FanFic.nl

Prophecy

13 [Christmas Holidays I]

“Harry! Harry! Kijk eens wat je allemaal hebt gekregen!”�
Ik deed slaperig mijn ogen open en zocht op de tast naar mijn bril om te zien waar Ron zo enthousiast over was. Toen ik die gevonden had schoten mijn ogen wijd open bij het zien van een stapel cadeaus aan het voeteneinde van mijn bed.
“Ik heb cadeautjes gekregen?”� vroeg ik verbaasd, maar Ron rolde met zijn ogen.
“Ja, natuurlijk. Maak snel open!”�
Ik volgde zijn bevel op en begon met het uitpakken van de stapel. Er kwamen een houten blokfluit van Hagrid, een briefje met geld van mijn oom Herman en tante Petunia, een groene trui en karamels van mevrouw Wemel, chocoladekikkers van Hermelien, een kaartje met een bewegende kerstboom zonder afzender en een gladde mantel tevoorschijn. Ron keek me met open mond aan terwijl de mantel langs mijn vingers glipte en hij vertelde me dat het waarschijnlijk een onzichtbaarheidmantel was. Ik probeerde hem uit en zag dat mijn lichaam verdween als ik de hem eroverheen trok. Ron leek verbaasder dan ik, wat me vreemd leek, aangezien hij met magie was opgegroeid. Hij vertelde mij dat onzichtbaarheidmantels zelf in de toverwereld heel bijzonder zijn en dat, voor zover hij wist, er zelfs maar één bestond. Voordat Ron daar meer over kon vertellen kwamen Fred en George binnen en ik verstopte de mantel. Ik had het gevoel dat het me nog wel eens zou kunnen helpen om het geheim te houden.
Ik vroeg me af van wie het kaartje en nam het nog een keer in mijn handen. Het handschrift erop was rond en sierlijk. Alles wat er stond was “Vrolijk Kerstmis!”� en dat was niet echt een veelzeggende tekst. Het leek een vrouwenhandschrift.
“Van wie is dat kaartje?”� vroeg Ron met een grijns.
“Ik weet het niet,”� antwoordde ik eerlijk.
“Misschien is het van je geheime aanbidster,”� zei George, toen hij de kaart uit mijn handen had gepakt.
“Of aanbidder,”� vulde Fred aan.
“Of misschien is hij verkeerd bezorgd.”�
“Want wie stuurt Harry nu een anonieme kerstkaart?”� plaagde Fred.
Ik keek hem gekwetst aan en hij lachte, terwijl hij mijn kaart teruggaf. “Stil maar, Harry, je hebt vast hordes fans,”� zei hij terwijl hij over mijn hoofd wreef en mijn haar nog erger in de war bracht dan normaal.
Op dat moment kwam Percy binnen. “Fijne kerst, Harry. En de anderen,”� was zijn begroeting.
“Ha! Ik zie dat jij ook een Wemel-trui hebt gekregen?”� lachte George terwijl hij Percy’s trui omhoog hield.
“Met de K van Klassenoudste,”� voegde Fred eraan toe.
“Zeg Percy, je gaat toch niet bij de andere Klassenoudsten zitten, hè?”� vroeg George.
“Je komt toch wel bij ons zitten? Want kerst vier je met je familie,”� vulde Fred aan.
“En dat zijn wij.”�
“Natuurlijk,”� zei Percy, half onvrijwillig, terwijl hij met tegenzin de trui over zijn hoofd trok.
Ik dacht aan Ginny, het enige zusje, waar Ron me over verteld had. Zij was ook hun familie, maar zat nu thuis helemaal alleen met haar vader en moeder kerst te vieren. Ze mist haar broers vast, dacht ik, al wist ik zeker dat ze ook van de rust kon genieten. Ik wist dat vooral Fred en George erg aanwezig konden zijn. Normaal zouden de Wemels allemaal naar huis gaan in de kerstvakantie, maar het plan was veranderd, waardoor ze nu hier bleven. Ik was blij, want aangezien ook Hermelien weg was, had ik geen idee hoe ik anders mijn vakantie was doorgekomen
“Ga je mee naar beneden?”� vroeg Ron, die me uit mijn gedachten verstoorde. “Je mag ook wel bij de Wemel-familie komen zitten,”� voegde hij er met een knipoog aan toe.
“Dank je,”�glimlachte ik en ik volgde de vier rode hoofden naar de Grote Zaal.

“Heerlijk toch?”� zuchtte Ron zodra we beneden waren. Hij nam plaats op een bank bij de tafel van Griffoendor en ik ging naast hem zitten.
“Wat precies?”� vroeg ik, terwijl ik een kippenboutje in mijn mond stopte.
“Twee weken geen gezeur aan mijn hoofd van Hermelien, geen school, heerlijk eten en geen Malfidus!”�
Ron nam meteen twee kippenboutjes en binnen twee minuten zat zijn hele gezicht onder. Ik moest lachen. Hij zag eruit als een kind van vijf.
“Ik vraag me af hoe het nu met je familie thuis gaat,”� vertelde ik Ron, die me vragend aankeek, een blik die ik niet serieus kon nemen toen ik de kip op zijn neus zag.
“Echt? Ik niet,”� zei hij, waarna hij zijn mond weer volstopte. Het bleek maar weer dat hij goed kon eten, een eigenschap die de andere Wemels met hem deelden. Ik voelde me bijna beschaafd naast die familie, hoewel ik moet toegeven dat Percy van allen nog met het meeste fatsoen at.
“Zit je lekker bij je Zwijnenfamilie te eten, Potter?”�
Ik verslikte me bijna in mijn hap kip toen ik Draco’s stem achter me hoorde. Voordat ik me om kon draaien had Ron al een antwoord klaar.
“Malfidus? Jij was toch naar huis?”� zei hij met zijn mond vol.
“Ik had het niet tegen jou, rooie,”� snauwde Malfidus terug, hoewel ik dacht dat ik even zijn mondhoeken omhoog zag gaan.
Ik keek hem alleen maar aan. Hij had een valse grijs op zijn gezicht, die ik helaas maar al te goed kende.
“Ga weg, Malfidus,”� beval ik hem, om het voor mijn vriend op te nemen. Het ironische hiervan was dat ik het tegelijkertijd ook tegen mijn vriend opnam. In de nachten met hem, toen niemand erbij was, was hij heel anders geweest, en ik snapte niet waarom hij ons overdag zo graag pestte. Waarschijnlijk had hij een reputatie laag te houden. Ik haatte de reputatie, omdat die het enige was wat instond tussen mij en een nieuwe vriend maken.
Hij maakte een knorgeluidje en nadat zijn volgelingen om zijn flauwe grap hadden gelachen, liep hij met zijn kin in de lucht weg, richting de tafel van Zwadderich.
“O nee, deze weken gaan iets minder heerlijk worden dan ik dacht,”� zei Ron ongerust. Zijn mond was leeg, maar zijn gezicht zag rood van de saus. Ik lachte.
“Ron, je ziet er niet uit,”� gaf ik toe.
Hij pakte een lepel op om te kijken hoe hij eruitzag. Op dat moment barste hij hard in lachen uit. Fred keek verbaasd op van zijn bord en stootte George lachend aan, die ook meteen mee begon te doen. Zelfs Percy kon zijn lach niet inhouden.
Ik glimlachte, dit familietafereel aanschouwend. Jawel, besloot ik, deze twee weken gaan wel heerlijk zijn.

Reacties:

xEmma zei op 26 nov 2010 - 18:30:
Ik heb 7.1 gezien! Hij is vet cuwl man!
Ik wil 7.2 zien, like, nu

Alles wat er stond was “Vrolijk Kerstmis!”� en dat was niet echt een veelzeggende tekst. Het leek een vrouwenhandschrift.

Dat vond ik echt heel droog ^^
Ook dat van het vrouwenhandschrift. Don't know why. Misschien omdat ik er stiekem van ben overtuigd dat hij van Malfidus komt. Want Malfidus is vast een persoon om een kaart met een bewegende kerstboom erop te sturen [waarom hebben ze eigenlijk geen bewegende kerstbomen in Harry Potter? Of hebben ze dat wel en heb ik er grandioos overheen gekeken?].

Trouwens, lang deeltjeeeee<3
& het is nummer 13 alweer ;o [ikbennietzogoedinhetschrijvenvanlangeverhalen, dusikvindhetknapvanje<3. Ookalmoetiknietjoumetmijvergelijken, datverlaagtjeniveauheelerg]

“Echt? Ik niet,”� zei hij,

Roniscuuuuuwl<3
[enikpraatveelaanelkaardezereactie. Scusaa]

Snel verder<3
xxx

xBittersweet zei op 23 nov 2010 - 23:11:

“Misschien is het van je geheime aanbidster,”� zei George, toen hij de kaart uit mijn handen had gepakt.
“Of aanbidder,”� vulde Fred aan

Oohh ik vind Fred & George zo leuk hij. En je zet hun personages ook echt perfect neer. Dusseeeh heel snel verder!

realMe zei op 21 nov 2010 - 9:40:
OOOOOOOOOOEEEEEH,
of ik ben heel kinderachtig of ik snap nog gewoon precies wat ze bedoelen. ik kon er namelijk niet echt uit opmaken wat 11-jarig was, maar ja

ik ben zo benieuwd naar wat komen gaat, echt waar.

Het lijkt me zo vreemd voor Harry een vriend als Ron en een halve vriend van Malfidus. alleen omdat Draco zijn reputatie laag (hier lag ik om in een deur) wil houden.

snel verder jij