FanFic.nl

Verhuisd (TC)

33. Lastige moeders

Anouk pov.
‘Bedankt dat ik hier mag eten, Simone. Mama vindt het telkens maar onzin dat ik zo vaak hier eet. Het is ten slotte maar 20 meter van mijn huis af,’ zeg ik dankbaar tegen de vrouw naast me.
‘Geen probleem hoor, Anouk. Ik weet niet hoe je het doet, maar de jongens zijn constant zo vrolijk sinds ze jou kennen. In Duitsland kwam Bill minstens één keer per week thuis met blauwe plekken omdat iemand hem weer had gepest. Eén of twee dagen later kreeg ik dan een belletje van de school dat Tom iemand had geslagen.’
‘De pester neem ik aan?’
‘Ja natuurlijk, ik sla niet willekeurige voorbijgangers! Maar als iemand aan mijn familie komt, komen ze aan mij!’ roept Tom, die in zijn haast om te reageren zijn mond nog niet leeg had en nu pizza over de tafel sproeit.
Ik kijk vies naar Tom en antwoord Simone. ‘Het is hier gewoon wat dat betreft een saaie school. Het is erg zelden dat er iets spannends gebeurt op school. Er wordt eigenlijk nooit iemand in elkaar geslagen. Wel uitgescholden, maar dat heb ik opgelost denk ik.’
‘Ik ben je er in ieder geval heel dankbaar voor. Als ik dat eerder had geweten, had ik niet gewacht met verhuizen totdat - ’ met een rood hoofd valt ze stil.
‘Mam, ze weet waarom we verhuisd zijn hoor. Ze heeft allang beloofd niks te zeggen,’ zegt Bill haar.
Geschrokken kijkt Simone ons aan. ‘Hoe weet je dat? Sinds wanneer?’
‘Eigenlijk al zodra ze onze klas binnen liepen,’ antwoord ik verontschuldigend,’Maar ik heb het nooit aan iemand gezegd, alleen mijn beste vriend Chris herkende Bill van de posters die in mijn kamer hingen.’
‘Chris weet het?’ vraagt Tom verbaasd. Ook Bill kijkt me vragend aan.
‘Zie je, Simone? Ze hebben het zelfs niet eens door. Helemaal niemand krijgt het van ons te horen,’ zeg ik geruststellend tegen Simone.
Bedenkelijk kijkt Simone ons een voor een aan. Dan zucht ze. ‘Waarschijnlijk lost het niks op weer te verhuizen. Jullie zijn net zo gelukkig hier, kunnen al meer Nederlands dan ik. Er is geen garantie dat op die andere plek niemand zou zijn die jullie kende. Bovendien vertrouw ik je wel Anouk. Ik zou alleen willen alleen dat jullie het mij al eerder hadden verteld.’
Opgelucht haal ik adem. Ik was bang dat ze boos zou worden.

Als de pizza’s op zijn, rennen Tom en Bill gauw naar boven zodat ze niet af hoeven te ruimen. Goed opgevoed als ik ben, pak ik de borden op en breng ze naar het aanrecht.
‘Je hoeft me niet te helpen hoor, ga maar naar de jongens toe,’ zegt Simone tegen me.
‘Ik vind het niet erg. Bovendien moet ik je toch op een manier kunnen bedanken voor al die keren dat ik hier eet,’ antwoord ik beleefd.
Simone schudt lachend haar hoofd, maar brengt er niks tegenin. Waarschijnlijk heeft ze intussen wel doorgekregen dat ik nogal eigenwijs en koppig ben.
‘Er is meer aan de hand, of niet?’ vraagt ze plots, terwijl ik de vaatwasser inpak.
Verward kijk ik haar aan. ‘Wat bedoel je?’
‘Het is niet alleen dat ze niet gepest worden op school, toch? Soms betrap ik Bill erop dat hij dromerig voor zich uitstaart, en Tom die vrolijke liedjes fluit tijdens het doen van klusjes in het huis. Er is meer aan de hand,’ verduidelijkt ze.
Mijn mond valt open van verbazing. Ik dacht dat ze voorzichtig waren geweest. Ik voel mijn hoofd rood worden, en weet dat het zichtbaar zal zijn als ik zou liegen. ‘Er is meer aan de hand ja.’ Ik kijk naar de borden in mijn handen in plaats van in haar ogen. Ik mag en wil niets verklappen. Ik ben tenslotte ook schuldig aan hun illegale relatie.
‘Zijn ze verliefd?’ vraagt ze door. Shit. Ze heeft echt teveel door. ‘Ja dus,’ concludeert ze van mijn ongemakkelijke blik.
Snel zet ik de laatste vaat in de vaatwasser. ‘Ik ga naar boven. Ze zullen wel op me wachten,’zeg ik en ik haast me naar de trap. Ik voel de ogen van Simone nog in mijn rug branden.

Boven aangekomen, loop ik gauw naar Toms kamer. Zonder nadenken loop ik direct naar binnen. Ik merk meteen dat ik beter eerst had kunnen kloppen.
‘Jongens, ik dacht dat jullie voorzichtig zouden zijn. Alweer hebben jullie geluk dat ik binnen kwam vallen en niet jullie moeder of iemand anders.’
Geschrokken laten Tom en Bill elkaar los en gaan rechtop zitten. Schuldig kijken ze mij aan.
‘Simone weet al dat jullie verliefd zijn.’
Geschokt staren ze me aan. ‘Ze weet-‘
‘Nee,’onderbreek ik Bill,’ze weet dat jullie verliefd zijn. Niet op wie. Ik heb haar niks verteld, maar bij mij kun je het heel goed zien als ik lieg. Ze heeft het zelf geraden.’
Opgelucht kijken ze elkaar aan.
‘Maar hoe weet ze dat dan?’ vraagt Tom,’Ik heb er wel op gelet dat ze niks zag. Behalve nu dan eventjes.’
‘Jij,’ zeg ik, en ik wijs naar Bill,’staarde constant blij dromerig voor je uit, zei ze.’
Schuldig kijkt Bill naar zijn voeten.
‘En jij,’ vervolg ik, nu wijzend naar Tom,’was aan het fluiten tijdens de klusjes in het huis.’
‘Dat is toch niet verboden?’ reageert Tom verontwaardigd.
‘Nee, maar wel ongebruikelijk voor jou blijkbaar.’
Plots klopt er iemand op de deur en nog voordat er iemand kan antwoorden gaat de deur al open en staat Simone in de deuropening.

Reacties: