FanFic.nl

No one waits forever ~Embry Call

007

De hele middag zaten Jacob en ik op het strand. De lange zoensessies werden onderbroken door gepraat over ons leven en nog veel meer. Ik had me nog nooit zo op mijn gemak gevoeld. Ik glimlachte naar Jacob en wilde net mijn lippen weer op de zijne drukken toen mijn mobiel ging. 'I wanna boom beng beng with your body yo.' snel pakte ik mijn mobiel en zag dat mijn moeder belde. 'Fuck.' zei ik zacht voor ik opnam. 'DANIQUE! Waar in godsnaam ben je, de school belde dat je voor je laatste twee uur niet kwam opdagen! Ik WIL dat je NU naar huis komt.' Schreeuwde mijn moeder in de telefoon. Ik probeerde er wel tussen te komen maar voor ik antwoord kon geven had mijn moeder al opgehangen. 'Ik moet naar huis.' zei ik, ookal wist ik dat het behoorlijke overbodige informatie was. 'Mijn fiets staat nog op school.' zei ik erachteraan. 'Ik breng je morgen wel met de motor.' Antwoorde Jake met een grijns. Daarna liepen we hand in hand terug en ging ik weer achterop zitten en sloeg mijn armen om zijn brede rug heen. Mijn handen rusten op zijn buik en ik kon zijn sixpack voelen. Ik giechelde in mezelf en sloeg mijn armen strakker om hem heen.

Toen ik thuiskwam zoende ik Jacob voor de laatste keer en zwaaide hem daarna uit. Daarna haalde ik zuchtend de sleutel uit mijn broekzak en draaide de voordeur van het slot. Ik zag mijn moeder hyperventilerend op de vensterbank zitten. 'Wat?' vroeg ik verbaasd. 'JE EERSTE VRIENDJE!' riep ze terwijl ze opsprong en me begon te knuffelen. 'Ik ben zo blij voor je lieverd.' Ik lachte om haar reactie. 'Er is niks officieel.' zei ik glimlachend. 'Maakt niet uit.' zei mijn moeder. 'Het is trouwens wel een ongelofelijk lekker ding.' vervolgde ze en haar ogen glinsterden. 'Maam!' giechelde ik. 'Die zijn allemaal véél te jong voor jou.' zei ik terwijl ik haar in haar buik prikte.
Tot een uurtje of zeven zaten we te praten. Maar toen ging de bel, hopend dat het Jake was, rende ik naar de deur die ik snel open trok. Maar voor me stond niet Jacob.

'Hee.' zei Embry met een lieve glimlach.

Ik was een klein beetje verbaasd om Embry voor mijn deur t e zien staan. Om eerlijk te zijn was hij wel de laatste die ik had verwacht. 'Ga je me niet binnen laten?' vroeg Embry glimlachend en hij gaf me een knipoog. 'Ja, tuurlijk.' stamelde ik, nog steeds stomverbaasd. Hij stapte langs me heen en groette mijn moeder. 'Hoi mevrouw.' groette hij haar. o god, o god ik wist wat er nu ging gebeuren en het werd ongelofelijk genant. 'Oh, asjeblieft noem me geen mevrouw. Dan voel ik me zo oud.' giechelde ze als een jong meisje. Ik wist dat dat ging gebeuren en rolde met mijn ogen. 'Ben jij het vriendje van Danique?' vroeg ze daarna. Mijn mond viel open en ik trok Embry snel weg, die ook verbaasd keek. Fuck fuckerdefuckfuckfuck! 'Maham!' riep ik over mijn schouder. Ik duwde Embry de trap op naar mijn kamer en sloeg toen de deur hard dicht. Embry zat op mijn bed en keek naar de grond. 'Zo..' zei ik. Embry antwoordde niet maar zijn handen trilden licht. Ik liep naar hem toe en pakte zijn hand. 'Waarom tril je.' vroeg ik meer aan mezelf dan aan hem. Ik begreep het niet zo goed. Ik bedoel ik kende hem amper. Hij keek me aan. 'Wie is het?' vroeg hij me. Ik keek hem aan en stamelde 'Jacob, ik was gisteren met hem op het strand en toen.. Maar er is niks officieel.' antwoordde ik. 'Leuk voor jullie.' zei hij met een waterig glimlachje en hij liep naar me toe om me te knuffelen. 'Ik ben blij voor je.' zei hij met een vrolijk gezicht. Maar ik geloofde hem niet, zijn handen trilden nog steeds. Omdat ik erover heen wilde praten, ging ik snel over op een ander onderwerp. 'Nouja, dus... ga je mee een spelletje doen.' Ik zag zijn gezicht opleven. 'Wat voor spelletje?' vroeg hij met een wenkbrauwwiebel. 'Weet ik veel, menserger je niet ofzo?' zei ik grijnzend. Ik zag zijn gezicht betrekken maar daarna grijnsde hij ondeugend. 'Ik weet wel een spelletje.' zei hij en hij trok me mee de deur uit. 'Gaan we weer naar je vrienden?' vroeg ik. 'jaa, ik heb een spel bedacht.' inmiddels liepen we naar beneden naar de deur en hij had nog steeds mijn hand vast. Ik probeerde me los te trekken om zelf te gaan lopen. Maar hij wilde me niet loslaten.

Reacties: