FanFic.nl

Slavery

Part four.

De weken daarna verliepen vrij goed. Joshua deed braaf klusjes in het bijzijn van mr. Blackley en Donna, en als hij en Shafira ergens alleen waren leerde hij lezen en schrijven en speelden ze spelletjes. En op zijn beurt leerde Joshua Shafira tekenen.
'Kijk, Josh! Deze vogel lijkt wel een pinguin!' lachte Shafira. Joshua zag de tekening en grinnikte, de tekening had zelfs maar weinig weg van een pinguin.
'Maak zijn snavel iets korter en scherper, en zijn vleugels iets voller met veren, dan lukt 't beter.' adviseerde hij. Shafira volgde ijverig zijn raad op, en begon de tekening aan te passen.
'Wauw, je hebt nog gelijk ook!' zei Shafira, en breed glimlachend liet ze de tekening voor de tweede maal aan Joshua zien. Ook Joshua glimlachte, maar niet wegens de tekening. Hij vond het fijn om Shafira te zien lachen, omdat ze gelukkig was. Zo vaak lachte Shafira namelijk niet. Meestal had ze ruzie met Donna, en dan werd ze naar haar kamer gestuurd, en wilde ze niet gestoord worden de rest van de dag.
'En, hoe gaat het met lezen?' vroeg Shafira aan Joshua. Joshua was inmiddels al ver genoeg met lezen en schrijven om simpele boekjes te lezen.
'Het gaat niet snel, maar snel genoeg.' antwoordde Joshua.
'Lees eens iets voor.' vroeg Shafira. Joshua opende zijn mond en begon voor te lezen.

Zo waren Shafira en Joshua nog een tijdje drukdoende. Shafira met haar tekeningen en Joshua met lezen, totdat het al laat werd en ze besloten maar te gaan slapen.
'Shafira' vroeg Joshua, toen Shafira haar nachtlampje uit had gedaan.
'Ja?'
'Wat wil jij eigenlijk gaan doen?' vroeg Joshua. Het duurde niet lang voordat Shafira antwoordt gaf.
'De wereld rondreizen, en overal waar ik kom ervoor proberen te zorgen dat er geen slavenhandel meer is. Maar een winkeltje beginnen lijkt me ook wel wat, een bloemenwinkel. En jij, wat wil jij later doen?' vroeg Shafira. Ook Joshua hoefde niet lang na te denken.
'Daar is geen antwoord op mogelijk. Ik zou graag ook de wereld willen ontdekken, weten wat zich hierbuiten afspeelt. Maar nu ik een slaaf ben zal ik niet veel meer zien dan het huis waar ik werk.' antwoordde Joshua, en hij slikte moeilijk. Shafira stapte haar bed uit en ging naast Joshua zitten en gaf hem een knuffel.
'Het komt wel goed, dat beloof ik je.' zei ze zacht. Joshua begroef zijn gezicht in Shafira's nek en begon zachtjes te huilen.
'Ik betwijfel of je je belofte kunt nakomen, hoe graag je het ook zou willen. Maar er is gewoon geen hoop meer.' huilde hij.
'Tuurlijk is er hoop voor je! Voor iedereen is er hoop, dus ook voor jou.' zei Shafira teder, en ze wreef troostend over Joshua's rug.
'Laten we nu maar echt gaan slapen.' stelde Joshua voor, en hij kroop onder de dekens, met zijn rug naar Shafira toe. Shafira stond ook op en ging in haar eigen bed liggen. Beide duurde het lang voordat ze in slaap vielen, maar uiteindelijk waren ze dan toch op weg naar Dromenland.

Reacties: