FanFic.nl

Zoute Liefde (TC)

*3*

Bill
De deur gaat open en ik kan niet snel genoeg uit de gele taxi springen. De rit duurde veel te lang naar mijn zin, en ook naar die van Isa. Ze begon zich te vervelen, en wat doen kleine zusjes in zo’n situatie? Juist, je irriteren. Als mijn arm niet blauw is van al dat gepor, dan is het dat morgen zeker.
Vrolijk komt het blonde krulgeval voor me huppelen en ik zucht als ik er aan denk dat ik bij haar moet slapen, en daar niets aan te veranderen is. Ik kan niet in de zetel gaan slapen, aangezien we daar al slapen, en de grond gaat me net iets te ver.
De witte hoteldeur wordt geopend met de, ondertussen al roestende, sleutel en ik ga als eerste naar binnen. Op de grond ligt een papiertje met mijn naam erop en ik raap het op. Ik laat me op mijn ‘bed’ neervallen en plooi het papiertje open.
‘Hey, zou ik je gsmnummer mogen? De mijne is 0475374447 Grtjz Tom. PS, morgen moet ik de hele dag werken dus ik vrees dat we elkaar dan niet kunnen zien.’
“Wat is dat?”� Vraagt Isa nieuwsgierig.
“Papiertje van Tom.”�
“Maaam, het is een briefje van zijn vriendje!”� Gilt ze terwijl ze naar de slaapkamer van mijn ouders loopt.
“Hij is mijn vriendje niet!”�
“Komaan Bill, ik vind het al lang niet meer erg dat je homo bent hoor.”� Haar hoofd komt om de hoek piepen en weet nog net op tijd weer te verdwijnen om het kussen dat ik ernaar gooide te ontwijken.
“Ik ben niet homo!”�
Ik hoor mijn moeder enkele waarschuwende dingen zeggen tegen Isa en negeer mijn zusje verder. Mijn kleren belanden op een ordelijk hoopje naast mijn bed en ik leg me zo neer dat ik de meeste plaats inneem op het zetelbed. Ik ben ouder en groter, dus heb ik recht op meer plaats.
Ik sluit mijn ogen en slaap bijna wanneer Isas stem weer door de hele kamer klinkt.
“Mama, Bill neemt alle plaats in!”� Ik zucht en schuif wat op.
Ze springt naast me op de harde matras, trekt haar pyjama aan en gaat liggen. Ik wil het ligt boven ons uitdoen, maar Isa gilt als ze het ziet.
“Nee! Bill, het licht mag niet uit! Ik ben bang in het donker!”� Weer zucht ik en weer leg ik me neer.
“Bill? Wat wil jij doen deze vakantie?”� Jou zoveel mogelijk negeren.
Ik antwoord haar niet in de hoop dat ze stopt met praten, maar helaas.
“Ik wil heel veel vriendinnetjes maken, en ook op zo’n banaan rijden, en…”�
Ik onderbreek haar door recht te gaan met een luide zucht en mijn gsm te nemen.
’Hey, heb jij nog een zetel ofzo vrij? Hier kan ik niet slapen. Gtjz Bill.’
Ik leed het bericht een keer over en stuur het dan naar het nummer dat Tom me gaf.
Ik zie dat het al half een is dus betwijfel ik het of ik een antwoord zal krijgen.
Wanneer ik een kwartier later nog geen antwoord heb, lijkt mijn twijfel terecht. Ik leg me neer, deze keer met mijn hoofd onder mijn kussen, en val zo in slaap.

Naar gewoonte is Isa de eerste die wakker is, en met de traditionele ‘GOEDEMORGEN!!’ in mijn oor geschreeuwd, ben ook ik wakker. Zonder mijn ogen te openen gooi ik mijn kussen in de richting van het geluid. De ‘Auw’ die volgt verteld me dat ik mijn doel geraakt heb en ik grijns nog steeds me gesloten ogen.
“Mama, Bill gooit met kussens!”�
“Kussen! Het was er maar eentje!”� Roep ik terwijl ik nog steeds weiger mijn ogen te openen.
“Stop met vechten jullie. Maak jullie maar klaar, dadelijk gaan we ontbijten en dan gaan we naar het strand.”�
“Yeey.”� Juich ik sarcastisch en twee seconden later krijg ik mijn kussen naar mijn hoofd gekeild.
Ik open dan toch maar mijn ogen en sta op. Een wit Converse T-shirt trek ik aan bij mijn rode Ed Hardy zwemshort, mijn voeten schuif ik in mijn zwarte teenslippers en mijn zonnebril schuif ik op mijn neus. Samen met mijn mp3-speler en Dan Brown-boek prop ik nog een zwarte handdoek in mijn tas.
Terwijl ik wacht tot de rest klaar is zet ik me op het bed neer en als ik een blik werp op mijn gsm zie ik dat ik een antwoord heb van Tom.
Hey, srry dat ik nu pas antwoord. Sliep gisteren al. En ja, ik heb nog plaats, je komt maar af als je wil. Kamer 5404.’
Oke, ik ga dus straks bij Tom slapen!
Ik steek mijn gsm weg en zie dan dat de rest ondertussen klaar is. Ik veer recht en ga als laatste de kamer uit.
Bij het ontbijt hou ik het op een simpel spiegelei met een croissant en een glas melk, maar weet mijn titel als ‘De traagste eter ter wereld’ toch eer aan te doen door weer als laatste klaar te zijn met eten.
Wanneer ik, tien minuten later dan de rest, ook klaar ben met eten, vertrekken we naar het strand. Het is een wandeling van enkele minuten en het losse zand maakt de laatste meters extra zwaar.
Aangekomen bij enkele vrije ligstoelen bezet ik meteendegene die het mest in de schaduw staat door erop te gaan liggen. Mijn rugzak drop ik in het zand en mijn mp3-speler en boek haal ik er meteen. Met Greenday in mijn oren lees ik verder hoe Robert Langdon de bizarre situatie oplost.
Tegen de middag kan ik doordat de zon en dus ook de schaduw, opgeschoven is, de letters in mijn boek niet meer lezen dus steek het, samen met mijn mp3-speler, weer in mijn rugzak. Mijn zonnebril leg ik op de plaats waar ik net enkele uren gelegen heb en sta dan recht. De warmte van het zand brandt meteen in mijn voetzolen en ik maak dat ik zo snel mogelijk aan het water ben. Tot aan mijn middel wandel ik het water in en ga dan helemaal onder water. Ik ga op mijn knieën op de zandbodem zitten en lach als ik visjes langs mijn voeten door voel zwemmen.
Van de oceaan heb ik altijd al gehouden, maar niet van het strand, ik heb een hekel aan al de zand. Mijn eerste vriendin heette trouwens Ocean, maar helaas was ik niet de enige die haar zijn vriendin mocht noemen.
Ik laat me achterover vallen in het zoute water en blijf een tijdje genietend drijven.
Na ongeveer een kwartiertje haast ik me over het warme zand naar onze ligstoelen en droog me af zodat we kunnen gaan eten.

[reacties?]

Reacties: