Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » The spell of the dead (HP new generation) » Chapter two; What are Thestrals?
The spell of the dead (HP new generation)
Chapter two; What are Thestrals?
De regen kletterde neer op de daken van Hogwarts. Voor de leerlingen, die op de koetsen stonden te wachten, was dit niet erg aangenaam. Al waren er toch mensen die er geen last van leken te hebben.
Alice prefereerde regen. Het hield je fris en schoon. Dat had water altijd gedaan. Ze ergerde zich dus ook dood aan een stel andere Slytherins, die nog erger liepen te zeuren dan altijd.
‘Ik ben een zuiverbloedige! Ik verdien beter dan dit vieze modderbloed weer.’
Alice keek naar haar rivaal June. Een verwend kind dat altijd werd gevolgd door haar hondjes Jiali, River en Blaine.
‘Heb je er ooit wel eens aan gedacht dat dit misschien betekend dat je niet beter verdiend?’ vroeg ze haar poeslief.
Woedend keek June haar aan. Het gaf Alice een gevoel van overwinning.
‘Kijk je uit, dat haar honden je niet aan vliegen?’ fluisterde iemand.
Alice draaide zich om. James Potter stond met zijn vrienden Justin en Kevin achter haar.
‘Hoi James, Justin en Kevin.’ Alice klonk niet erg vrolijk. Ze was boos, omdat James Albus al weer getreiterd had.
‘Is je lach weg ofzo?’ vroeg Kevin.
Alice schudde haar hoofd. ‘Jullie moeten Al niet telkens zo treiteren.’
Jongens begrepen ook nooit dat je door treiteren iemand pijn deed. Ze moesten bijna altijd stoer doen.
‘Hey, ik heb niks gedaan hè!’ zei Justin verontwaardigd. ‘Ik was de hele vakantie in Noorwegen.’
Alice lachte. ‘Vandaar je nieuwe gewaad?’
Justin nam zijn gewaad altijd overal mee naartoe, maar soms was dat niet zo handig. Vooral dit jaar was het stom, want ze gingen naar Noorwegen voor de draken. Die hadden natuurlijk zijn gewaad in de gaten gekregen en hem verbrand.
‘Niet zo brutaal vijfdejaars!’
‘Ik zal het niet meer doen Justin,’ zei Alice onschuldig en ze wende zich weer tot James.
‘Iedere keer als ik merk dat je Albus treitert, vervloek ik je. Zo leer je het af.’
James was er niet echt blij mee, maar hij leek er niks tegen in te kunnen brengen.
‘Waar blijven die verdraaide koetsen?’ vroeg Kevin.
Alice draaide zich naar de weg. Ze was ervan overtuigd dat ze hoeven hoorde kletsen in de natte plassen op de weg.
‘Daar komt wat aan,’ mompelde ze wijzend.
Iedereen draaide zich in de richting van het geluid, maar leek niks te horen. Alice vroeg zich net af hoe dat kon, toen er twee rare wezens aan kwamen lopen met een koets achter zich.
Verbaasd staarde Alice naar de wezens. Er stapte een groepje Ravenclaws in de koets zonder er enige aandacht aan te besteden.
‘Wat zijn dat?’ vroeg Alice verbaasd aan James.
Hij keek haar even raar aan. ‘Kan jij terzielers zien? Wat is er deze zomer met je gebeurd?’
Alice keer weer naar de wezens. ‘Wat zijn terzielers precies voor wezens?’
‘Je kan ze alleen zien als je iemand hebt zien sterven. Mijn vader beschrijft ze als lelijke paarden, maar ik zelf heb ze nooit gezien.’
Alice knikte en stapte in een koets waar ze Albus en Rose, die Scorpius waren wezen zoeken, zag instappen.
Bang dat ze James zou moeten uitleggen wat er deze zomer gebeurt was, deed ze het deurtje snel achter zich dicht.
Leuk geschreven (:
Ik vind het leuk dat je je houdt aan wat JK Rowling verzonnen heeft (Scorpius in Griffoendor, Albus in Zwadderich). Me likes ^^
Snel verder<3
xx