FanFic.nl

Verhuisd (TC)

32. Overleg

Anouk pov
De jongens wonen hier nu al meer dan een maand. Ze kunnen intussen al best wat Nederlands volgen, wat mij verbaasde in verband met het ontbreken van een talenknobbel. Tussen hen gaat het goed, ze weten hun relatie goed geheim te houden. Zelfs Simone weet nog steeds nergens van, ze durfden het toch niet te zeggen. Georg en Gustav zijn vorige week ook het nieuwe huis komen bekijken, en ik heb ze ook ontmoet. Ze waren erg aardig, en vooral Georg maakte telkens complimenten over mijn Duits. Ik merkte ook dat elke keer mijn hart sneller ging kloppen als Georg iets tegen me zei. Blijkbaar was ik niet de enige die het merkte, want toen Georg even naar de wc ging, vroeg Bill meteen of ik hem leuk vond. Mijn knalrode kop vertelde hem genoeg. Hij moest natuurlijk weer meteen een date voor me gaan regelen, en nu ga ik aankomende zaterdag met hem uit eten!
Op school wordt er geen kwaad woord meer over de tweeling gesproken. Sinds mijn uitbarsting durft niemand meer iets erover te zeggen als ik erbij ben. Tom en Bill hebben in de tweede les van de cursus een lijstje met scheldwoorden gekregen, zodat ze weten wanneer iemand hen uitscheldt. Dat was niet specifiek voor hen hoor, al komt het wel goed uit.

‘Kaulitz, Kaulitz en de Kleuver! Willen jullie ook eens opletten,’zucht de lerares geërgerd. Het is het derde uur van maandag en we hebben wiskunde. Ik heb daar dus absoluut geen zin in en de tweeling ook niet.
‘Ja mevrouw,’antwoord ik beleefd. Dit is niet zo moeilijk, ik kan het ook wel thuis doen. Als de docente zich weer heeft omgedraaid, gaan Tom, Bill en ik gelijk door met het spelletje. Kamertje verhuren doen we. Je moet zoveel mogelijk vakjes hebben omringd, je mag één streepje per beurt zetten en als je een ‘kamertje’ hebt gesloten, heb je een punt. Ik word eerste, Tom tweede en Bill derde. Ik heb het spel dan ook vaker gespeeld, dus ik weet waarop ik moet letten.
Dan horen we het geluidje van de intercom. Ik zucht, dat zeikwijf moet vast weer vertellen dat iemands auto in de weg staat. Ze heeft zo’n irritante stem!
‘Over drie weken is het dan weer zover. Leerlingen laten hun muziektalenten horen bij On Stage op de dinsdagavond. Geef je nu op, en laat je medescholieren zien wat jij waard bent. Opgeven kan bij de muziekdocenten in 1.08.’ hoor ik een mannenstem zeggen, en de intercom sluit af.
Dan kom ik op een idee. ‘Tom, Bill, waarom doen jullie niet mee?’ vraag ik ’Ik weet zeker dat jullie zullen winnen!’
‘Ik weet het niet, we kwamen naar Nederland om juist géén fans om ons heen te hebben.’ twijfelt Tom.
‘Ach, kom op. Dan doen jullie een liedje dat nog niemand kent, dan vinden ze jullie videoclip toch niet.’ Dring ik aan. Hoe groot is de kans nou dat iemand via On Stage achter het geheim van Tokio Hotel komt?
‘Mij lijkt het wel leuk,’ zegt Bill blozend,’misschien kunnen we dan de songtekst die ik vorige week heb geschreven gebruiken. Weet je welke ik bedoel, Tom?’
‘Zullen ze daar niet doorheen zien? Ons geheim kennen?’ zegt Tom.
Ik barst van nieuwsgierigheid. ‘Welke songtekst? Waarom heb ik hem nog niet gehoord?’
‘De melodie is nog niet helemaal af en we laten een liedje nooit aan iemand anders dan elkaar horen, voor het af is,’ antwoordt Bill.
‘Laat het me vanmiddag horen! Misschien kan ik helpen!’ zeg ik enthousiast.
Tom en Bill kijken elkaar even aan, en overleggen zonder woorden. Als een echte tweeling hebben ze geen woorden nodig om te weten wat de ander denkt en voelt. Dan wenden ze zich weer tot mij, en antwoorden: ‘Is goed, maar dan willen we wel dat je helpt. We moeten weten of het niks verraad over… naja, over ons twee.’ En Bills hoofd wordt weer een beetje rood.
‘Zo niet, doen we mee met On Stage. Maar we willen wel dat je het eerlijk zegt!’ voegt Tom eraan toe.

‘Hé, Chris! Hoe is het met jou dan?’ roep ik blij naar mijn beste vriend. Het is pauze, dus zonder schreeuwen zou hij me niet verstaan. Man, wat kunnen brugpiepers herrie maken. Geen wonder dat ze piepers heten.
‘Goed hoor, maar ik mis mijn beste vriendin een beetje. Ik kan er nog steeds niet aan wennen dat we niet meer bij elkaar in de klas zitten,’ zegt hij bedroefd, terwijl hij me een knuffel geeft.
‘Sorry, ik kan er ook niks aan doen. Ik kon er eerst ook maar niet aan wennen…’
‘Ja maar nu heb je natuurlijk meneer knap en meneer knapper in je klas zitten.’
Even kijk ik hem vaag aan, maar snap dan wat hij bedoelt en schiet in de lach.
‘Haha ja. Tom en Bill zijn intussen wel heel goede vrienden geworden. Maar ze zijn allebei bezet, dus ik weet niet wat jij dacht…’
‘Bezet? Oeh, is het waar wat ze over Bill zeggen? Is hij homo of lijkt dat alleen maar zo?’
Ik geef hem een stomp op zijn schouder, en antwoord: ‘Natuurlijk niet, maar ik mag niks zeggen over wie hun verkering is.’
‘Jammer.’
‘Hoezo jammer?’
‘Ik overwoog om homo te worden speciaal voor Bill. Hij is best knap, weet je,’ antwoordt hij bloedserieus.
‘Serieus? Chris, womanizer eerste klas, zou voor Bill homo worden? Ach ja, je bent niet de enige,’ verspreek ik me.
‘Wat? Hoezo? Wie nog meer?’ vraagt hij verbaasd.
Shit, wat moet ik nu antwoorden? O ja, ik weet wel iemand die beweert voor sommige mannen homo te willen worden.
‘Dezelfde als die voor Jack Sparrow wel zijn verloofde zou willen verlaten.’
‘Wat? Je broer? Maar die heeft toch een hekel aan Bill?’
‘Dat zegt hij ja… Maar Jack Sparrow heeft toch ook make-up op?’
‘Dat is waar,’ zegt hij verslagen.
Gelukkig, dat scheelde niks.

Reacties: