FanFic.nl

He... and Me?

Hoofdstuk 1.3

Als ik weer wat gekalmeerd ben, strekt Alec me omhoog. Beschaamd voor mijn actie kijk ik naar beneden. Ik vind het gras vandaag wel interessant, zég. Alec heeft zijn armen om me heen geslagen voor het geval dat ik weer val. “Bella?”� Aro zegt mijn naam en ik hef mijn hoofd op. Ik kijk hem beschaamt aan. Hij kijkt me strak aan. “Alec?”� Hij went zich tot Alec mijn zijn hoofd. Alec kijkt hem even strak aan. “Jij gaat mee.”� Hij zegt het beslist. Ik voel hoe Alec aan mijn schouders trekt en me omdraait. Er staat een grote lach op zijn gezicht. Mijn gezicht is nog steeds doods. In mijn hoofd draait nog steeds af wat hij net zei.

“Ik zou graag meewillen, vooral omdat de Denali’s Bella kennen. Ze weten hoe ze is, en hoe ze het best, als het op een strijd uitloopt, haar moeten verslaan. Ook zullen ze niet zo snel zullen geloven dat ze van ons komt. En ook voor als ze Hun tegenkomt.”�

Ik weet waarom hij Hun noemde, ik heb iedereen gedwongen niet hun namen te zeggen, maar toch doet het zeer om alleen al Hun te horen. Wetend wie het zijn en hoe ze zijn. Ik kan ze niet uit mijn hoofd krijgen, ondanks dat ik het zo hard probeer. Ze willen me niet. Dat is mij pijnlijk duidelijk gemaakt. Ze hebben me gewoon onbeschermd voor Haar achtergelaten. Ik heb geen schijn van kans gehad.

Alec schud me door elkaar. “He, wat?”� Vragend kijk ik hem aan. Hij kijkt lachend terug. “Ga je straks nog even mee jagen voor we vertrekken?”� Pas als hij het woord jagen uitgesproken heeft, komt het brandde gevoel van de dorst boven. “Ja, graag zelfs.”� Onbewust komt er een lach op mijn gezicht. “Maar dan ga ik eerst even andere kleren aantrekken. Dan kunnen we daarna meteen vertrekken.”� Een grijns komt op zijn gezicht terwijl ik het zeg. “Schiet dan maar op. Het is zo nacht, het is al bijna avond.”� Ik ren gelijk naar mijn kamer.

Al een paar minuten sta ik mijn kast door te spitten. Waar heb ik die kleren toch gelaten. Ik heb speciale kleding voor als we weg moeten voor dit soort activiteiten. Doorgaans ben ik niet zo voor het zwart. Ik hou meer van wat meer kleur. Eindelijk heb ik ze gevonden. Ze liggen ergens helemaal achterin mijn kast. Snel, maar zorgvuldig, trek ik het aan. Een simpel zwart jurkje, van stretchstof. Soepel valt het over me heen. Mijn nagels waren al gelakt in een zwarte nagellak met glitters. Vlug doe ik wat make-up op, alleen wat mascara en wat lipgloss. Ik schiet snel in mijn hoge hakken, ook al zwart. Ik check nog even snel mijn haren in de spiegel. Met mijn hand het in model brengend, loop ik naar de stoel waar mijn cape over hangt. Ik grits hem er vanaf en spurt op mijn hakken naar Alec toe. Hij staat al op me te wachten bij Aro. “Hee, Bella”� Aro begroet me weer met zijn lach. “Ik vermoed dat jullie weggaan.”� Ik lach terug. “Ja, we gaan eerst nog even wat jagen en dan gaan we gelijk door.”� “Mooi zo, hier zijn jullie vliegtuigtickets.”� Alec neemt ze aan. Net als we op omdraaien staan komt Jane binnen. Het zal ook weer eens niet. “Alec waar ga je heen? Met haar?”� Dat laatste kwam er hatend uit. “Jane, zussie. Ik moet gaan. Leg het als ik terug kom nog wel uit.”� Alec zegt het afstandig, iets waar Jane niet tegen kan. Alles moet om haar draaien. Wat het niet meer doet sinds ik hier ben. Jane’s ogen spuwen vuur als ze mij aankijkt. Ik loop rustig door. Bij de deur kijk ik nog een keer om. Ik zal het hier wel missen, maar dat gevoel verdwijnt al snel als ik buiten sta. De nacht is ingevallen. Mijn keel brand.

Reacties: