op mijn wang, na het bedeltje gezien te hebben.
‘Ja, ik zat alleen en ze vroegen of ik bij hun kwam zitten. Ze waren echt heel tof gezelschap.’
‘Misschien moet je ze eens uitnodigen? Dan zie je ze nog eens.’ stelt Bill voor.
‘Geweldig idee, ik zal ze morgen bellen.’ Dat is dan afgesproken.

Reacties: