FanFic.nl

Last Dance

<31>

Free bleef nog in haar gedachten, maar een steeds minder krachtige aanwezigheid. Bills woorden hadden hem ingehaald en weggeduwd.
Zes dagen vol wanhopig gepieker, 144 uur vol wikken en wegen, 8640 minuten vol twijfels en 518400 seconden vol Bill.
Ze snapte niet dat hij iets voor haar voelde, want zij was niets en ze had nooit iets voor hem gedaan. Ze snapte nog minder dat hij dat toegaf, want per slot van rekening had ze nooit openlijk te kennen gegeven aan haar gevoelens, en waren die voor Bill vast onzichtbaar.
Maar de ketting om haar nek deed haar terugdenken aan de Kerst die ze met hem vierde, en het innige moment dat bijna zijn climax had bereikt.
Zenuwachtig ijsbeerde ze door de coulissen.
Hoewel de repetities de afgelopen week perfect verliepen en ze de dans nu meer dan voldoende onder de knie hadden, was ze toch niet zeker. Drake deed het geweldig, maar zij kon er haar gedachten niet langer bijhouden.
Bill.
Ze moest hem bellen, hem iets zeggen, hem vragen te komen kijken. Maar tegelijkertijd wilde ze dat juist niet. Ze wou hem niet spreken, ze wou hem niets vragen en ze wou zeker niet dat hij kwam kijken. Dat zou hem pijn doen, en dat wou ze niet.
En toch belde ze. Ze zette nummerherkenning af, aangezien Bill best wel eens een hekel aan haar zou kunnen hebben na de brute afwijzing. Maar de telefoon viel kapot, zou hij vast nooit geloven als smoesje.
Tom nam op.
‘Ik weet niet wie je bent, maar Bill is zijn gsm thuis vergeten en hij is op weg naar zijn chickie.’
Meer was het niet, en even moest Nona haar hand stevig om haar gsm klemmen om hem niet te laten vallen. Hij was al over haar, volgens Tom was hij naar zijn ‘chickie’.
Ze voelde zich beroerd en stapte naar de toiletten om wat water in haar gezicht te gooien. In de spiegel zag ze een uitgemergeld en bleek persoon, en ze gruwelde toen ze besefte dat zij het zelf was.
Het liedje van het groepje dat net nog aan het dansen was, liep ten einde. Nog één groepje en dan was zij aan de beurt.
Ze deed haar paardenstaart goed en streek het jurkje glad. De beenwarmers kriebelden aan haar enkels. Ze haatte de hakken die ze moest dragen.
Drake leunde in de deuropening en streelde met zijn vinger langs haar wang. ‘Ben je klaar?’ vroeg hij en tikte met zijn vinger tegen de witte tegels waarmee de muren in de toilet volhingen.
‘Ja, maar jij mag hier niet komen.’
‘Technisch gezien sta ik niet binnen.’ zei hij en stak zijn tong uit. Ze liep achter hem aan, maar toen ze hem bijna inhaalde, stopte ze abrupt. Daar, in de coulissen, stonden haar ouders.
Ze hervatte het lopen, deze keer naar een ander doelwit. Met moeite hield ze de tranen van geluk binnen en ze haalde pas weer écht adem toen ze twee lichamen in haar armen had. De bruine krullen van haar moeder kriebelden in haar gezicht, evenals de stoppels van haar vader.
Ze snoof hun geur op en wenste dat ze nooit meer weg zouden gaan.

Vijf minuten later zaten haar ouders in de zaal en ijsbeerde ze weer. Drake had uitstel gevraagd toen een plotse golf van misselijkheid hem overviel en hij gekluisterd aan de wc zat en zijn gehele maaginhoud in de pot dumpte.
Nona wilde net Drake gaan halen toen er geklopt werd. Een hand met zwarte nagels op het kwikgrijze beton.
‘Bill.’ zuchtte ze zacht en zag hem toen tussen de gordijnen door stappen.
‘Nona.’ zei hij en iets van een glimlach tekende zich af op zijn grauwe gezicht. Hij schuifelde naar haar toe en zij wendde haar hoofd af.
Hij klemde zijn handen om die van haar, ze voelde hoe koud ze waren. Bill was er helemaal niet goed aan toe, maar hetzelfde kon over haar gezegd worden.
‘Alsjeblieft.’ smeekte hij en probeerde haar blik te zoeken. Die vond hij, maar dezelfde afstandelijkheid als in het begin van hun samenwerking straalde achter haar irissen.
‘Alsjeblieft, dans met mij. Ik kan het, je weet dat ik het kan. Ik weet dat je het wilt.’ prevelde hij en wreef zachtjes met zijn vingertoppen langs de blauwe lijntjes op haar hand, waar haar aders zaten.
‘Alsjeblieft.’ fluisterde hij weer.
‘Ga naar je chickie.’ bromde ze afstandelijk en trok haar handen terug, terwijl ze haar benen strekte en de passen weer voor de geest haalde.
‘Welke chick?’ vroeg Bill en probeerde haar aandacht te trekken.
‘Weet ik het, dat zou jij moeten weten.’ Ze spreidde haar armen en draaide rond, terwijl ze de herinnering aan de salsadans ooit, lang geleden probeerde te vergeten.
‘Ik weet niet waar je het over hebt.’ zei Bill en hield haar tegen. Ze botste tegen zijn arm en stopte, keek hem vernietigend aan en keek toen snel weg, in zijn ogen kijken was nog steeds gevaarlijk.
‘Ik weet het écht niet!’
‘Dan zul je dat toch aan Tom moeten vragen, want hij weet het blijkbaar wel.’
Bill sloeg zichzelf tegen zijn voorhoofd en vroeg of Nona naast hem op het trapje wou komen zitten. Ze keek om zich heen, maar zag dat Drake nog niet terug was en wie weet hoe lang het nog zou kunnen duren. Dus ging ze naast hem zitten, zo ver mogelijk weg van hem en haar ogen gericht op haar handen, die gevouwen op haar schoot lagen.
‘Ik weet al wat Tom bedoelt. Al heel de week heeft hij het over haar als ‘mijn chickie’, maar ik weet dat ze dat niet is. Dat wil ze ook niet. Maar, om eerlijk te zijn, had ik liever gehad dat hij gelijk had.’ zei hij in raadsels, waardoor Nona hem toch even een blik gunde.
‘Tom noemt jou mijn chickie, Nona. En eerlijk gezegd zou ik niets liever hebben. Dus alsjeblieft, dans met mij!’

Reacties: