FanFic.nl

our world

18. Kaitlin

Ik sluit net de deur achter Jolein. Waarom was ze ook alweer begonnen met te googelen. Dat ze Iblis googelt oké, maar met de rest heeft ze niets te maken. Ik lees het artikel waar ze het over had nog eens door.

14-05-1950
Op de weg richting het kleine dorpje Nowhill werden vijf verschillen meisjes gevonden. Ze hebben geen van allen iets met elkaar. Het gekke is dat ze kilometers van hun geboorteplaats gevonden zijn. Die gek genoeg hetzelfde blijkt te zijn. De ouders zeggen dat de meisjes elkaar niet zouden kennen. Allemaal zijn ze op de nacht van 12 op 13 mei verdwenen. Dorpsbewonders zeggen dat ze hen hebben zien weglopen. Waar ze naartoe zouden gaan een hoe ze elkaar hebben leren kennen, is onduidelijk.

Niemand weet waaraan ze overleden zijn of hoe ze juist op die plek terecht zijn gekomen. Het is dagen lopen, wat ze konden halen in de tijd dat ze weg waren. De striemen op hun armen zijn ook geheel onbekend. Ze kunnen niet met blote handen gemaakt zijn. Touwen zouden heel erg hard aangetrokken moeten worden. Toch is het niet de doodsoorzaak geweest. Hun blauwe bloed bij de autopsie is gebleken, is ook erg vreemd. Ook is er een soort groenige slijm op hun kleren gevonden. Die slijm komt nergens in de buurt voor.

Toen we bij een van de ouders zijn gaan kijken, zagen we een klein kindje. Ze keek ons aan met grote ogen, net alsof ze al wist wat er ging gebeuren. De ouders van het meisje katlina Vesper reageerde alsof er dagelijks mensen komen vertellen dat hun kind is overleden. Het briefje met de naam Iblis zei ze niets. Ze geloofde er niets van dat hun dochter samenspande met de duivel. Voor de zekerheid zijn toch maar alle lichamen verbrand. Voordat ze meer schade aan kunnen richten.

Ik voel tranen opkomen. De verscholen woede laait weer op. Iblis. Hij die mijn oma heeft vermoord. Nooit heeft hij mijn familie met rust gelaten. Maar dit keer is het afgelopen. Hij komt er niet meer onderuit. Ze gaan niet alleen de mensheid redden maar ook de rest van het heelal. Niet dat Iblis nou al zoveel op aarde heeft uitgespookt. Toch gaat er iets gebeuren. De sterren vertellen het al. Ik loop de tuin in en klim een boom in. De sterren maken me rustiger, net zo als de buitenlucht. Een briesje verkoelt mijn huid. De tranen laat ik doorlopen. Ze tegenhouden heeft toch geen zin. Waarom oma, waarom. Waarom moet ik dit nu weer oplossen. Waarom bent u er vroeger te snel mee door gegaan. Waarom is mijn moeder gestorven bij mijn geboorte. Mijn vader kon me bijna niets hierover vertellen. Toen ik ouder werd heeft hij me in de steek gelaten. De enige houvast die ik heb zijn de boeken op zolder. Er zijn er ook nog een hoop verouderd ook. Kruiden die vroeger heel normaal waren, is tegenwoordig niet meer aan te komen. Er is een geluk, ze zitten er minder over in met dat heksengedoe. Vroeger moest je maar zeggen dat er iemand een heks was. Die persoon was dan tot de rest van haar leven gekraakt.

Een paar uur later word ik van mijn telefoon wakker. Ik merk dat ik in de boom in slaap ben gevallen. Dan mag ik nog blij zijn dat ik er niet uitgevallen ben. Iets wat mij ook al te vaak is voorgekomen. Vooral toen ik klein was. Ik ben te laat voor mijn telefoon, maar dat deert me niet. Ik loop naar binnen, van plan om verder te slapen in mijn bed. Ik zie de postbode net voorbij lopen. Die is ook vroeg vandaag. Ik wacht de post in de hal op en kijk hem door. Er zit een envelop bij die niet uit de buurt komt. Ik blijf even kijken naar het vergeelde papier. Dan maak ik hem open. Snel lees ik het berichtje door. Fijn, dat is er al een minder. Mijn mobiel gaat nog een keer. Dit keer pak ik hem wel op. Nog al iemand die afzet. Ik zet de computer aan of ik nog meer berichten heb gekregen. Ik zie nog 5 mails met afmeldingen. Dat betekend dat er nog 3 stammen niets hebben laten weten. Als ze nog bestaan. Hoe moeten we Iblis ooit tegenhouden zonder mensen.

Reacties: