FanFic.nl

One Shots

014. Hate that I love you.

De muziek klonk al van verre toen we aan kwamen fietsen en ik was blij dat we er waren. Achteraf gezien was het toch niet zo'n goed idee geweest om in een kort broekje en vest op de fiets te gaan zitten, halverwege maart.
Nog voor ik mijn fiets goed en wel geparkeerd had, kwamen twee meisjes op me af gerend.
'Maura!' gilden ze vrolijk.
Een brede lach gleed over mijn gezicht. 'Hé,' glimlachte ik.
'Ze zijn d'r al,' zei Mandy wijzend op een paar jongens wat verderop.
'Én jullie zijn te laat,' zei Janet, en keek met grijzend aan, in een poging bestraffend over te komen.
Ik lachte. 'Sorry hoor!'
Samen met mijn vier vriendinnen liepen we naar de vier jongens toe die een eindje verderop stonden.
Vrolijk begroette ik mijn twee vrienden, en hun vrienden, die ik wat minder mocht, en we besloten met z'n allen naar binnen te gaan.

Nog voor we goed en wel binnen waren, hadden we alweer genoeg dronken mensen gezien voor een hele avond, maar dat zouden er nog veel en veel meer worden.
Na het eindeloze getrek en geduw in de gang, liepen we eindelijk de zaal binnen.
Het donker werd afgewisseld met flitsende lampen en het ene nummer na het andere knalde uit de boxen.
Al snel dansten we allemaal, en onze gezichten werden gesierd door een brede lach.
'Daar is hij,' siste Lucy opeens in mijn oor, en stootte me aan.
Ik hoefde me niet om te draaien om te weten wie het was, maar ik draaide me sneller dan ik mezelf voor mogelijk gehouden had om, en zonder enige moeite vond mijn blik hem.
Hij kwam lachend met zijn vrienden de zaal binnengelopen. Zijn blonde krullen hingen nonchalant boven zijn vrolijke grijns, en lachende groen-bruine ogen. Hij had een donkerblauwe spijkerbroek aan, met grijze sneakers, en een blauw overhemd, dat tot halverwege opengeknoopt was, en wat een wit t-shirt met v-hals liet zien, waarin zijn spieren duidelijk zichtbaar waren.
Mijn adem stokte in mijn keel en mijn vervaarlijk snel klopende hart, perste de laatste lucht uit mijn longen.
Mijn blik hield hem vast, en het was zijn naam dat nu door mijn hoofd galmde, en al het andere denken onmogelijk maakte.
'Aarde aan Maura,' lachte Lucy, en ik scheurde met tegenzin mijn blik van hem af, om me weer op Lucy en de rest van het feestje te richten.

Ik merkte dat ik tijdens het dansen, en lol maken en hebben met mijn lieve vriendinnen en vrienden, steeds op hem lette.
Steeds als hij in de buurt kwam, danste ik uitbundiger, en zorgde ik dat ik in zijn zicht stond, maar het had geen enkel effect.
Een paar keer oogcontact, en een herkennende grijns waren het enige wat ik van hem kreeg.
Het was ongeveer halverwege de avond toen ik één van mijn vrienden opeens zag zoenen, en een brede grijns mijn gezicht sierde.
Ik wist hoe erg het meisje waarmee hij zoende, verliefd op hem was, en ik wist dat hij haar ook leuk vond.
Toen ik ze voor de vijfde keer zag zoenen begon ik me af te vragen of ze al wat hadden, maar toen het meisje hem even losgelaten had, en wij hem er met brede grijns naar vroegen, haalde hij aarzelend zijn schouders op.
'Wil je wat met haar?' gilde ik boven de muziek uit in zijn oor.
Hij haalde opnieuw zijn schouders op. 'Ik weet het niet. Ik vind haar wel leuk, maar ben niet echt verliefd op haar,' bekende hij.
Ik knikte begrijpend, en op dat moment werd hij door zijn vriend meegesleurd, en liepen Lucy en ik weer de andere kant op.
Een tijdje dansten we, hard meegillend met de liedjes die we kenden, maar ik merkte dat mijn blik onbewust hém weer aan het zoeken was.
En toen vond ik hem. Een jaloerse steek ging door me heen, toen ik hem zijn armen vanachter om een meisje heen zag slaan, en ik hem iets in haar oor zag fluisteren.
Ik wist dat zij één van zijn beste vriendinnen was, en dat hij er niks mee bedoelde, maar ik stond op dit moment zo graag in de schoenen van dat meisje. Ik zou er alles aan doen om zijn liefde te krijgen. Alles.

Ik vermaakte me die avond prima, en er was net een onbekend zeurliedje op, toen we een beetje gestopt waren met dansen, en ik met Lucy en een andere vriendin Janice stond te praten.
Plotseling zag ik de blik van Janice naar een punt achter me glijden, en Lucy's blik volgde. Het volgende moment keek Lucy me meelevend aan, en ik draaide me langzaam om.
Toen verstomde alles om me heen.
Ik hoorde de harde muziek niet meer, zag de dansende mensen niet, en voelde niet hoe Lucy haar hand op mijn schouder legde.
Daar, recht voor mijn neus, stond hí­j, te zoenen.
Een pijnlijke steek ging door me heen en ik draaide me terug naar Lucy, hevig vechtend tegen mijn tranen.
Ze zag dat ik het moeilijk had, en met haar arm om mijn schouders liepen we naar de wc's.
Daar aangekomen keek ze me meelevend aan.
Huizenhoge pijngolven spoelden over me heen, en het beeld stond achter mijn oogleden gebrand.
'O mijn God... O mijn God... O mijn God...' Het waren de enige woorden die ik nog kon prevelen, mijn trillende vingers tegen mijn lippen gedrukt.
Lucy omhelsde me, en nadat ik nog een paar minuten vechtend tegen mijn tranen in de wc had gestaan, trok Lucy me mee terug naar de dansvloer.
Met de woorden dat ik het nodig had om mijn gedachten even op iets anders te zetten.
Maar ik kon mijn gedachten op niks anders zetten, en bleef maar vechten tegen de tranen, die zich dolgraag een weg naar buiten wilden vinden.
We liepen terug naar onze andere vriendinnen, en met één blik op mijn gezicht, wisten mijn andere vriendinnen ook precies wat er aan de hand was.
Meelevende reacties, knuffels, en vragende gezichten van mijn vrienden, die niet eens wisten dat ik tot over mijn oren verliefd was.
Dat was het moment waarop ik mijn blik afwendde en besloot de tranen weg te slikken.
Ik zag hem staan, stomdronken met zijn vrienden, en opnieuw moest ik tegen mijn tranen vechten.
Maar het lukte. Ik was vastbesloten hem niet te laten zien dat ik om hem huilde.

Maar een week later huilde ik nog steeds om hem, wist hij nog steeds tranen over mijn wangen te laten stromen.
Maar ik wist dat ik nooit zou huilen waar hij bij was, ik zou hem nooit laten zien hoeveel pijn hij me bezorgd had met zijn actie in een dronken bui.
En misschien had ik er vrede in kunnen vinden als hij het zich de volgende ochtend niet meer zou herinneren.
Maar hij weet het nog precies. Hij weet nog hoe hij een kwart fles safari heeft gedronken, en bier tot zich heeft genomen, en hij weet nog hoe hij haar zoende.
Maar wat hij nooit, en dan ook nooit zal weten, is dat ik keer op keer op het punt heb gestaan om alles te beëindigen. Alleen maar om hem.

Reacties:

1 2

Experience zei op 9 mei 2011 - 17:52:
super mooi geschreven! Je moet meer shots maken!

JeRiNo zei op 19 maart 2011 - 14:17:
Godver.
Ik weet over wie je 't hebt schat
Ik weet echt niet wat ik moet zeggen dan dat ik het heel mooi en tegelijkertijd ook zwaar klote voor jou vind(H0

xoxo<3

realMe zei op 18 maart 2011 - 22:03:

is dat ik keer op keer op het punt heb gestaan om alles te beëindigen.

je zegt dat het uit reallive komt, dit toch niet hoop ik.....

echt geweldig geschreven...
prachtig.... je kon je helemaal in leven...
er lopen plaktranen over mijn wangen

Hermelien zei op 18 maart 2011 - 21:59:
Sgatje nou ben ik echt helemaal stil,
Ik voelde de pijn die jij gehad hebt en daarvan zit ik nu echt even te huilen.
Je voelt zo goed hoéveel pijn het kan doen.
Ik hou heeel veel van jou en het was een geweldig en toch pijnlijk mooi emotioneel stukje !
Lovee youu

Hargbloem zei op 18 maart 2011 - 21:03:
....
....
...
OMG Caroline!
... Ik ben er stil van... ik vind dit zó mooi geschreven! en ik vind het zielig!
MWEEEEEE !!!
ik vind het echt heel mooi geschreven Caroline!

xxx