Hoofdcategorieën
Home » Twilight » When the world turned upside down {~afgewerkt~} » Epilogue.
When the world turned upside down {~afgewerkt~}
Epilogue.
De donkere wolken hebben zich dicht samengepakt en het gras is vochtig als ik er met mijn handpalm overheen strijk.
De lachende stemmen van mijn familie klinken over het grasveld. Straks zal het onweren en zal er baseball gespeeld worden.
‘Waar denk je aan mijn lief?’ fluistert Emmett in mijn oor en strijkt een plukje haar uit mijn gezicht.
Ik draai mijn gezicht langzaam zijn kant op, mijn ogen versmelten met de zijne.
‘De mooiste dag van mijn leven,’ fluister ik zacht en leg mijn hoofd op zijn schouder.
‘Noa!’ hoorde ik iemand roepen. De stem kwam van ver, toen ik mijn open opende.
Alice stond ongeduldig voor me op haar voeten te wiebelen.
‘Ben je tevreden?’ vroeg Alice terwijl ze nog wat aan mijn haar plukte.
‘Voorzichtig met opstaan!’ waarschuwde Rosalie terwijl ik opstond en naar de spiegel liep.
Mijn mond zakte open. In de spiegel zag ik een prachtige jonge vrouw, haar haren vielen rond haar hoofd en de sluier was op elegante wijze in de krullen aangebracht. De jurk die ze aanhad, had een strak lijfje en wijde rok, die haar prachtig stond.
‘Wat vind je?’ vroeg Alice, die naast me kwam staan.
‘Schitterend,’ fluisterde ik ademloos.
‘Dan is ons werk geslaagd,’ grijnsde Rosalie en danste een rondje met Alice.
‘En dan nu gaan jullie heel snel je jurk aantrekken, wat moet ik zonder bruidsmeisjes?’ glimlachte ik zogenaamd bestraffend.
Ze vertrokken, en ik liet me weer op de stoel zakken.
Ik voelde me gelukkig, want ik wist wat er komen ging. Maar toch voelde ik me schuldig.
Schuldig tegenover Matt, omdat hij me tevergeefs geprobeerd had terug te winnen.
Schuldig tegenover William, die me geprobeerd had ervan te overtuigen dat hij beter was dan Emmett.
En vooral schuldig tegenover Jase, die helemaal niet eens wist dat ik zou gaan trouwen en wie ik, sinds de dag dat ik mijn ongeboren kind verloor, niet meer gesproken had.
En ik mist Emmett… Ik had ‘m nou al drie dagen niet gezien door dit hele circus en dat beviel me van geen kanten!
De deur ging open en Alice en Rosalie kwamen weer binnen, waarna ze me uit mijn stoel hielpen en het hele plan nog één keer met me doornamen.
De muziek klonk zelfs door de grote, houten deuren heen.
Omdat ik geen familie had om me weg te geven, zou Carlisle het doen. De man die ik beschouwde als mijn vader, als de zorgzame vader die ik nooit gehad had.
Hij glimlachte me warm toe. ‘Dan ben je zometeen officieel mijn dochter,’ lachte hij.
Een klein, zenuwachtig lachje gleed over mijn gezicht.
‘Rustig maar Noa, het komt wel goed. Ik laat je niet vallen,’ stelde Carlisle me gerust.
Alice en Rosalie hadden me enorme hakken aangetrokken, en met de enorme rok van mijn jurk had ik zo het idee dat ik ongelooflijk zou gaan vallen zometeen en de hele bruiloft in de war zou gooien.
Toen gingen de deuren open, en liepen we langzaam naar binnen.
De vele mensen en vampiers die hier waren, stonden op en klapten, waardoor een stralende lach mijn gezicht begon te sieren.
Mijn blik gleed vluchtig over de mensen, tot ik de tien lange mannen bij de muur zag staan.
Het roedel.
Mijn blik gleed over de groep, tot ik Jason zag staan en een brok in mijn keel voelde. Hij grijnsde me even toe en ik voelde me alweer beter.
Toen zag ik hem.
Emmett stond als mijn perfecte, en persoonlijke wonder bij het altaar.
De ceremonie en het feest daarna gingen als een roes aan me voorbij. Ik danste met iedereen en had meer plezier dan ik in jaren gehad had. Ik loste alles op met Jase, en kwam erachter dat hij met een meisje van mijn oude, middelbare school ingeprent was.
‘En nu ga ik je ontvoeren,’ fluisterde Emmett in mijn oor, toen hij de deur van de hotelkamer opende en me naar binnen tilde.
Ik giechelde toen hij me voorzichtig op het bed neerlegde en terugliep om de deur te sluiten.
Toen hij naast me kwam liggen op het bed, rolde ik me op hem.
‘Ik hou van je,’ fluisterde ik.
‘Ik meer van jou,’ zei hij zacht.
Om hem het tegendeel te bewijzen, drukte ik mijn lippen op de zijne.
‘Je zal voor altijd de mijne zijn,’ fluisterde hij in mijn oor.
En ik wist dat het waar was.
Niets kon ons nog scheiden.
Voor al mijn schatjes hier <3
Reacties:
Net in 1 dag alles gelezen, is echt een pracht verhaal.je kan super mooi schrijven!!!
xxM
Mooi verhaal, jammer dat het al is afgelopen
Het was mooi, die herinneringen.
Ik ga dit zeker vaker lezen
Dit is zo'n mooi einde. Ik heb hier echt van genoten. Als je nog een verhaal verzint laat het maar weten.
Ik wil hier zo veel lof over zeggen, maar heb er helaas geen tijd voor.
x
suuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuper