FanFic.nl

Waiting In The Shadow

001

Het venster in de auto weerspiegelde mijn gezicht. Mijn golvend zwart haar hing over mijn schouders. Mijn ogen hadden een kleur die leek op paars, met daar omheen een donker randje. Normaal waren ze rood, maar zonder mijn blauwe kleurlenzen zou iedereen me maar raar aankijken.Ronnie en Justine zaten voorin, elkaar plagend aan te kijken. Een week geleden had de Volturi besloten dat ik klaar was om naar mijn 'adoptie ouders' te verhuizen. Het had lang geduurd voordat ik bij een adoptiefamilie terecht kwam.Ronnie en Justine waren net twee verliefde tieners. Ze konden niet van elkaar afblijven. Al twee eeuwen waren ze vampieren, veel langer dan mij. Ik ben vampier sinds dertig jaar geleden.
Alle herinneringen kwamen terug. Jasper. Dertig jaar lang was ik naar hem op zoek geweest. De persoon die van mij een monster maakte. Ik zocht en ik zocht, maar zonder resultaat. Zijn gezicht stond nog altijd in mijn geheugen gegrift. Zijn goudblond haar en witte tanden. Ik wou dat ik hem nooit had ontmoet. Ronnie en Justine hadden me geleerd dat ik verder moest gaan met mijn leven, of wat je een leven kunt noemen. Ze hadden hetzelfde doorgemaakt. Ze wisten hoe wraak voelde. Ik balde mijn vuisten.
"We zijn er bijna!" riep Ronnie uitgelaten.
Justine lachte. Ik niet. Ik wist wel dat Justine en Ronnie me wilden helpen, maar dat konden ze niet. Niemand kon dat.
Een blik in de achteruitkijkspiegel. Twee ogen keken me aan. Ze waren dof en levenloos. Dertig jaar waren ze al hetzelfde. Nooit veranderde er iets aan mij.
Met piepende banden stopte Ronnie voor een groot, houten huis. Verveeld stapte ik uit. Het huis had een grote tuin met narcissen en een vijver. Binnen was het modern maar toch gezellig ingericht. Ik nam de grootste kamer met uitzicht op de tuin.
Zuchtend plofte ik neer op mijn bed. Wat miste ik slapen toch. Gewoon even aan niets denken en mijn ogen dichtdoen.
Justine en Ronnie wandelden vrolijk mijn kamer binnen.
" Zin om morgen naar school te gaan?" vroeg Justine geïnteresseerd.
Als antwoord duwde ik mijn kussen in mijn gezicht en liet ik me achteruit op mijn bed neervallen.
" Zorg dat je morgen op tijd thuisbent. Er woont hier in Forks nog een familie. Cullen, of zo iets. Aro heeft heeft me aangeraden, en gelijk geregeld, met hen te gaan praten. We kunnen zeker nog iets van hen leren." Ronnie klonk als een echte vader.Gezellig nog een paar vampieren.

Reacties: