Hoofdcategorieën
Home » Twilight » When the world turned upside down {~afgewerkt~} » 21. Happy, but sad.
When the world turned upside down {~afgewerkt~}
21. Happy, but sad.
‘Noa?’ klinkt de stem van Emmett van beneden.
Zenuwachtig pluk ik nog wat aan mijn jurkje.
‘Weet je zeker dat het kan?’ vraag ik aan Alice en Rosalie. Zij zien er beiden zo schitterend uit, dat ik gewoon niet naar mezelf díºrf te kijken.
‘Je moet gaan,’ duwt Alice me de deur uit.
‘Jullie moeten ook gaan!’ trek ik ze aan hun arm mee.
Als we bij de trap zijn, is er even een stil geduw en getrek maar uiteindelijk krijgen ze mij als eerste de trap af, en een verlegen glimlachje glijdt over mijn gezicht als ik Emmett zie.
Een grote grijns siert zijn gezicht. Ik val hem in zijn armen als ik de trap eindelijk overleeft hebt, en hij draait me lachend een rondje, zijn armen stevig om mijn middel geslagen.
‘Let op haar make-up!’ lacht Rosalie als ze ook de trap afkomt.
Edward slaat lachend een arm om haar heen en drukt zijn lippen op de hare. ‘Jullie hebben goed je best gedaan.’
‘Wilde je zeggen dat ze normaal niet knap is?’ gromt Emmett grijnzend en stompt Edward in zijn maag.
‘Oké, oké, ik zeg niks meer,’ lacht hij.
‘We moeten een foto maken,’ glimlach ik plotseling en Alice komt al met een fototoestel aanlopen.
‘Dank je,’ glimlach ik. Toch wel handig dat zo’n zus eerder weet dan ik dat ik een fototoestel nodig heb.
We lopen naar de grote passpiegel in de hal, en ik merk dat mijn mond open zakt als ik ons spiegelbeeld zie.
Ik herken mezelf niet meer.
Het rode jurkje staat me schitterend, met de bijpassende hakken en knalroze lippenstift.
Mijn wimpers lijken nog langer dan normaal en de donkere karamelkleur van mijn ogen staat goed bij mijn donkere, gekrulde haar en de donkere oogmake-up.
Alice flitst al om ons heen met het fototoestel en eindelijk weet ik mijn lippen in een stralende lach te krijgen.
Nog even sta ik afgeleid naar Emmett te kijken. Zijn witte overhemd spant om zijn spieren en in het jasje ziet hij eruit alsof hij zo uit een film gestapt is.
‘We gaan,’ zegt hij zacht en grijnzend in mijn oor.
Emmett maakt het portier van mijn witte Rangerover en helpt me uitstappen. Eerst wilde hij nooit in mijn auto rijden, maar nu is hij er toch wel van overtuigd dat dit een goede auto voor me is.
Nog voordat ik helemaal goed en wel op mijn benen sta, hoor ik mijn naam.
‘Noa!’
Ik knijp even mijn ogen stijf dicht voordat ik me omdraai, natuurlijk weet ik wie het is.
‘Je ziet er goed uit,’ complimenteert William me.
‘Dank je,’ glimlach ik een beetje ongemakkelijk.
Ik ben me érg bewust van Emmett, die vlak achter me staat en dreigend boven me uit torent. Het geluid wat hij maakt is voor Williams oren niet te horen, maar ik hoor de lage grom, die uit zijn borstkas lijkt te komen, luid en duidelijk.
‘Ik zie je straks nog wel,’ zegt hij uiteindelijk een tikkeltje nerveus en vertrekt.
Ik draai me om naar Emmett, en leg mijn hand tegen zijn wang als ik hem sussend zeg: ‘Rustig schat, het komt wel goed. Hij doet slechts een wanhopige poging.’
De avond gaat als een soort roes aan me voorbij.
Hoewel William meerdere pogingen doet met me te dansen, weet Emmett dat steeds te voorkomen.
Uiteindelijk wandel ik samen met Emmett over het grote grasveld.
‘Noa, ik wil je wat vragen,’ zegt hij opeens.
Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Vraag maar?’
‘Kijk eerst om je heen,’ beveelt Emmett me grijnzend.
Mijn blik glijdt rond, en de schoonheid van de volle maan, die haar schijnsel op het riviertje en het grasveld laat vallen, valt me nu pas op.
‘Wil je met me trouwen?’
Als ik terugkijk naar Emmett, zit hij op één knie en opent een donkerblauw fluwelen doosje.
De ring is overweldigend, met de fonkelende diamant.
Ik wil van alles zeggen, sommige dingen romantischer en andere dingen afgezaagder, maar in plaats van iets stoms te zeggen fluister ik ademloos: ‘Ja.’
Emmett schuift de ring grijnzend om mijn vinger en ik vlieg hem om zijn hals.
Onze lippen ontmoeten elkaar, evenals onze tongen.
Twee dagen later
Ik zucht als ik mijn lippen even tegen die van Emmett druk.
‘Ik ga je missen,’ fluister ik, en het pijnlijke gevoel binnen in mij, bevestigd dat.
‘Ik jou ook, maar ik moet een paar dagen weg,’ zegt hij zacht en strijkt een plukje haar uit mijn gezicht.
‘Kom je nog?’ steekt Edward zijn hoofd uit zijn auto.
Emmett werpt hem even een vernietigende blik toe, en drukt dan even zijn lippen tegen mijn voorhoofd, ik hou mijn ogen dicht terwijl ik luister naar het wegrijdende geluid van de auto.
Ik hoor hoe Alice en Rosalie vast de school inlopen. De jongens moeten een paar dagen weg om te gaan jagen, ik hí¡í¡t dat.
‘Noa!’ klinkt een vrolijke stem en met tegenzin open ik mijn ogen, me bewust van de gepijnigde uitdrukking op mijn gezicht.
‘Hoi William,’ zeg ik zacht en zucht.
‘Alles goed?’
‘Met jou?’ negeer ik zijn vraag vriendelijk glimlachend.
‘Kan beter,’ haalt hij zijn schouders op.
‘Waarom ben je zo treurig?’ vraagt hij als we samen naar binnen lopen, ‘is Cullen bij je weg?’ De gretige toon in zijn stem, ontgaat me niet.
‘Hij is met zijn broers een paar dagen gaan kamperen,’ zeg ik zuchtend.
‘O,’ zegt hij, en het klinkt bijna berouwvol.
‘Hé, ik moet naar Engels,’ zeg ik en begin weg te lopen.
‘Ik ook!’ roept William vrolijk en blijft met me mee lopen.
‘Gezellig,’ mompel ik, en hoop dat hij het sarcasme in mijn stem begrijpt.
Nee, daar blijft hij nét iets te vrolijk voor als hij naast me komt zitten.
‘Niet zo verdrietig,’ grijnst hij op een gegeven moment.
Ik kijk hem even met doodse blik aan, en begin mijn boeken uit mijn tas te halen.
‘Wat heb je daar?’ vraagt William plotseling en pakt mijn hand.
Ik trek razendsnel mijn hand weg.
‘Je hand is zo… koud,’ zegt William met openstaande mond.
‘Het is hier niet zo warm,’ mompel ik.
William schudt even verbijsterd zijn hoofd en wijst dan op mijn hand.
Ik sluit mijn ogen en houd mijn hand met gestrekte vingers voor zijn neus.
‘Je bent…’ zegt William ongelovig.
‘Verloofd ja,’ vul ik zijn zin aan, ik moet een brede lach onderdrukken tot een klein glimlachje.
‘Maar je bent pas… Je… Jullie…’ stamelt hij.
‘Ik ben pas 17, dat weet ik, maar hij niet,’ zeg ik zacht.
Ik had bijna gezegd dat ik 22 ben. Oeps.
‘Wanneer?’ vraagt hij, en zijn blik doet me erg denken aan Jason…
Shit Noa.
Niet aan denken.
Dat hoofdstuk van je leven heb je afgesloten.
Je hebt jezelf gezegd nooit meer aan hém, het roedel of je ongeboren kind te denken, en nou doe je ’t toch!
‘Ik weet het niet,’ beken ik.
‘Het spijt me William,’ fluister ik als ik zijn gepijnigde uitdrukking zie.
Hij antwoordt niet, maar knippert verwoed en draait zijn hoofd de andere kant op.
Ik bijt op mijn lip en vecht om niet te gaan huilen. Tranen zal ik nooit meer huilen, maar ik weet niet wat vervelender is: huilen mét of zónder tranen.
In de pauze zit ik samen met Alice en Rosalie aan een tafel.
‘Hé, kop op, het komt wel goed,’ troost Alice me.
‘Hij keek net als Jase…’ beken ik zacht.
Ik merk hoe ze een betekenisvolle blik uitwisselen.
‘Wil je Em anders bellen?’ vraagt Rosalie warm.
‘Ik wil hem niet storen,’ mompel ik.
‘Hij vindt ’t heus niet erg,’ zegt Alice glimlachend.
‘Hij doet alles voor je,’ voegt Rosalie eraan toe.
Even kijk ik naar de liefdevolle gezichten van mijn zussen en dan vis ik mijn mobieltje uit mijn zak en toets Emmett’s nummer in.
Reacties:
OMG!
had Emmeth nou maar tegen mij gezegd of ik met hem wou trouwen!
dan had ik keihard JA geschreeuwt!!
en nu snel verder jij gaan of ik ga schreeuwen en janken en schreeuwen en janken! XD
en en en en neeheee je moet gvd dat verhaal gaan uitbreiden en niet de epiloog al neerzetten! :'(
en anders ga ik het zo vaak opnieuw lezen en alles dat ik gek van het verhaal word maar ik denk dat dat niet echt zou gaan gebeuren
Prachtig hoofdstuk !
Die ring dat kleedje alles zo perfect !
Maar zo kud dat die William ertussen wil komen das stout
Maar neeen je mag niet stoppen
En als je dat wel doet dan vond ik je verhaal verschrikkelijk super !
xxx
Aaaaaaaww!!!
Wat lief dat ze gaan trouwens
En die jurk en ring wil ik ook wel hoor van Emmet (liever van Edward )Jammer dat dit het laatste stukje voor het epiloog is :'
Ik moet maar snel een goede reactie bedenken voor het laatste hoofdstuk...
Ga je snel verder?
xxxx Love your story
Awwwww dit hoofdstuk is echt leuk en mooi en zielig en romantisch en aaaaaaaaaaaaw. (: Ga maar gewoon heel snel verder, want ik ben benieuwd. Vind het wel jammer dat hierna alleen nog maar de epiloog komt, maar het zal waarschijnlijk wel een mooi einde zijn.
xx
LIeflieflieflief
En William is een eikel.
HEeeel snel verder
En als je dit toch leest, ons verhaal is ook weer een hoofdstuk rijker
xxx