Hoofdcategorieėn
Home » Overige » Schrijfwedstrijden » Het perfecte aanzoek.
Schrijfwedstrijden
Het perfecte aanzoek.
Zenuwachtig loop ik door het huis heen. Mathilde kan zo thuis komen en alles moet dan tip top in orde zijn. Ik loop naar de voordeur en open deze. Het kaartje met het hartje erop hangt er nog, precies waar ik het opgehangen heb. Ik sluit de deur weer. Een spoor van rozenblaadjes leidt naar de trap en gaat omhoog. Ik volg het spoor en zie dat het uitkomt waar het uit moet komen. De slaapkamer. Dan spurt ik weer naar beneden, naar de keuken en roer in wat pannen. Dan ren ik terug naar boven en bekijk de slaapkamer. Opgeruimd en schoongemaakt. Op het bed ligt een witte envelop, precies waar hij moet liggen. Ik denk dat ze wel wat zal vermoeden maar het maakt niet uit. Dan loop ik weer naar beneden, naar de keuken. Een zucht ontsnapt uit mijn mond, dit moet zo perfect zijn! Ik roer weer door wat pannen kijk op de klok en zie dat de kip, die in de oven zit, er over een kwartiertje uitmoet. Ik heb nog tijd zat. Ik pak een glas water en drink deze in één keer leeg. Een rust van korte duur stroomt door mijn aderen. Dan loop ik naar de woonkamer. Het gordijn van het raam aan de straatkant is dicht. Door het raam bij de achtertuin kan ik zien dat het sneeuwt. Ik glimlach. Ik houd van een witte kerst. Een paar lichtjes in de kerstboom zijn aan. De rest heb ik uitgelaten, om de romantische sfeer niet te verpesten. Op de eettafel staan twee kaarsen in een kandelaar, allebei al half opgebrand. Ik besluit de tafel alvast te dekken, dan hoef ik dat straks niet meer te doen, dat is al één zorg minder. Ik loop terug naar de keuken. Ik zet de gaspitjes lager, het hoeft alleen nog maar te sudderen, bijna is het eten al klaar. Dan open ik een kastje en pak er twee borden uit. De borden zijn foeilelijk, dat weten we allebei, maar we hebben ze uitgekozen omdat de hond die we destijds hadden ook foeilelijk was. Dan was die in ieder geval niet alleen. Toen de hond stierf, wouden we de borden niet weggooien, bang de herinnering aan de hond te verliezen. Nu gebruiken we ze alleen nog maar voor speciale gelegenheden, en dit is er één van. Ik loop terug naar de eettafel en zet de borden op tafel. Uit de vitrinekast pak ik twee wijnglazen en zet deze op tafel neer. Bestek volgt al snel. Ik kijk weer op de klok. De kip kan de oven uit. Ik zet onderzetters neer op het aanrecht en zet de kip erop. Deze garneer ik nog even en dan vervolgt deze ook de weg naar de tafel. Ik steek de kaarsen nog aan en dan is het wachten. Ik hoor een sleutel in het slot en glimlach. Voetstappen vervolgen de weg in de gang en daarna de trap op. Ik pak mijn gitaar, die naast de vitrinekast staat en ga op een stoel zitten. Ik hoor de voetstappen weer de trap afkomen en naar de woonkamer lopen. De deur gaat open en daar staat ze, Mathilde, mijn parel.
“Wat is dit?”¯ vraagt ze met een glimlach. Ik zeg niets en begin te spelen. Ons nummer. My heart wil go on van Celiné Dion. Op het juiste moment val ik in en spatzuiver komt de tekst uit mijn keel. Ik zie dat Mathilde vochtige ogen begint te krijgen en glimlach in gedachten. Zacht mompelt ze wat mee. Als het nummer af is, zet ik mijn gitaar weer terug en nodig haar uit aan de tafel. Ze komt tegenover me zitten en glimlacht. Ik vraag haar naar haar dag, ze heeft vrijwilligerswerk gedaan voor de minderbedeelden in de stad. Ze verteld me in geuren en kleuren wat er allemaal gebeurd is. Ik glimlach en praat wat met haar mee. Als de kip op is en het eigenlijk tijd is voor het toetje, grijp ik in de zak van mijn colbertje en haal het doosje van de juwelier eruit. Buiten sneeuwt het nog steeds. Perfecter kan gewoon niet. Ik ga op mijn knieën en er verschijnen weer tranen in de ogen Mathilde. Ik open ondertussen het doosje.
“Mathilde Santing, houder van mijn hart, we mogen dan wel allebei al tweeënvijftig zijn, toch wil ik me aan je binden, net als dat verliefde stellen vroeger deden en een wilde huwelijksnacht beleven. Lieve Mathilde, wil je met me trouwen?”¯ De tranen stromen nu helemaal over haar wangen. Ze knikt beverig van ja.
“Ellen Degeneres, dat wil ik heel graag. Ook al heb je me net naar boven gestuurd om een envelop te vinden met daarin alleen de tekst ‘Ik houd zielsveel van je, kom maar naar beneden’, ook al ben je prettig gestoord en ook al kan ik je soms niet uitstaan, meestal ben je dan ongesteld, maar dat terzijde, ik zou heel, maar dan ook echt heel graag met je willen trouwen. Bedankt voor dit aanzoek, het is echt perfect.”¯ Nu stromen ook de tranen over mijn wangen. Ik glimlach en dan kus ik haar. Mijn geweldige verloofde.
Reacties:
Het was meer dan geweldig ! Zelfs meer dan grandioos ! Kusje