FanFic.nl

Seven Minutes In Heaven featuring... All Time Low!

Een groen vierkant!

Een groen vierkant. Eronder staat geschreven “slaapkamer”�. Ik speur de kaartjes af,en zie dat Rian naar me grijnst. Hij heeft hetzelfde.
We zeggen “hoi”� en we lopen in stilte naar de slaapkamer. Toen ging de deur dicht. Ik zie nog hoe een andere vriendin in de kast wordt getrokken door Jack, het lijkt net een ontvoering. Rian laat me als eerste de slaapkamer binnengaan en sluit daarna de deur.
Ik plof neer op het bed. De drummer. De drummer. Oké, hij was aardig, maar ik had geen mega-crush op hem. “Dus…”� begint hij en gaat naast me op bed zitten. “Wat moeten we nou precies doen?”� “Ik heb werkelijk geen idee, Rian. Echt niet.”� Rian glimlacht en zijn veel te witte tanden komen tevoorschijn. Oké, dat was wel sexy. Zijn glimlach. Maar daar houdt het ook mee op, helaas. “Hoe is het om te drummen?”� vraag ik en Rian kijkt me verward aan. Die had hij niet zien aankomen. “Oh, leuk hoor. Vind ik.”� Zegt hij. Daarna gaat hij verzitten. “Vind je iemand leuk?”� vraagt hij opeens en ik slik. “Uh, nou… Ja, maar ik kan niet vertellen wie. En jij?”� “Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet,”� plaagt hij en legt zijn arm over mijn schouders heen. Ik zucht diep. Zeven minuten gingen op deze manier wel erg lang duren. We zaten daar zo, een paar minuten lang. Ik kijk Rian aan, hij kijkt al de hele tijd naar me, of… het leek tenminste zo. “Wist je dat je best wel knap bent?”� begint hij en ik verslik me weer bijna. Ik kuch en lach. “Nou… weet ik niet.”� “Ik weet zeker dat Alex je geweldig vindt. Maar je zit nu met mij opgescheept.”� Rian lacht maniakaal, ik vind het eng. “Maar, ach.”� Rian zucht. Hij haalt zijn arm van mijn schouder en pakt beide handen. Ik voel de warmte van mijn wangen komen en kijk naar het laken. “Oké, ik weet dat je nee gaat zeggen, maar mag ik iets uitproberen? Ik heb me dit zo lang afgevraagd en niemand heeft ooit ja gezegd…”� “Oké, ga je gang.”� Zeg ik misschien iets te snel. “Ogen dicht.”� Fluistert hij,“En niet spieken.”� Hij lacht weer en zijn fantastische rij witte tanden komen weer tevoorschijn. Ik knik en sluit mijn ogen.
Ik voel zijn lippen. Voor een paar seconden, en dat laat Rian weer los. “Was dat alles?”� vroeg ik. Hij bloost en knikt. “Ik, ik moet maar eens gaan…”� “Maar we moeten nog twee minuten!”� lach ik. Hij glimlach en stapt uit het bed en gaat naar de deur. Ik zie dat hij een briefje heeft laten liggen. Ik kijk wat er op staat.

Hé ______,
Ik moet zeggen dat ik je echt leuk vind. Andersom is dat waarschijnlijk niet zo, maar dat is niet erg.
Nou, doeg! Ik hoop dat je dit heb gelezen!
xxx
Rian

Ik lach. Dit is echt te schattig. Nu moet ik hem knuffelen. Langzaam glijd ik uit het bed en zie dat Rian daar met de anderen al staat. Jammer. Nou ja, dan een andere keer.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.