FanFic.nl

Our own Humanoid world

58. 4 juli 2010, nacht/ochtend

Tom his point of view
Het was al ver in de nacht en ik kon maar niet slapen. Iedereen die hier langs me lang zat al diep in dromenland. Wat een watjes. Bill heeft natuurlijk Makbule als knuffel nodig. Als ze eens wist hoe hij haar vast had. Jezus Marie God. En dan nog maar te zwijgen over Andreas en Jorinde. En Tosca? Die ligt er zoals gewoonlijk weer sexy bij. Haar trui is op dit moment haar teddybeer. Ik kroop recht en sleurde mezelf naar de badkamer. Iedereen moet wel eens naar de wc? Na mijn boodschapje ging ik op de deksel zitten. Eigenlijk kan ik mezelf nu wel even verwennen? Wie merkt het op? Iedereen ligt er als de dood bij daar in de zitkamer. Als Tosca niet wil gebruik ik mijn lieve rechterhand wel.
Wat later vloog de wc deur open.
“Holy shit Tom,”� zei Tosca droog. Ik kuchte even en bedekte mijn erectie.
“Mij niet uitnodigen voor je spelletje,”� zei ze kalm. Ik voelde mijn hoofd knalrood worden.
“Muh. Je bent niet lief Tom. Doe maar verder met je rechterhand. Je houd ook meer van die dan van mij!”� riep ze dramatisch. Ze sloeg de wc deur achter haar toe. Oké dan?

Bill his point of view.
“Opstaan,”� fluisterde iemand in mijn oor.
“Hmm.”� Murmelde ik.
“OPSTAAN!”� gilde Makbule kei hard in mijn oor.
“Braaaaaaaaaand!”� gilde ik. Ik sprong recht en liep naar achter waardoor ik op Jorinde en Andreas belande. Makbule en Tosca lagen natuurlijk plat van het lachen.
“Auw jonge!”� bromde Jorinde die me in mijn ribben porde.
Ik ging met een plof weer langs hen liggen.
“Doe dat nooit meer!”� zei ik terwijl ik mijn hart vast hield. Dat klopte als een gek.
“Zeg mensen, weetje waarop ik Tom betrapt heb?”� grijnsde Tosca.
“Wat dan?”� vroeg Jorinde.
“Hij gebruikte zijn rechterhand!”�
“Aah komaan dat wilde ik nu net niet weten!”� riep ik uit terwijl ik een kussen op mijn hoofd legde. Makbule kwam op mijn rug zitten.
“Tuurlijk wel, iedereen wil weten dat Tom zijn rechterhand gebruikt,”� lachte ze. Ik bromde enkel nog wat.
“Ik ga me douchen, het is al half 10,”� zei Tosca.
“Ik ga na Tosca,”� zei Makbule.
“Ik ga na Mak,”� riep Jorinde.
“Ik ga na Jorinde,”� murmelde ik.
“Dan doe ik wel na Bill,”� zei Andreas.

Het was al laat toen iedereen klaar was. Kwart na twaalf.
“We gaan te laat komen!”� riep ik hysterisch.
“En dan?”� vroeg Tom ongeïnteresseerd.
“Jij begrijpt er niets van,”� bromde ik. Tom en ik zouden rijden. Jorinde en Makbule zaten bij mij in de auto en Andreas en Tosca bij Tom.
“Het is niet ver rijden,”� zei ik.
“Gelukkig maar,”� glimlachte Makbule. Ze liet het raam omlaag gaan zodat er frisse wind binnen kon.
“Ik hoop dat het huis er zo uit ziet als op de foto, dan wil ik dat huis nemen!”� zei Jorinde enthousiast.
“Ja, het was echt mooi,”� zei ik en draaide in op de parking van de makelaar.
“Blijven jullie maar even hier, ik ga wel even naar binnen,”� zei ik. Iedereen ging akkoord en dus ging ik naar binnen. Ik zei tegen de makelaar dat we er waren om het huis te gaan bekijken. Hij gaf me het adres en zei dat hij voorop zou rijden. Ik knikte en ging weer naar buiten. Ik zei het adres even tegen Tom en volgde dan de makelaar. Het was veel minder ver dan ik had verwacht. De makelaar had een sleutel van de grote poort. De tuin was gigantisch. Echt veel groter dan ik had verwacht. Op foto leek het ook helemaal niet groot.
We parkeerde de auto’s en stapte uit. De makelaar gebaarde ons dichterbij te komen.
“Vroeger was hier een hele huizenrij en een drukke stad, maar die huizen zijn al lang geleden afgebroken en moesten plaats maken voor velden en dit ene huis is nog blijven recht staan. Want meestal staan herenhuizen in een huizenrij, maar dat is hier niet het geval. Dat was het wel ooit,”� zei de man. Hij gebaarde ons hem te volgen.
“Ik vind het mooi,”� zei Makbule. Ik legde mijn arm rond haar middel.
“Ons droomhuisje misschien,”� glimlachte ik. Makbule glimlachte en ging even op haar tenen staan om me een zoen te geven. Toen gingen we naar binnen. De inkomhal zag er kil uit en de vloer kraakte wat.
“Ik had jullie op voorhand al verteld dat jullie nog wat moesten opknappen,”� zei de man.
“Met een likje verf is dat zo een stuk mooier,”� glimlachte ik. We gingen elke kamer bekijken tot op de zolder.
“Ik vind het wel oké,”� zei Andreas.
“Ik ook,”� zei Jorinde.
“Ik zie het al helemaal voor me hoe wij hier wonen,”� zei Tosca. Tom knikte.
“Ik ga ook akkoord,”� zei Makbule. Iedereen keek nu mijn richting uit.
“Ik wil hier al komen wonen sinds we de zwarte poort doorkwamen,”� zei ik. De makelaar haalde een hoop papieren boven en gaf die aan ons allemaal door. We moesten dingen invullen en tekenen. De makelaar gaf mij de sleutels.
“Vanaf nu is dit officieel van jullie,”� glimlachte de man.
“U moet wel nog eens langs komen voor andere papieren,”� zei hij tegen mij. Ik knikte.
We gingen nu ook terug naar huis. Het was al weer bijna drie uur. Eens terug thuis gingen we weer op de matrassen zitten.
“We moeten een lijstje maken met materiaal dat we moeten kopen,”� zei Makbule.
Ik knikte en nam mijn laptop en startte die op.
“Als eerste hebben we verf nodig, jullie mogen zeggen welke,”� zei ik
“Wit!”� riep Tosca.
“Blauw!”� Riep Tom.
“Zwart!”� zeiden ik en Jorinde in koor.
“Roze!”� zei Tosca.
“Waarom roze?”� vroeg Tom.
“Om jou kamer te schilderen,”� zei ze droog.
“Waarom nu echt?”�
“Roze kan leuk zijn op het wc, waar jij je vanaf nu nooit meer je rechterhand gebruikt!”� zei ze voor ze in Tom zijn ribben porde.
“Meubels,”� zei Andreas.
“En een keuken en badkamer,”� merkte Jorinde op.
“Behang misschien?”� zei ik.
“Ja en verfborstels, want we gaan alles zelf doen, dat is goedkoper,”� zei Makbule.
“Ik denk dat al die verbouwboel wel leuk gaat worden,”� grinnikte Jorinde. Iedereen stemde met haar in. Ik had er eerlijk gezegd ook wel veel zin in. Dit gaat leuk worden.

Reacties: