Hoofdcategorieėn
Home » All Time Low » Cause I'll Be Damned If I Do Ya, Damned If I Don't! » Make A Fool Of Myself When You Hang Around
Cause I'll Be Damned If I Do Ya, Damned If I Don't!
Make A Fool Of Myself When You Hang Around
“Het gaat vast geweldig goed! Het gaat geweldig goed! Het gaat geweldig goed!”¯ Amy zat haarzelf moed in te praten, zoals gewoonlijk. Ze was altijd het meest nerveus voor shows, ik wist niet waarom. Lachend pakte ik Buttercup en wilde het podium op gaan, maar ik botste tegen iemand op. “Sorry,”¯ mompelde ik en liep verder.
“Hé.”¯ Zei de persoon waar ik tegenop was gebotst. Ik keek op en zag dat het Alex was. “Is het goed als wij hier blijven staan en mogen kijken?”¯ vroeg hij en de rest van zijn band kwam haastig aanlopen. “We zijn zo laat omdat we Zack waren vergeten…”¯ zei Jack serieus en ik proestte. Zack bloosde en zei: “Ze hadden me opgesloten…”¯ De rest van mijn band begon nu ook te lachen en de zenuwen vielen van ons af. “Natuurlijk mag dat!”¯ antwoordde ik. “Dan houden we jullie niet langer op!”¯ lachte Alex en we draaiden ons weer om. Ik porde Amy met een ik-zei-het-toch-blik en ze lachte.
Nu ik wist dat ik een back-up had van All Time Low ging onze voorstelling fantastisch. Het publiek juichte en schreeuwde positieve dingen en dat ze met me meeleefden. Het ging fantastisch. En we mochten langer spelen mede door het voorval van gisteren.
Bezweet gilden we “dank jullie wel”¯ en “we houden van jullie”¯ door onze microfoons en huppelden de stage af.
Ik was zo blij dat ik er vanaf was en dat het uitermate “awesometastisch”¯ging, dat ik Alex in de armen sprong en knuffelde. Ik voelde zijn lichaam spannen van de schik en weer ontspannen en hij knuffelde me terug terwijl de rest lachte. Ik liet los. “Sorry, Alex, ik ben gewoon zo blij!”¯ zei ik tevreden en bloosde. “Geeft niks, hoor,”¯ antwoordde Alex. Toen werd ik geknuffeld door mijn bandleden en had het beste moment van mijn leven.
“Jack, laat ze even knuffelen! Achtjarig kind!”¯ proestte Zack en ik zag dat Jack ons ook had besprongen en lief knuffelde. “Gasten dit is gewoon een hele groepsorgy!”¯ lachte ik, “Doe mee!”¯
De rest van All Time Low bleef twijfelend staan, maar toen Jack Alex meetrok kwam de rest erachteraan. Het beste moment ooit? Ja, geen twijfel mogelijk.
“Wat zijn jullie nou weer aan het doen?”¯
Ik hoorde een lachende Harry, de tourmanager die eruit zag als een zesdeklasser, met, weer, zijn joggingbroek en stukgelopen gympen.
Het volgende moment was raar. Iedereen stopte met lachen, liet elkaar los en stapte een metertje naar achteren.
“Jullie hoeven niet gelijk te stoppen, hoor, het zag er schattig uit.”¯ giebelde Harry. Wacht, doen meisjes van veertien dat niet? Ik haalde mijn schouders op en zei optimistisch: “Omg, Harry, het concert ging zo goed!”¯ En ik besprong hem. Charley mompelde iets van: “Ze is een beetje hyper”¯ en lachte.
“Mooi zo.”¯ Zei Harry.
“Het was hun fout, zij begon.”¯ Zei Jack en wees mij aan. Ik giechelde.
“Maar, wij moeten nu best wel ons klaarmaken voor de show,”¯ zei Alex.
“Wij moeten maar eens handtekeningen gaan uitdelen!”¯ piepte Laura vrolijk en trok me mee. Ik zwaaide naar Alex en hij knipoogde terug.
“She’s out of control so beautiful…”¯ zong ik terwijl ik het zweet van mijn lichaam waste. Douchen was ook wel een van mijn favoriete delen na een concert. Jammer dat het bijna altijd snel moest omdat ik wel meerdere dingen wilde doen. Zoals de liedjes van All Time Low uit mijn hoofd te leren…
Ik begon een heuse fan van ze te worden..! Ergens was dat best wel eng, maar ach, denk je echt dat ik 24/7 naar mijn eigen muziek luisterde? Ik vond het al knap dat ik het een dag non-stop had uitgehouden! Ja, oké, dat was voor een muziekvideo, maar je kent het principe…
Ik vond de muziek van All Time Low geweldig. Ik wist niet waarom, maar het was ook een beetje pop rock, zoals de muziek die wij, Goodbye December maakte. Ach ja.
Nadenkend over hoe het liedje nou precies verder ging stapte ik uit de douche en sloeg een handdoek over mijn warme lichaam. Ik pakte iets zonder te kijken wat het was uit de koffer, want ik was zoals normaal te lui om alles maar voor een dagje uit te pakken en op te bergen in de kledingkasten, en deed dat vervolgens aan. Een T-shirt waar met grote letters op stond “Random tekst is random”¯ en een licht vernietigde spijkerbroek. Ik lachte en trok het shirt over me heen en deed de broek aan. In de zak was nog een polsbandje gedouwd en ik deed die ook maar om.
“Random tekst is random. De logica! Het doet pijn!”¯ hoorde ik Amy lachen en ik keek verward op. “Zijn wij nou eens aan de beurt?”¯ vroeg ze.
“Oh, ja, natuurlijk. Jullie kunnen erbij.”¯ Mompelde ik. In mijn trans was ik ze totaal vergeten.
Waarom was ik de laatste dagen zo in de muziek van All Time Low en de gasten zelf? Ik zou zo in de zaal kunnen glippen en ze zien spelen. Dat was toch iets… Iets vreemds?
Waarom voelde ik me meer thuis bij hun, die ik eigenlijk nauwelijks kende, dan bij mijn eigen bandje die bestaat uit mijn beste vriendinnen die ik al kende sinds de middelbare school? Ik schudde mijn hoofd en liet de vragen die rondspookten in mijn hoofd even los toen ik weer een beetje op aarde terug kwam.
Zuchtend deed ik de koffer met de rommelige, onopgeruimde inhoud dicht en gooide hem in de hoek, zodat ik languit op het bed kon liggen.
“Gaan we nou weer emo doen?”¯ zei Laura, nog steeds hyper, en sprong bijna op me.
“Nee, maar ik heb zo’n gevoel dat er iets vreemds met me gaat gebeuren wat ook met All Time Low temaken heeft…”¯
“Wat dan?”¯ mompelde Charley die jammend op de bank zat, met haar beschermoortjes nog steeds in.
“Nou…”¯ begon ik en ging weer rechtop zitten, “Ik heb naar die muziek van ze geluisterd en ik vind ze best wel goed…”¯
“Je bent een fan van ze. Wow. Rose, het is normaal om fan van iets te worden.”¯ Zuchtte Amy en stond op, zeggend: “Ben douchen.”¯ En liep naar de badkamer.
“Maar we zitten in hun voorprogramma. Is dat niet ietwat vreemd om fan van ze te worden als je met ze toert?”¯
Laura zuchtte en nam een slokje Dr. Pepper. Geen wonder dat ze altijd zo hyperdepieper is.
“Ik vind dat het kan.”¯ Zei ze en kuchte omdat ze te snel dronk.
“Ja. Ik ook. Het maakt toch niets uit dat ze met ons toeren of niet? Ik bedoel, ik ben ook fan van You Me At Six, daar hebben we lang geleden toch ook iets mee gedaan?”¯ merkte Charley op.
Ze hadden gelijk. Ik was gewoon een fan, en dat is best normaal. Toch?
Of is er meer dan dat?
“Ga wat jammen,”¯zei Laura en prikte me zacht in de zij, “ Dat is toch jouw vorm van mediteren?”¯
Laura had gelijk, ik moest gewoon van de druk af en me ontspannen. Ik pakte mijn akoestische gitaar en ging bij Charley zitten en samen begonnen we wat te spelen.
Reacties:
Awesomeawesomeawesome!
Snel verder