FanFic.nl

Welcome Home [10/10]

10.

“Vind je dit nu echt normaal?”� Bill gaf Tom een dodelijke blik. “Het is niet omdat jij normaal wilt zijn dat ik dat ook moet zijn. Begrijp je na al die jaren nog niet dat ik niet zoals de doorsnee wil zijn.”� Tom grinnikte. “Dit is niet zomaar even anders doen hoor! Wat gaan de fans zeggen?”� Bill schudde zijn hoofd. “De fans zouden het tenminste begrijpen. Jij blijkbaar niet!”� Tom sprong recht. “Doe normaal Bill, ik begrijp jou héél goed!”� “Misschien niet goed genoeg!”� tierde Bill. Tom schudde zijn hoofd en liet zich weer op de bank vallen. Het was oudejaarsavond en Tom moest zijn mening over Bill zijn relatie met Maurits kwijt. Hij had gewacht tot die dag om heel kerstmis niet te verpesten en hij wilde een goede start voor het nieuwe jaar, maar toch had hij het gevoel dat hij dat hij de hele kerst en het nieuwe jaar had verpest, want Bill zat hem de meest dodelijke blik ooit toe te sturen. Als zijn ogen kogels waren, was Tom nu al dood. “Doe normaal Bill en laat hem achter, hij betekent niet veel voor je.”� Bill sprong recht, dit was de druppel. “Hoe kon je dat zeggen! Klootzak. Zal ik ook eens zeggen als je weer één of andere slet meebrengt!”� Tom hield zijn lippen stijf op elkaar. Hij dwong zichzelf er niet op te reageren. “Wat voor een broer ben jij wel niet? Is het niet zo dat een broer zijn andere broer steunt in een relatie?”� Nu werd Tom wel kwaad. “Krijg ik die steun dan van jou? Ik denk het niet hè? Ik neem altijd weer een slet mee volgens jou! Ook bedankt.”� Tom trilde van woede. Bij Bill was er niet veel verschil in woede. Hij had zoveel zin om zijn bloedeigen broer op zijn gezicht te slaan. Dat hij niet wilde aanvaarde dat hij op jongens viel, was nog het ergste dat hem kwaad maakte. “Wel fuck you en kiss my ass!”� zei Bill kalm, maar toch trilde zijn stem. In een vloeiende beweging draaide hij zich om en verdween de hal in. De eerste beste schoenen die hij daar tegen kwam trok hij aan. Tom zijn oversized trui zag er verleidelijk uit, maar toch nam hij zijn favoriete leren jasje dat totaal versleten was van de kapstok. Hij moest nu niet gaan toegeven aan zijn verliefdheid aan Tom. Die wilde hij zo snel mogelijk vergeten en diep in hem wegsteken. Maurits ging nu voor.

Met grote passen liep Bill naar zijn auto. Na onhandig zijn autosleutels proberen in het contact te steken stond Tom in de deuropening van de garage. “Loop je weer weg?”� zei hij. Bill probeerde hem zo hard mogelijk te negeren, maar ook hij wist dat Tom gelijk had. “Ik loop niet echt weg Tom, ik ga naar Maurits. Hij begrijpt mij tenminste,”� zei Bill kortaf. “Gast je kent hem amper een paar maanden!”� tierde Tom. “Nog nooit gehoord van liefde op het eerste gezicht? Misschien heb ik die liefde nu wel gevonden, na zoveel jaar. Gun je het me niet?”� Dat was het! Tom gunde het Bill niet nadat hij wist dat Bill hem eerst leuk vond, maar verliefd was Tom niet. Hij voelde zich gewoon vereerd dat Bill hem knapper vond dan alle andere miljoenen mensen. Tom kwam uit gedachten en schrok toen de auto die net nog voor hem stond was verdwenen. Hij zuchtte en liet het maar. Het was wel duidelijk geworden. Bill moest hem niet meer en was tot over zijn oren op Maurits. Tom kon niets anders doen dan het te accepteren.

Bill zat gefrustreerd zijn rechterduimnagel kapot te bijten. Hij deed alsof die nagel Tom was. Hij begreep zijn twin niet meer sinds hij zijn liefde had verklaard. Bill vloekte want zijn vinger bloedde nu. “Verdomme,”� rolde vlotjes over zijn lippen. Had hij maar nooit tegen Tom gezegd dat hij van hem hield op een verkeerde manier. Bill duwde kwaad op de rem en ging naar de kant van de weg om een pleister te zoeken in het handschoenenkastje. Toen die eindelijk fatsoenlijk om zijn duim zat kon Bill weer vertrekken. Hij hoopte dat Tom hem niet achterna zou komen, maar ergens had hij een gevoel dat Tom hem niet achterna zou komen. Hij zou hem laten gaan. Bill kende Tom ook wel langer als vandaag. Nu zou hij wachten tot Bill zelf terug zou komen. Bill reed op Maurits en Shanaya hun oprit. Bill zag Tijger van de vensterbank springen. Alsof ze Maurits ging waarschuwen dat Bill er was. Hij duwde op de bel en meteen werd er opengedaan. Maurits vloog letterlijk in Bill zijn armen en trok hem dan mee binnen. Bill deed zijn hele verhaal tot op elk detail. “Laten we samen op een vakantie gaan, ver weg,”� stelde Bill voor. Dat hoefde hij geen twee keer te zeggen. “Shanaya, neem je koffers, we gaan op vakantie!”� riep Maurits. Bill glimlachte. “Ik heb het nodig.”� Maurits drukte zijn lippen op die van Bill. “Heb ik ooit wel eens echt gezegd hoe knap je wel niet bent?”� Bill werd rood. “Dat hoeft ook niet, want ik ben mega lelijk!”� Maurits schudde zijn hoofd en nam Bill dichter tegen hem aan. Zachtjes begon Maurits te zingen. Niet dat hij het echt kon, maar hij wilde het doen voor Bill. Het refrein van Just the way you are van Bruno Mars liep vlotjes over zijn lippen. Zo toepasselijk.

When I see your face
There’s not a thing that I would change
'Cause you’re amazing
Just the way you are
And when you smile
The whole world stops and stares for awhile
'Cause boy you’re amazing
Just the way you are

“Wat ben je toch romantisch,”� merkte Bill op. “Droogkloot, waar blijft die vakantie?”�

Allemaal kei hard bedankt voor alle geweldige reacties!
Jullie zijn geweldig<3

Reacties: