Hoofdcategorieën
Home » Overige » Stand Alones Schrijfwedstrijden » Season's Greetings
Stand Alones Schrijfwedstrijden
Season's Greetings
Season's Greetings
'De volgende keer dat jullie een geweldig idee denken te hebben, blijf ik toch in mijn nest liggen.' kreunde de bruinharige jongen, die door zijn knieën ging om een grote doos op te kunnen tillen.
Het was een warme zomermiddag in El Cajon, California. De temperatuur schommelde tussen 35 en 37 graden en buiten speelden kinderen met waterballonnen en plastic geweertjes. Evan had liever ook iets verkoelends gedaan, zoals een duik nemen in de zwemvijver van zijn buurjongen of een hele dag voor een ventilator zitten en niksen, maar in plaats daarvan was hij meteen in de kleren gesprongen toen Kathy, Tomas en Brandon hadden gebeld. Hij beklaagde het zich nog steeds.
Met die mensen was hij zich nu in het zweet aan het werken. Kathy met de hazelnootbruine krullen en de lichte zomersproeten op haar neus, ze droeg een los wit rokje en af en toe draaide ze een rondje om haar eigen as om het rond te laten draaien. Tomas, die zijn periode van 'emo zijn' achter zich had gelaten, zijn haar nog steeds zwart geverfd had, maar al niet meer zo angstaanjagend zwart in zijn totaliteit was. Geen zwarte eyeliner en nagellak meer, en geen zwarte kleren meer. Een hele verademing. En last but not least, Brandon. De blonde strandgod met elke avond een nieuw meisje in zijn bed, zoals veel mensen ongetwijfeld over hem moesten denken. Toegegeven, zo zag hij er ook wel uit, met het stroblonde, sluike haar en de zongebruinde tint. Maar zijn interesse lag alles behalve bij meisjes...
Evan had de drie leren kennen een paar jaar terug, in Engeland. Erasmus-project, in het buitenland gaan sturderen. Tomas kwam uit het verre Frankrijk, Brandon uit de prachtige stad New York en Evan uit California. Kathy woonde wél in Engeland, en ging naar school in Cambridge, en daar ontmoetten ze elkaar, heel toevallig, in de rij van de Griekse literatuur van de schoolbibliotheek.
En nu besloten de drie een huis te kopen in California en voorgoed daarheen te verhuizen. Evan was er wel blij om, maar om te helpen de garage uit te ruimen was niet bepaald zijn idee van tijdverdrijf.
'Dat denk jij, maar de volgende keer dat we je iets vragen, kom je weer. Want wij zijn lief, and we'll kick your ass als je niet komt.' zei Kathy en grijnsde breed. Toen schoof ze een paar lege dozen aan de kant en zag een toiletpot staan. 'Hey guys, kijk hier. Zo spannend, een wc!' Brandon trok even een wenkbrauw op, Tomas negeerde het en sleurde een paar stoffige stoelen naar de andere kant van de kamer. Alleen Evan vond het de moeite waard even te gaan kijken.
'Oh, spanning en sensatie, wie weet is hij wel magisch.' grapte hij en maakte een spookachtig gebaar met zijn handen, Kathy porde hem in zijn zij en probeerde toen het ding op te tillen.
'Goh, help eens even, je ziet toch dat ik dit niet alleen kan?' Ze rolde nog even overduidelijk met haar ogen in zijn richting.
Met z'n tweeën tilden ze het ding naar buiten, om het bij de andere rommel te zetten, en toen gingen ze weer verder.
Laat in de namiddag leunden ze tegen de garagepoort en keken naar de grote berg rommel. Ze konden er niets mee aanvangen.
Tomas nam een slok van zijn flesje bier en zei toen: 'Is hier ergens een storthoop in de buurt waar we dit allemaal kwijt kunnen?'
'Ja, ergens in de omgeving is er wel één. Zal ik straks mijn pick-up halen?' stelde Evan voor, en keek toen met een halve glimlach toe op Kathy, die rondjes draaide om de hoop heen, waardoor haar rokje om haar benen heen fladderde.
Toen ze in de gaten kreeg dat hij naar haar keek, liep ze op hem af en trok hem aan zijn hand mee naar de hoop, om hem met haar mee te laten dansen. Klungelig als altijd, dansen was iets waar hij alles behalve goed in was, struikelde hij over een kapot verlengsnoer en viel.
'Dat moet pijn doen, hein!' merkte Tomas droogjes op. Evan slikte een opmerking in en drukte zich overeind, en daarbij viel zijn oog op een stukje papier dat onder de wc-bril van Kathy's magische toilet uitkwam. Hij duwde de bril omhoog en zag er toen een postkaartje aan vastgekleefd.
'Vreemde plek om iets te verbergen.' mompelde hij in zichzelf, en riep toen Kathy. Ze huppelde meteen naar hem toe, een lachkriebel halverwege haar keel.
'Wat heb je daar?' vroeg ze nieuwsgierig, en hurkte toen naast hem neer.
'Dit vond ik net, even lezen.' Twee paar ogen gleden over de tekst, een slordig handschrift, een datum, een naam. De tekst raakte hen beiden diep, maakte hen enkele minuten helemaal woordeloos.
Kathy was de eerste die weer sprak, en dat terwijl ze hem weer half glimlachend aankeek. 'Kunnen we dit niet naar een of ander goed doel brengen? Voor daklozen of zo?'
Evan knikte, stond op en hielp haar ook overeind staan. Toen drukte hij een kus op haar voorhoofd.
De zon sproeide rood licht over El Cajon, California. De kinderen waren nu allemaal binnen, de volwassenen waren buiten aan het komen. Vrouwen die manden vulden met wasgoed van hun waslijn geplukt, mannen die terug kwamen van hun werk.
'Kom, jullie slapen vannacht bij mij, jullie kunnen hier toch nog niet slapen, en', hij kneep even kort in Kathy's hand en glimlachte toen naar zijn twee beste vrienden, 'morgen brengen we dit allemaal in mijn pick-up naar het eerste het beste goede doel voor daklozen.'
Tomas en Brandon vroegen niet naar zijn reden, dus dat bleef iets tussen Evan en Kathy. En af en toe dachten ze er aan, prezen ze hun leven gelukkig en gingen ze verder met wat ze bezig waren.
Reacties:
o.o Odd. Ik heb 't briefje niet gelezen, dan blijft de clue best wel achterwege eigenlijk. Maar goed, ik ga het briefje eventjes lezen. ;D