Hoofdcategorieën
Home » Twilight » What time couldn't erase (pauze) » 1. Chapter 04: An unexpected friendship.
What time couldn't erase (pauze)
1. Chapter 04: An unexpected friendship.
Ik werd wakker met enorme hoofdpijn, maar wist dat het wel weer over zou gaan. Als ik maar zorgde dat ik in ieder geval snel naar de keuken zou gaan en ontbijt voor de familie Smith zou maken, dan zou het bij hoofdpijn blijven hoopte ik.
Dus liep ik zo snel en zacht als ik kon door het donkere huis en deed overal lichten aan en de gordijnen open.
Ik kwam in de keuken aan en begon thee te zetten, terwijl ik wachtte op het koken van het water begon ik broodjes te smeren.
'Jij bent vroeg op,' hoorde ik plotseling een mannenstem achter me en ik sprong haast een meter de lucht in van schrik.
Ik draaide me met een ruk om en zag Christopher staan.
'Goedemorgen jongeheer Smith,' glimlachte ik beleefd.
'Zeg maar Christopher,' glimlachte hij.
'Wat ben je aan het doen?' vroeg hij toen ik naar de fluitketel liep.
'Ik maak ontbijt,' zei ik met een wrang glimlachje.
'Moet jij dat doen?' vroeg hij ontzet.
Ik knikte, niet begrijpend. 'Ja.'
'Maar ze hebben je als dochter geadopteerd,' zei hij met grote ogen.
Ik haalde aarzelend mijn schouders op.
'Hoelang woon je hier al...?' vroeg hij, zich proberend mijn naam te herinneren.
'Julia,' hielp ik hem met een glimlachje en voegde eraan toe: 'Zo'n drie maanden.'
Ik zag de geschokte uitdrukking op zijn gezicht en zuchtte.
'Het is altijd nog beter dan het weeshuis,' mompelde ik terwijl ik de thee in kopjes schonk.
'Waar wil u uw ontbijt hebben?' glimlachte ik toen ik alles op dienbladen gezet had.
'Zeg maar je,' lachte Christopher.
Hij pakte het blad van me over. 'Laat maar. Ik ontbijt wel in de woonkamer,' zei hij toen ik met het blad weg wilde lopen, en begon naar de woonkamer te lopen, maar bij de deuropening draaide hij zich om.
'Kom je met mij ontbijten?'
Ik knipperde even verbaasd en sloeg mijn ogen neer.
'Ik denk niet dat dat zo'n goed idee is,' zei ik zacht.
'Waarom niet?' lachte Christopher.
'Ik denk niet dat het van je vader mag,' fluisterde ik en een zucht ontsnapte aan mijn lippen.
'Het maakt mij niet zoveel uit wat mijn vader zegt, en ik vind dat jij gezellig met mij gaat ontbijten,' besloot Christopher.
Een glimlachje gleed over mijn gezicht. 'Ik moet eerst je ouders hun ontbijt brengen,' zei ik verontschuldigend en liep met de twee dienbladen naar de slaapkamer, waar ik zachtjes op de deur klopte en de dienbladen op het tafeltje om het hoekje van de deur zette.
Ik sloot de deur zacht achter me en haastte me naar beneden, waar Christopher al op me stond te wachten.
'Moet je niks eten?' vroeg hij toen hij mijn lege handen zag.
'Mijn ontbijt bestaat uit een kopje thee,' vertelde ik hem en schonk wat thee in een kopje, dat ik meenam naar de woonkamer.
Twee weken later zat ik weer met Christopher aan het ontbijt in de woonkamer. Het was een traditie die de afgelopen dagen ontstaan was.
Ik beschouwde Christopher nu echt als een vriend. Hij maakte het leven hier draaglijker en nam op tegen zijn vader voor mij.
Iets wat ik zelf niet kon doen, en waarom ik dus erg blij was dat hij het voor me deed en er voor me was.
En meneer Smith leek het niet eens erg te vinden dat ik het zo goed met Christopher kon vinden, alhoewel hij vond dat er te weinig werk gedaan werd.
Nu Janet er plotseling mee kwam dat ze al een tijdje een vriendje had, die nu eigenlijk haar verloofde was en ze van de één op de andere dag bij hem introk, bleef er vrij veel werk voor mij over en aangezien ik veel met Christopher omging, bleef ongeveer de helft van mijn werk liggen.
Oeps.
Reacties:
wauw.....
wat leuk... ze heeft een vriend die het voor haar opneemt. al is het wel een hele omschakeling, van geweld tot het beste nieuws (verloving van Janet). maakt mij niet uit. zezijngelukkig
snel verder
Wheeehie, ik ben blij dat ze vrienden is met Christopher. Anders was het echt mega zielig voor haar daar helemaal alleen.
Ga maar snel verder.
xx
leuk hoofdstuk <333
me likes it <3
je schrijft zo leuk!
xxxx<33
Naaaaaajjssss