Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Changing minds (TC) » 7
Changing minds (TC)
7
Verbaasd keek Bill Tom aan. Was hij serieus? Bij hem intrekken?
“Meen je dat?”¯ Tom haalde zijn schouders op.
“Waarom niet? Ik heb plaats in mijn appartement, en het leven van een chirurg is best eenzaam hoor.”¯
Niet wetend wat te zeggen bleef Bill hem aankijken. Hij wist niet wat hij moest doen. Moest hij gewoon ‘dank je’ zeggen, of zou hij Tom om zijn nek vliegen? Misschien dat hij dat laatste beter niet kon doen…
In die paar dagen dat hij Tom kende, had hij er zich steeds opnieuw over verwonderd hoe verschillend Tom en Gerry waren. Tom was veel beschermender dan Gerry, voorzichtiger en liefdevoller. In die paar dagen dat ze elkaar kenden, had Tom ervoor gezorgd dat Bill zich veilig voelde bij hem, iets wat Gerry nooit gelukt was. De band tussen hen was totaal anders dan die hij met Gerry had gehad, maar het voelde goed, heel goed zelfs.
Maar hij had dit al eerder meegemaakt, en door te laten blijken hoe goed hij zich bij iemand voelde, had hij al vaak zijn kansen vergooid, als hij die al had. Hij wilde niet dat het met Tom opnieuw gebeurde. Hij zou zich inhouden en alles rustig opbouwen, voor zolang hij dat volhouden kon.
“Ik begrijp wel dat je het een stom idee vindt. Wie trekt er nu ook in bij een wildvreemde? Je hebt het zo al moeilijk genoeg, ik begrijp wel dat je het niet wil.”¯
Bill opende zijn mond, maar nog steeds wist hij niet wat te zeggen. Het spreekwoord ‘Geen woorden, maar daden’ volgend, liep hij op Tom af en tegen beter weten in, vloog hij hem om zijn nek.
“Dank je.”¯ Fluisterde hij, het duidelijk kriebelende gevoel in zijn buik negerend.
“Je wil het dus wel?”¯
“Ja, heel graag zelfs.”¯ Even niet wetend wat te doen, sloeg Tom dan ook maar zijn armen om Bills lichaam heen.
Zonder elkaar los te laten, keken de twee jongens elkaar aan. Dat gelukzalige gevoel was bij hen beide nog nooit zo sterk, maar van de ander konden ze het niet voelen. Beide twijfelde ze wat te doen. Hun gevoelens volgen of hun verstand? Een tijdje bleef het stil, en uiteindelijk besloten ze elk iets anders. Net op het moment dat Tom op het punt stond de afstand tussen hen beide weer te vergroten, overbrugde Bill hem. Tot zover het rustig opbouwen.
Bill verbaasde zich erover hoe zacht Toms lippen waren, hoe zoet ze smaakten. Hij vond het zalig dat ze zo warm waren, en vroeg zich af hoe anders het zou zijn, mocht Tom zijn piercing in hebben.
Dat alles ging in een flits door hem heen, want een seconde later duwde hij Tom al van zich af en sloeg zijn handen voor zijn mond.
“Oh sorry! Dat was echt niet de bedoeling! Het spijt me echt, Tom! Oh god, wat moet je nu wel niet van me denken? Nu haat je me vast en… En nu mag ik niet meer bij je intrekken omdat je geen homo in je huis wil en-”¯
“Bill, rustig.”¯ Verbaasd keek hij Tom aan en volgde elke beweging.
Hij was verrast dat Tom zo rustig was, en dat hij in plaats van te zijn weg gerend, naar hem toe kwam. Een hand liet Tom rusten op Bills schouder, en dat kleine gebaar had een enorm effect op Bills hart, dat onmiddellijk op hol sloeg.
“Tuurlijk mag je nog bij me in trekken. Ik weet toch al lang dat je op jongens valt, waarom zou ik je haten?”¯ Bills wangen kregen een lichtrode kleur en even had hij er moeite mee om Tom aan te kijken.
“Omdat ik je gekust heb…”¯
“Dat vond ik helemaal niet erg hoor. In tegendeel zelfs.”¯
“Wacht, jij… Nee, dat kan niet! Iedere man zou voor jou vallen, en jij bent nog steeds vrijgezel. Als ik Jorinde moet geloven tenminste.”¯
“Bill, ik woon zowat in dit ziekenhuis. Ik ga nooit uit en het enige mannelijk schoon dat hier rondloopt is hier net vier dagen.”¯
De wangen van Bill kregen een nog rodere kleur en hij wendde zijn gezicht af zodra hij het voelde. Beide wisten de jongens dat er geen woord was dat nu gepast zou zijn, dus omhelsden ze elkaar in een veelbetekenende stilte.
In de gangen van het ziekenhuis liepen dokters en verpleegsters elkaar omver terwijl ze zich haastten naar een spoedgeval. Overal was er lawaai, paniek en chaos, maar daar was in dat klein kamertje niets van te merken. De jongens hielden elkaar vast alsof ze elkaars levens waren en het enige geluid dat in de kamer heerste, was een gefluisterd zinnetje.
“ik hou van je.”¯
En uurtje later waren de jongens toch weer van elkaar gescheiden. Tom moest zich klaar gaan maken voor een operatie en hoewel Bill gewend was aan bloed, vooral dat van zichzelf, ging hij toch liever niet mee. In plaats daarvan, ging hij het gezelschap van Jorinde nogmaals opzoeken.
Het meisje keek zeer geconcentreerd naar het scherm van haar rode DSiXl en leek niet te merken dat Bill haar kamer binnenkwam.
“Is het interessant?”¯
“Sssht!”¯ Met een opgetrokken wenkbrauw liep Bill verder de kamer in.
“Wat ben je aan…?”¯
“Zwijg nu toch!”¯
Abrupt bleef Bill staan. Zijn wenkbrauw was nog steeds in de hoogte gerezen en het geluid van de knopjes vulde de kamer.
“Komaan Luxray, doe niet moeilijk… Ja, ja, ja, ja, ja!! In your face, Jupiter!”¯
“Jij, … bent gestoord.”¯
“Heb je iets tegen Pokémon?!”¯
“Speel je Pokémon?”¯
“Ja, problemen mee?”¯
“Nee, helemaal niet. Ik ben vroeger ook altijd een grote fan geweest. Welke versie speel je?”¯
“Platinum. Ik heb net Jupiter verslagen, mijn Luxray is echt geweldig!”¯
“Ik was meer een fan van Pickachu.”¯ Zei Bill terwijl hij ging zitten.
Hij bekeek de kaartjes die het nachtkastje van Jorinde sierde, terwijl het meisje zich weer over haar spel boog.
Het was niet stil in de kamer, maar wel rustig. De televisie speelde zachtjes de Dag-top5 op de achtergrond, de knopjes van de DSiXL klonken stilletjes, op de gang piepte de wielen van een karretje dat door een verpleegster voortgeduwd werd. Het was rustig, en dat vond Bill zalig.
Als het vroeger rustig was, haatte hij het, had hij steeds zin om in tranen uit te barsen. Maar nu, nu had hij een lach op zijn gezicht en staarde hij naar de zon buiten, waarvan hij de warmte bijna voelen kon.
Het was rustig, en het was zalig.
“Oh, my, god, je bent een pedofiel!”¯ klonk er ineens door de kamer.
“Huh, wat?!”¯
“Je bent een pedofiel!”¯
“Hoe kom je daar nu weer bij?!”¯
“Je hebt het uitgemaakt met dat eng lief van je, dus moet je hier niet meer zijn. Jij zou nu druk bezig moeten zijn met het zoeken van een nieuw huis, maar dat doe je niet. Je zit hier in het ziekenhuis met een rare lach naar een onschuldig minderjarig meisje te staren. Je bent een pedofiel!”¯ Bill barste in lachen uit terwijl hij probeerde niet van zijn stoel te vallen.
“Ik ben helemaal geen pedofiel! Ik heb al een plaats gevonden om te blijven, maar daar kan ik nu nog niet heen, dus kom ik bij jou wachten omdat ik dacht dat je leuk gezelschap was.”¯
“Hmm, dan is er nog maar een verklaring voor die rare lach op je gezicht.”¯
“En die is?”¯
“Hoe kust hij?”¯
“Wat?!”¯
“Je hebt Tom gekust! Komaan, ik wil details!”¯
“Die zijn niet voor kleine, onschuldige, minderjarige meisje zoals jij.”¯
“Ik ben niet klein! Vooruit, hoe was het?”¯ Bill zuchtte lachend.
“Het was, onbeschrijflijk…”¯
“Oeh, someone is in love!”¯
“Zwijgen jij! Jij geilt op oude mannen!”¯
“Niet waar!”¯
“Wel waar!’
“Niet waar!”¯
“Wel waar!”¯
“Niet waar!”¯
“Wel waar!”¯
“Niet waar! Jared Leto is niet oud!”¯
“Hij is ouder dan mij.”¯
“Ha, doe niet moeilijk! Wat zei Tom?”¯
“Dat ik bij hem mag intrekken.”¯
“Jullie gaan samenwonen, dus dan zijn jullie een koppel?”¯
“Ik denk het wel, ja.”¯
“Aw, hoe lief! Ik mag toch wel een blijven slapen?”¯
“Tuurlijk, we zullen voor jou een logeertapijtje kopen.”¯ De enige reactie die Bill daarop kreeg was een als-je-er-ook-maar-aan-denkt-om-dat-te-doen-ga-je-wat-meemaken-blik, en hij besloot om maar snel een ander onderwerp te zoeken.
“Maar, euh, ik wil Tom iets geven om hem te bedanken omdat hij zo voor me zorgt, maar ik kan niets verzinnen…”¯ Een grijns verscheen op het gezicht van Jorinde.
“Oh, maar ik weet wel iets…”¯
[reacties??]
Reacties:
Mimimi, ze hebben gekust! YAAAY!
En, hehehe, Joor is echt een awesome personage in dit verhaal. x'D
jeey bill is save en heeft een huis
bill en tom zijn het beste koppel ever
en jorinde is CCCCCOOOOOOOOLLLLL <3
snel verder
Xx
Jorinde is echt te geniaaaaal *doooood*
En Tom en Bill zijn super cute!!!
Ze hebben eindelijk elkaar een kusje gegeven ^^
Mihiiiiii,
xxxxxxxxxxx. <33
Sneeeeeeeel verder!!!
als-je-er-ook-maar-aan-denkt-om-dat-te-doen-ga-je-wat-meemaken-blik. Wat een heerlijke zin hahah! <3