FanFic.nl

our world

19. Arlette

Het duurt een tijdje voordat we echt in actie komen tegen Iblis. We blijven door oefenen en groeien steeds meer met wat we doen. Onze krachten krijgen we onder controle en we hebben echt leren samenwerken. We zijn steeds hechter met elkaar aan het worden. Iets wat volgens Kaitlin alleen maar een positieve uitwerking heeft bij onze techniek. Heel de situatie veranderd als Iblis ons een boodschap stuurt. Het papier van de brief was oud en vergeeld. De inkt die gebruikt is, is rood. kaitlin vertelde ons dat het gelukkig geen bloed was. Iets wat me eigenlijk niet zou hebben verbaasd. Niet dat ik het niet afschuwelijk vind, als het wel zo zou zijn. In de brief vertelde hij ons dat we hem moesten komen opzoeken op Vercius. Hij wou het daar met ons uitvechten, op zijn eigen planeet. Hij beloofde ons dat we daar alleen tegen hem zouden vechten. Als we niet zouden komen, zou hij officieel beginnen met de aarde te vernietigen. Kaitlin dacht dat hij flink aan het bluffen was, dus zijn we thuis gebleven. Hij voegde alleen daad bij woord. Die avond begon het weer flink huis te houden. En het komt dat we weten dat het Iblis is, omdat het plaatselijk bij ons is. De bossen achter ons huis vlogen in brand. Gelukkig was de brandweer er vlug bij. Het gekke was, dat het vuur niet doofde, maar ook de bomen niet echt verbrandde. Ik ben er ook nog even gaan kijken. Het vuur likte langs de bomen, maar er verbrandde niets. Het was echt raar. Roy had me vragend aangekeken en ik had geknikt. Het lijkt alsof hij geen woorden nodig had. Hij snapte dat ik en mijn sekte, zoals hij dat noemt, binnenkort in actie moeten komen. Ongeveer vier dagen na de bosbrand trok de hemel dicht. We kwamen in een onweersbui terecht. Eentje die bijna 30 uur duurde. Zonder ook maar iets kapot te maken. De regen had de vlammen geblust. Waarschijnlijk vond Iblis het vuur wel lang genoeg duren. De weersverschijningen gaan overal het nieuws over. Ik heb al reporters vanuit alle landen hier zien verschijnen. Een keer wou er eentje mij interviewen. Gelukkig wees Niels dat af. Zeker nu ik ook hoofd ben van hun kledinglijn, die toch goed aanslaat. We hebben ondertussen ook al met overtollige regen en hagel te maken gehad. Kaitlin had ons laten weten, dat we binnenkort zouden gaan beginnen. We moesten zorgen dat we goed uitgerust waren. Dus ik ga steevast iedere avond op tijd naar bed.Roy en Niels proberen zoveel mogelijk tijd met me door te brengen. Ze hebben ook al een alibi voor me bedacht als ik weg moet.

Het is middag. Het tikken op de ramen maakt me zenuwachtig. Alsof de druppels willen zeggen, Ik zie je wel. Ik volg je. Ik hoor je. Denk maar niet dat je van me af komt. Ik wordt langzaam aan gek van het tikken. Het deuntje van mijn mobiel laat me opschrikken. Ik grijp blind naar het ding.
'Kom vanavond naar mij toe. Morgenvroeg vertrekken we. Neem slaapspullen mee. Uitleg vanavond.' Even voel ik een angst vanbinnen. Ik loop de trap op en loop de kamer van mijn broers in. Die zitten fifa te spelen. Ik plof naast hun op de bank. "Weet je al wanneer je weg moet." Ik knik. "Vanavond moeten we bij Kaitlin zijn. Morgen vertrekken we." "Weet je al waarheen." Ik schud mijn hoofd. Het spel blijft al snel voor wat het is. Hun armen slaan zich om me heen. Voor het eerst ben ik niet blij met mijn gave. Ik wil hier bij hun blijven. In mijn veilige omgeving blijven. "Doe voorzichtig zusje." De woorden laten me bijna breken. "Ik beloof het." "Kom terug." Het enige wat ik nog kan doen is knikken.

Die avond verzamelen we ons allemaal in de huiskamer van Kaitlin. We hebben onze slaapspullen al uitgestald. De radio staat zachtjes aan. Net hoorbaar genoeg om te ontspannen. We hebben de kaarsjes aangestoken. Wierook vervult met zijn geur de kamer. Kaitlin komt met wat te eten binnen. Het blad met warme chocolademelk staat op de kast. Ik pak een beker en blaas. "Ik heb jullie hier laten komen omdat we morgen gaan vertrekken. Nu ga ik jullie even de laatste dingen vertellen. Daarna gaan we slapen, want we moeten er vroeg uit. We gaan naar het open veld in het bos net buiten het dorp. Van daaruit gaan we naar Vercius. Dit doen we door onze krachten te bundelen en te transporteren. Ik weet dat we dat nog niet hebben geoefend, maar ik weet wat ik doe. Ik trek jullie er wel doorheen. Op vercius zoeken we Iblis en dan verslaan we hem. Daar hebben we gelukkig meer ervaring mee. Ik heb van een groep te horen gekregen dat ze mee komen helpen. We zien ze op de open plaats morgen. Verder zien we wel wie er nog meer op Vercius komen helpen. We kunnen ervan uitgaan dat hij niet alleen gaat spelen. Omdat we voor zoveel dingen nog moeten gissen, had ik liever later willen gaan. Maar we kunnen er niets aan doen. Ik stel voor dat we nu gaan slapen. De wekker gaat morgenvroeg om 5 uur." Ik hoor Naomi mopperen. De beautyqueen heeft zeker weer niet genoeg tijd. Terwijl ik zelfs verder kom dan haar. Haar mama is dan wel alles. Maar ik ben model.

Als ik eenmaal in bed lig, kom ik moeilijk in slaap. Dit alles maakt me veels te zenuwachtig. De droom waar ik uiteindelijk in beland is onrustig. Roy, Niels en mijn vader spoken erin voor. Ik moet speciaal voor hun gewoon terugkomen. Ons mag niet hetzelfde lot als de oma van Kaitlin overkomen.

Reacties: