FanFic.nl

No one waits forever ~Embry Call

005

Op het donkere pad konden de jongens niet zien hoe vaak ik naar Embry keek. Niet dat ik nou zo veel zag. Het was namelijk behoorlijk donker. Maargoed het gaat natuurlijk om het idee. Helaas leek het pad veel korter dan op de heenweg. Toen had ik namelijk het idee gehad dat we met zijn tweeen langer dan een uur over dat pad hadden gelopen. Quil en Paul waren luidkeels aan het discusieren. Het had volgens mij iets te maken over een of ander feest en over een meisje. Maar ik had geen idee waar ze het over hadden. 'Ik neem haar mee daar heen.' riep Quil. 'Nee, het is mijn beurt. Jij mocht de vorige keer al de leukste.' schreeuwde Paul er weer bovenuit. Ik besloot er maar niet op te letten. Waarschijnlijk waren ze deze ruzie/discussie over tien minuten weer vergeten. Tot Seth plotseling naast me stond en me in mijn buik prikte. 'In welke klas zit je?' vroeg hij. Ik dacht even na. 'Eh, 5B volgens mij.' Seth keek teleurgesteld terwijl Jacob zich omdraaide met een grijns op zijn gezicht. 'Dan zit je bij mij in de klas.' riep hij blij. Ik grijnsde terug naar hem. Goed dan kende ik al één persoon in die klas. Wel jammer dat ik niet in de klas bij Embry zit. Maar het is toch alleen maar een mentorklas. Misschien had ik bij de Cluster-Klassen meer geluk. Na een kwartiertje lopen, waren we bij mij thuis. Ik wilde de deur openen en naar ze zwaaien, maar de jongens keken me allemaal beledigd aan. 'Wat?!' vroeg ik verbaasd. Quil keek me aan met een pruillipje. 'Krijgen wij geen knuffel soms?' Ik rolde met mijn ogen, terwijl ik geen flauw idee had of ze dat konden zien. 'Goed dan.' zei ik met een zucht. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het echt niet erg hoor. Maar ik had het gewoon al zo warm. Ik liep naar Seth die aan de buitenkant stant een omhelsde hem. Alsof er een teken was gegeven, stormde alle jongens ineens op ons af. 'GROUPHUG!' Schreeuwde ze. Toen werd ik ineens omgeven door een heleboel warme, grote, halfnaakte lichamen. Maar ik werd wel geplet. Ik hoorde de deur opengaan en wist dat mijn moeder nu met een verbaasde blik in de deur opening zou staan. 'Ehm, help?' piepte ik, terwijl ik me los begon te maken uit de pletting van de jongens. Gelukkig begrepen ze de hint en lieten ze allemaal tegelijk los. Ik draaide me om, pakte mijn moeder bij haar arm, zwaaide nog een keer en riep weltrusten. Daarna sleepte ik mijn moeder mee, (die half kwijlend in de deur opening stond) en sloot de deur achter me.

toen ik de volgende ochtend om zes uur wakker werd van mijn wekker, keek ik verbaasd om me heen. Even wreef ik in mijn ogen en keek om me heen. Overal stonden dozen om me heen, en ik wist weer waar ik ook alweer was. Snel stond ik op en sprong onder de douche. Ja ik weet dat ik verschrikkelijk goed opgestaan ben, maar ik moest er wel een beetje toonbaar uitzien op mijn eerste schooldag. Onder de douche zong ik zoals ik normaal ook deed. Goed ik vond dat het verschrikkelijk vals klonk, maar mijn moeder zat altijd te zeuren dat ik op zangles of in een koor moest ofzo. En dan voorschut staan zeker. Toen ik onder de douche uit stapte keek ik in de spiegel. Over mijn gezicht zaten mascara vlekken, maar verder ging het er wel mee door. Gauw poetste ik de panda strepen weg met de-make-up doekjes en begon de fohn te zoeken. Waar had ik die gisteren nou gelaten. Uiteindelijk vond ik hem zamen met mijn stijltang in een doos met bestek. 'Hoe komt hij daar nou weer terecht.' mompelde ik in mezelf. Gauw droogde ik mijn haar en terwijl de stijltang warm werd maakte ik me zorgvuldig op. Niet te veel make-up natuurlijk ik wilde niet over komen als een pannekoek op mijn eerste schooldag. Uiteindelijk was ik om half acht al klaar met alles. Ik keek keurend in de spiegel. Een strakke jeans met mijn vans eronder en daarboven met een leuk wit/zwart hempje met daarover weer een leuk zwart jack waar ik echt niet zonder kon. Ik checkte mijn haar in de spiegel dat lang was met een lok maar nooit perfect stijl was zodat ik altijd nog wat krullen erin had zitten. Gelukkig want anders was het een nog grotere ramp geweest dan het nu al was. Daarna liep ik naar beneden met mijn tas over mijn schouder gehangen. Mijn moeder stond pannekoeken te bakken. 'Liefje, heb je honger?' vroeg ze. Ze probeert me altijd moed in te laten eten voor ik naar mijn nieuwe school ga. 'Je ziet er trouwens mooi uit.' vervolgde ze. Ik glimlachte vrolijk naar haar en begon mijn pannekoek te eten. Helaas was mijn heerlijke ontbijt veel te snel voorbij en moest ik toch echt mijn fiets pakken. Ehw fietsen. Gelukkig had ik gisteren een uitgebreide routebeschrijving van Jacob naar school gehad anders was ik echt in de problemen. Ik pakte mijn tas, gaf mijn moeder een knuffel en een kus op haar wang en liep naar het schuurtje dat op mijn fiets na, leeg was. Daar gaan we dan.. Ik stapte op mijn fiets en begon te trappen.

De school was niet groot en voor het grootste gedeelte van hout gemaakt. Omdat het buiten begon te regenen, stapte ik snel naar binnen toe. Hoewel ik verschrikkelijk zenuwachtig was, probeerde ik mijn gezicht in de plooi te houden. Met een uitdrukking alsof het me allemaal niets deed liep ik door de school. Achter de balie bij de administratie zat een man van rond de veertig met een rond brilletje op zijn neus. Hij leek zo erg op een uil dat ik bijna begon te giechelen. Maar ik hield mijn gezicht blank. Ik vertelde hem mijn naam en dat ik nieuw was in La Push. En de uil gaf me mijn rooster en vertelde me zo veel mogelijk over de weg die ik moest lopen en waar mijn kluisje was. Eigelijk was de uil best wel oké. Maargoed, omdat ik dus veel te hard gefietst had, was ik een kwartier te vroeg op school. Snel stopte ik de oortjes van mijn Ipod Touch in mijn oren en zette een liedje op: het heette Alone. Lekker dan, daar werd mijn stemming niet veel beter van, gelukkig was het liedje wel heel mooi. Zachtjes in mezelf zingend liep ik door de school opzoek naar mijn kluisje. Ik had nog een kwartier om alles daar te instaleren. Het was een ruim kluisje dus ik had veel ruimte om dingen als foto's op te hangen. De boeken die ik nu niet nodig had, zette ik op een van de plankjes die erin zat. Op het tweede plankje legde ik mijn fietssleutel en noodmake-up. Aan het deurtje plakte ik een spiegel vast. Altijd handig. Verder hing ik nog mijn rooster erin en een foto van mij en mijn twee beste vrienden. Nog steeds met mijn Ipod in, voelde ik dat iemand zijn hand op mijn schouder legde. 'Waah!' gilde ik, en keek om recht in de bruine ogen van Jacob. 'Ook een hele goedemorgen schoonheid.' zei hij grijnzend. Ik zuchtte opgelucht, het was Jacob maar. 'Hee Jake.' terwijl ik mijn kluisje dicht deed en op slot draaide. 'Klaar voor je eerste schooldag?' 'Sure.' knikte ik, 'Laten we gaan.' zei ik Quasi enthousiast. Op naar Maatschappijleer.

Reacties: