FanFic.nl

Ridiculous

11. The Day After

Yasmine PoV

Het duurt even voor ik doorheb dat Rammstein mijn ringtone is en niet gewoon een leuk liedje dat ik opeens hoor. Ik graai onder mijn kussen. Niks.
Boos open ik mijn ogen; wie heeft mijn baby gepakt!?
Pas nadat ik - nog steeds boos - de kamerdeur opengooi merk ik dat ik een jurkje aanheb in plaats van een pyjama of simpelweg ondergoed. En dit is noch Suki’s noch Kay’s huis. Ook niet die van Nadezh, of die van Tessa. En mijne is het zeker niet, dus what the heck!? Damn, ik heb niet eens een kater dus waarom weet ik niet waar ik ben? Of.. ik zou toch niet.. ‘Jeroen,’ mompel ik, gevolgd door gevloek. Zo snel ik kan in dit jurkje - zo snel als een schildpad - loop ik naar de gang waar mijn handtas heb gelaten.
Of blijkbaar toch niet.
Natürlich! Ik sla met mijn hand op mijn voorhoofd. Hij ligt in mij-- de kamer, anders kon mijn ringtone nooit zo luid zijn! Gee, ik ben d’r wel bij vandaag.

Terug in de kamer heb ik dan eindelijk mijn HTC. Opgelucht druk ik het ding tegen mijn borst, en bekijk dan het scherm. Oeps, 26 gemiste oproepen. De meeste van Kay. Oh, ja, die had nieuw beltegoed. Snel bel ik Nadezh; die staat onder dertien - al weet ik niet waarom - en dat typ ik automatisch in. Bovendien is zij waarschijnlijk de enige die niet flipt.
‘Yas!’ roept ze verrast. Meteen hoor ik rumoer, een beetje gekraak en opeens heb ik Suki aan de lijn. Had ik kunnen zien aankomen.
‘Yas! Waar the fack was jij!?’
‘Uh, ja, je weet wel..’
‘Oh. Em. Gee,’ Toen had ik Tessa aan de lijn. Ik hoor Kay suggereren dat ze hem beter op speaker kunnen zetten. Weer gekraak en dan herhaalt Tessa d’r kreet.
‘Ja, ja,’ mompel ik half geïrriteerd.
‘Je was bij Jeroen! Oh my god, wí¡t heb jij gedaan!?’
Shit. Verkeerde indruk gewekt.
‘Nee! Nee, oh mijn Gott, nee!’ roep ik, ‘Ik ehm, ja, ik ben in slaap gevallen.’
Gíªnant much.
‘Ik ben in slaap gevallen terwijl hij aan het vertellen was..’ mompel ik toch. Meteen schiet de hele bende in de lach, ik hoor zelfs nog mensen snikken. Correctie: Ik hoor zelfs nog een paar bonken.
‘Genoeg!’ grom ik. Als getrainde honden zijn ze het meteen stil.
‘Sorry Yas,’ mompelt Nadezh onschuldig. Ik grinnik, ‘Het is oké. Ik bedoel, ja, het í­s grappig..’
‘Maar kom je nog?’ vraagt Kayley zo serieus dat ik me afvraag of zij me wel heeft uitgelachen.
‘Ja, is goed. Ik bel nog even Jeroen, ga me douchen en aankleden en dan kom ik eraan.’
‘Oké, bis Bald!’ roept Nadezhda. Ik glimlach en hang op. Goed, Jeroen bellen. Wat ik moet zeggen weet ik nog niet. Ik bedoel. “Hai, Yasmine hier, ja sorry van gister, hé, ik ga even je douche gebruiken. Heb je nog reservesleutels zodat ik de deur op slot kan doen?”�
Ik zucht en besluit eerst maar te douchen en aan te kleden.

Door de stralen van de douche die zowel op mijn lichaam en op de grond kletteren hoor ik geen ander geluid. Wanneer ik - na een ruim half uur - de douche uit heb gezet hoor ik pas het geklop op mijn deur. Ik wind snel een handdoek om me heen en haal de deur van ’t slot.
‘Wow,’ mompelt Jeroen. Ik zit te twijfelen tussen blozen en bot reageren “Wat had je verwacht dan,”� en besluit om te vragen waar hij vandaan komt.
‘Oh, ik. Ik,’ stamelt de kneus onhandig.
‘Ik kleed mezelf wel even aan,’ grinnik ik.

Eenmaal aangekleed legt Jeroen uit dat hij even boodschappen was doen en dat hij me niet wakker wilde maken.
‘Maar ik moet nu wel naar huis,’ mompel ik.
‘Oh. Ja. Natuurlijk.’
‘Sorry, maar ik heb echt vijfhonderdduizend oproepen van m’n vriendinnen en we zouden nog wat doen. Ik bedoel, dit kwam kinda onverwachts.’
‘Oh, sorry.’
‘Nee! Dat is mijn schuld!’
Stilte. Ja, wat verwacht ik dan? “Ja, inderdaad!”�? Nee dus.
‘Oké.. dus eh. Bedankt voor het eten.. en.. nou ja. Dat je me in je bed liet slapen.’
‘Is goed hoor,’ lacht Jeroen.

Bij Kayley sprint Suki meteen naar me toe, en gooit me daarbij bijna op de grond. In plaats van sorry zegt ze: ‘Yasmine, kom snel, je móet horen wat Kay heeft gedaan!’
‘En als ik spontaan doof ben?’
‘Waarom zou je dat zijn?’
‘Lemme think. Je gilde net in m’n oor?’
Suki mompelt wat en trekt me dan naar binnen - waardoor ik alwéér bijna val. Had ik al gezegd dat vriendschap vooral (levens)gevaarlijk is?

Reacties: