Hoofdcategorieën
Home » Twilight » ~ Lost in Twilight. » ~ Chapter 5.3
~ Lost in Twilight.
~ Chapter 5.3
Die avond lag ik woelend in mijn bed. Op mijn digitale wekker zag ik de uren langzaam voorbij strijken en mijn oogleden werden zwaar door het slaapgebrek. Maar toch kon ik niet slapen, want mijn hersenen waren nog in volle gang. Duizende plannen werden gemaakt om toch naar de boekwinkel te gaan, duizenden werden ook weer meteen afgekeurd door de absolute kansloosheid ervan en na drie uur draaien had ik nog niets bedacht dat me daadwerkelijk zou kunnen helpen. Uit het huis komen was het minst moeilijke van alles, want mijn vader sliep vaster dan ik ooit voor mogelijk had gehouden voor een mens. Ik ben er van overtuigd dat ik vuurwerk had kunnen afsteken naast zijn hoofdkussen en hem dan nog niet wakker zou krijgen. Nee, de moeilijkheid kwam pas als ik íºit het huis was. De dichtstbijzijnde grote boekwinkel was minstens dertig kilometer verderop en in het kleine boekhandeltje in het dorp wist ik dat ze het boek nog niet zouden hebben. Maar dat alles zou nog niet zo’n probleem geweest zijn, ware het niet dat de laatste bussen om twaalf uur reden. Dat zou betekenen dat ik nog net met de bus heen zou kunnen, maar daarna vast zou zitten in een onbekende stad zonder enige plek om heen te gaan. En op mijn fiets gaan had nu niet bepaald mijn voorkeur, aangezien het hard waaide en verschrikkelijk koud was buiten.
En naarmate de tijd verstreek moest ik toegeven dat, hoe graag ik het ook wilde ontkennen, ik het boek met geen mogelijkheid kon halen die nacht. Tenminste; niet als er geen gratis taxi wonderbaarlijk voor mijn huis zou landen.
Een piepje vulde mijn kamer en ik draaide mijn hoofd moeizaam naar rechts. Twaalf uur, las ik, gewéldig. De dag was nog maar net begonnen en ik had er nu al een hekel aan. Geïrriteerd duwde ik mezelf omhoog en trok de stekker van het ding uit het stopcontact. Het scherm werd zwart en ik grimaste, dat krijg je er van. Ik legde mijn kussen over mijn hoofd en liet een gesmoorde kreun. Waarom was de wereld zo oneerlijk ?
Uiteraard werd ik de volgende ochtend wakker van wild geschud aan mijn bovenlijf, maar ik was al weer vergeten hoe dat kwam. Langzaam deed ik mijn ogen open en keek slaapdronken in het gezicht van mijn vader. Wat moest hij nu weer ?
‘Lizz, je moet naar school. Het is al kwart over acht !’
‘Huh... wat ?’ Ik wreef met mijn hand in mijn ogen en keek daarna op mijn wekker, en toen herinnerde ik het me weer. Zuchtend rolde ik me om en stond wankelend op uit bed. School was hí¡telijk.
‘Als je een beetje opschiet breng ik je wel.’
Ik knikte en greep willekeurig wat kleren uit mijn kast. Zo snel als ik kon in de vroege ochtend haastte ik me naar de badkamer en deed mijn ochtendritueel in een derde versnelling. Tandenpoetsen, gezicht wassen, haren kammen. Ik rende naar mijn kamer waar ik vlug wat boeken in mijn tas propte en ging toen naar de keuken. Aangezien ik geen tijd meer had om mijn brood te smeren, greep ik wat mueslirepen uit een lade en gooide die tussen mijn boeken in. Vijf voor half, zag ik op de magnetronklok.
‘Lizz.. ?’
‘Ja ja, ik ben al klaar.’ Snauwde ik, gemener dan ik wist dat mijn vader verdiende. Maar dit was gewoon een rotdag voor me, dat moest hij toch ook wel begrijpen. Op z’n minst zou hij me thuis kunnen laten blijven, me ’s avonds een lekkere pizza voorschotelen van de Pizza Hut. Ik greep mijn jas van de kapstok en volgde mijn vader naar de auto. Zoals al wel verwacht plensde het en zat ik na nog geen minuutje als een verzopen kat in de auto.
‘Zal ik je wat geld voor de bus meegeven ?’ Doorbrak hij na een aantal minuten de stilte.
‘Oké.’
‘Weet jij toevallig hoeveel het is ?’
‘Nee.’
‘Lizz..’ hij zuchtte. ‘Ben je nu nog steeds boos om gisteravond.’
‘Ik ben niet boos,’ zei ik kortaf en ik staarde weer uit het raam. We waren er bijna zag ik, gelukkig. Nog maar twee straten.
‘Oké dan..’
Op dat moment stopte de auto voor school en ik hijstte mijn tas om mijn schouder. ‘Betaal me vanavond maar terug, tot vanavond.’ Snel opende ik de deur en haastte me door de regen naar de schooldeuren, waar nu de laatste rokers door naar hun lessen liepen. Ik was op tijd.
Reacties:
Super! - ik ben geen goede lange reacties schrijfster, sorry ^.^ -
Als je je introtekst nog eens opnieuw opslaat, komt je verhaal weer bij de nieuwste op de startpagina (:
Snel verder! ;D
Liefs,
Soetkin
Ach arme Liz...
Leek een beetje op mijn dag gister
Maar kun je miss iets laten gebeuren?
Anders wordt het minder leuk om te lezen...
Maar ja, je gaat maar weer snel verder, want ik wil meer
<3
gelukkig, ze is op tijd......
wat jammer voor haar, geen plan, ze kan toch na school met de bus
of is dat geen optie???
snel verder ben benieuwd
Leeuk hoofdstuuuk!
alhoewel ik niet zeker weet of 'leuk' het goede woord is aangezien ze een kutdag heeft!
Anywaaay,
Ga maar gauw weer verder!
<3
leuk hoofdstuk <33
snel verder, echt een leuk hoofdstuk
xxxx<3