FanFic.nl

He... and Me?

hoofdstuk 3.1

Als eerste ben ik het vliegtuig uit. Dankbaar neem ik grote happen frisse lucht. Nooit heb ik gedacht dat ik dat nodig zou hebben ooit. Alec is gelijk achter me uit het vliegtuig gestapt. Hij heeft nergens last van. Zijn gezicht staat vrolijk, al zitten er hier en daar wat trekjes bezorgdheid in. “Alles goed, Bells.”� Zijn stem tinkelt van vreugde, al hoor ik ergens wel een klein beetje bezorgdheid, mijn bevestiging van wat ik in zijn gezicht zag. “Hoor ik daar een beetje bezorgdheid?”� Plaag ik hem. Hij kijkt me schuldbewust aan. “Het gaat goed hoor.”� Stel ik hem gerust. Ik weet nu al dat hij meer bedoeld dan alleen de reis. Ik sleep hem mee naar de aankomsthal. Het is bewolkt, dus hoeven we niet onopvallend uit de zon te blijven.

Ik adem diep de natte, koude lucht in van de bossen. Na zolang in het vliegtuig te hebben gezeten, voelt het heerlijk om te gaan rennen. Op zich is de reis niet zo heel lang geweest, maar toch voelt het zo. Al die heerlijke geuren van bloed van al die mensen, zo onwetend wat er in het vliegtuig bij hun zat. Al die jaren heb ik me schuldig gevoeld voor al die mensen, maar ik kon niet op dieren overgaan. Niet met de gedachte aan Hun. Nu begint het minder te worden, bij na leuk om met mijn eten te spelen. Ook al ontken ik het nog wel ferm. Ik wil niet op Jane lijken.

Al rennend naar de Denali’s heb ik voorgesteld om ze eerst een paar dagen in de gaten te houden. Misschien kunnen we dan gebruiken of iets anders vinden wat het makkelijker maakt om normaal over te komen. We hebben namelijk niet echt een reden om langs te komen. We weten al dat ze niet zelf bij de Volturi terug willen en dat ze me een hand gaan geven of ander contact moeten we nog maar afwachten. Ieder heeft zijn eigen gebruiken. Ook willen we graag even de bossen verkennen voor als het op een gevecht uitdraait. Dan is het wel makkelijk als we weten waar we heen moeten en waar niet. Ook willen we nog een keer gaan jagen, maar dat mag onze aankomst niet verpesten, dus moeten we even weten wat buiten hun terrein valt. Alec wil ook weten of ze bezoekers hebben, maar daar laat hij mij buiten.

Al een paar dagen zijn we aan het rennen en sluipen en onopgemerkt in de buurt geweest. Mensen in de buurt vinden het normale mensen, die veel geld hebben. Naar hun idee zijn het aardige mensen die vaak bezoek hebben. De bossen zijn groot en zitten vol met herten en andere dieren. We hebben zelfs een aantal grizly’s gezien. Ook weten we dat we niet richting het zuiden moeten, vanuit daar kunnen Hun er snel zijn en zit je vast bij de rotsen. Om het snelst weg te komen moet je richting het oosten. Ook hebben we een andere vampier geroken in de bossen, we hebben haar echter niet kunnen vinden. Niet dat ik erg mijn best deed. Ze is niet mijn hoofdprioriteit. Nu zijn we op weg naar het huis van de Denali’s. Alec is erachter gekomen dat er niemand is, maar dat wel volgende week Hun komen. Dan ruik ik het weer.

Reacties: