FanFic.nl

Scream (till you feel it) [Afgelopen]

26.

Bill liep heen en weer. Vandaag nam hij Noa mee uit en hij moest er natuurlijk goed uitzien. Hij nam een zwart met wit geruite short die hij nog niet lang geleden had gekocht en een zwarte tank top uit de kast. Het was nog altijd rond de 30 graden buiten. Snikheet dus. Bill ging nu zijn make-up doen. Eerst smeerde hij een dikke laag over zijn striemen in zijn hals. Hij wist dat hij er zich niet voor hoefde te schamen bij Noa, maar het was voor de paparazzi. Die moesten niet alles zien. Nu begon hij aan zijn gezicht. Wat poeder, oogschaduw, eyeliner, oogpotlood en mascara. Tevreden bekeek hij het resultaat.
“Raauw wat zie ik er onweerstaanbaar uit,”� zei Bill en hij gaf een knipoog aan zichzelf. Met een lach kamde hij zijn haar en spoot er haarlak in.
“Mecki heb jij mijn Vans gezien?”� gilde Bill vanuit zijn slaapkamer. De hond gaf hem enkel een blaf als antwoord.
“Natuurlijk heb ik ze in de hal gelaten, slimme hond,”� grijnsde Bill. Hij nam zijn schoenen en trok ze aan en stak de veters langs de zijkant in de schoen.
“Nog snel ontbijten!”� Bill smeerde zich rap een boterham met jam en at die snel op. Mecki keek hem schuin aan.
“Je weet toch dat ik met Noa een dagje wegga,”� knipoogde Bill. De hond kefte en ging terug naar de zitkamer om daar op de bank te gaan liggen.
Bill nam nu zijn portemonnee en sleutels.
“Tot strakjes, we komen zeker nog naar hier,”� zei Bill tegen Mecki voor hij wegging. Praten tegen zijn hond was voor hem niet abnormaal, tegen wie moest hij anders praten? En zijn hond begreep hem wel, of daar ging Bill toch vanuit. Met een huppel liep hij de lift in en duwde op het knopje van de begane grond. Daar ging hij de kelder in om naar zijn auto te gaan. Het was toch wel een halfuur, drie kwartier rijden.

Bill parkeerde zijn auto en liep met een vreemde huppel naar binnen.
“Ik kom voor Noa,”� glimlachte Bill.
“Ze wacht al op je,”� glimlachte de man. Hij begeleidde Bill naar de bezoekersruimte waar Noa al zat te wachten.
“Je bent laat Kaulitz!”�
“Het spijt me! Ik moest mijn make-up nog doen en ik had me verslapen en ja,”� zei Bill. Hij werd wat rood. Noa lachte en besprong hem.
“Ik ben zo blij dat ik een dagje weg met je kan gaan.”�
“Ik ook en je ziet er echt beeldig uit!”�
Noa droeg een wit zomerjurkje tot op de knie met ballerina’s eronder.
“Maak me nu niet verlegen!”�
“Het spijt me, maar het moet gezegd worden,”� grijnsde Bill.
Noa draaide met haar ogen en gaf Bill een por.
“Jijzelf ziet er ook erg goed uit weetje.”�
“Mijn beurt om verlegen te worden,”� knipoogde Bill.
Noa haakte haar arm in die van Bill en zo liepen ze naar buiten.
“Ik wou dat ik voor altijd weg mocht,”� zuchtte Noa. Ze haakte haar arm los en huppelde op de witte audi van Bill af. Die grijnsde haar na en deed de auto open. Noa sprong op de bij rijders zit en Bill ging achter het stuur zitten.
“Laat eens zien als je wel degelijk kan autorijden,”� grijnsde Noa. Bill lachte en keek in haar ogen. Ze zag er vandaag echt goed uit, enkel de uitstekende beenderen en ingevallen wangen beangstigde hem nog altijd. Nu pas besefte hij dat hij er ook zo had uitgezien. Een naar gevoel bekroop hem. Bill startte de auto en reed terug richting het centrum van Berlijn, naar zijn huis.
“Ik ga je voorstellen aan Mecki. Ze zal blij zijn om je te ontmoeten,”� grijnsde Bill.
“Wat schattig,”� gniffelde Noa. Ze genoot van de autorit, dat was duidelijk.

Bill parkeerde zijn auto in de parkeergarage en begeleidde Noa naar zijn appartement. Ze hoorde Mecki al keffen toen ze naar binnen gingen. Ze besprong Bill zijn been toen ze binnen kwamen.
“Wat een lieverdje!”� gilde Noa. Ze nam het hondje op en aaide hem langs alle kanten.
“Mecki dat is Noa, Noa dat is dus Mecki.”�
“Wat is ie schattig!”� kirde Noa alsof Mecki een baby was.
Na Mecki te hebben geknuffelde leidde Bill Noa rond in zijn appartementje, enkel de kamer van Tom sloeg hij over.
“En wat is er achter die deur?”� vroeg Noa nieuwsgierig. Nu moest hij het wel zeggen.
“Dat is Tom zijn kamer.”�
“Owh, ben je er nog altijd niet binnen geweest?”�
“Nee,”� zuchtte Bill.
“Wil je het samen met mij doen?”�
“Nu nog niet, als je dat niet erg vind.”�
“Natuurlijk vind ik dat niet erg!”� glimlachte Noa. Ze huppelde weer door de zitkamer en plofte op de bank om met Mecki te knuffelen.
“En Billa, wat zijn de plannen voor vandaag?”�
“Wel ik wilde gaan zwemmen, wandelen in het park want Mecki moet ook uitgelaten worden vandaag, maar das voor straks en ik wilde graag gaan winkelen.”�
“Goed, dan gaan we eerst winkelen want ik heb geen bikini en dergelijke.”�
“Natuurlijk!”� glimlachte Bill. Hij nam de sleutels en gebaarde dat Noa voor mocht gaan.
“Tot strakjes Mecki, braaf zijn,”� knipoogde Bill naar het hondje. Die ging braaf op de bank liggen.

“Gaan we met de auto?”� vroeg Noa.
“Natuurlijk niet, het is echt niet ver, twee straten verder, dus te voet is sneller!”�
“Oké!”�
Noa haakte haar arm weer in die van Bill, puur vriendschappelijk.
“We zullen vanmiddag wel iets moeten eten…”� zei Bill zachtjes.
“Inderdaad,”� zei Noa net zo zacht.
“Maar dat zien we dan wel!”�
“Natuurlijk!”� lachte Noa. Ze liet Bill weer los en ging huppelen. Haar zwarte haren wipte op en neer en het liet Bill allemaal grijnzen. Kleine vlindertjes wikkelde zich los in zijn buik. Een leuk gevoel verspreidde zich. Met een lach ging hij mee huppelen met Noa. Het zag vast niet uit, maar dat kon hem niets schelen. Hij wilde weer even die onbezorgde Bill zijn.
“Kom we gaan naar die winkel, daar hebben ze leuke zwemkledij!”� riep Bill. Hij nam Noa bij haar hand en sleurde haar mee de winkel in.
“Als jij iets leuks gaat uitzoeken, dan wacht ik hier,”� zei Bill die op een bank ging zitten.
“Dat hoef je geen twee keer te zeggen!”� zei Noa en ze was weg.

Reacties: