FanFic.nl

He... and Me?

hoofdstuk 7.2

Bedenkelijk kijk ik rond. ‘Hoe zou ik mijn schild kunnen afzetten.’ Victoria trekt zich omhoog aan de jongen. Hij lijkt er niet tevreden mee, maar gaat er niet tegenin. Ze kijkt me een keer woedend aan, maar laat het daarbij. Mijn gehoor en reukvermogen verteld me dat er andere aankomen, maar dat wist ik al. Het gekraak in de bossen komt steeds dichterbij. Dan komt Edward uit de bossen gerend. Zijn blik staat woedend, en dat is nog zacht uitgedrukt. Laag gegrom en gesis komt uit zijn borst. ‘Wat heeft hij nou?’ Al heb ik denk ik wel een idee wat er is. Waarom hij zo doet. Ik zie de jongen in mijn ooghoeken me raar aankijken. ‘Hij heeft haar gehoord, van je verandering.’ Hoor ik hem denken in mijn hoofd. Dankbaar knik ik naar hem. Het bevestigd wat ik al verwachte.
“Edward, alsjeblieft -”� Wil ik beginnen om hem te kalmeren, maar halverwege in mijn zin onderbreek ik mezelf al. Edward springt naar voren om Victoria aan te vallen. Dan gaat alles heel snel. Ik gil van schrik. Ineens staat Alec voor me. Woedend kijkt hij Victoria aan. Die is echter te druk met het vrijkomen uit de jongen zijn greep. Edward wordt in de houdgreep van Emmet gehouden, die er een keer serieus kan zijn. Jasper probeert iedereen te kalmeren. Alice staat tegen Edward aan te praten, om hem te kalmeren. Rosalie staat er verveeld bij. Carlisle en Esmée staat toe te kijken. De roedel staat in de bosrand toe te kijken. Echter heb ik niet in de gaten dat hij niet compleet is. Ik slaak nog een gil van schrik als ik twee gloeiend hete armen om me heen voel. Gemakkelijk word ik mee naar de roedel gesleept, onder het gelach van Victoria. Wat niet ten goede werk op het humeur van Edward.

Alec zijn ogen staan gepijnigd als ik ernaar kijk. Hij weet dat hij beter niets kan doen, maar eigenlijk zou hij het liefst me nu willen bevrijden uit Jacob zijn armen. Ik word gewoon verder meegesleept. Ruw word ik op de grond geduwd. Seth krijgt het commando om bij me te blijven en me daar te laten zitten. Ik zie hem ineen krimpen. ‘Een alfabevel dus.’ Ik kijk weg als hij nog verder door zijn poten zakt door het bevel. Ik kan er niet tegen als Jacob zo doet. Alsof het Seth’s schuld is wat hier gebeurt. Ik voel dat Seth voorzichtig op mijn benen gaat liggen. Ik aai wat door zijn vacht een voor ik op zijn rug ga hangen. Ik ga het hem zo makkelijk mogelijk maken, neem ik me voor. Hij kan er ook niets aan doen, aan dit hele gebeuren.

Verveeld kijk ik voor me uit. iedereen staat weer normaal. Victoria staat half naast, half voor de jongen, die Michael blijkt te heten. Ze staat recht tegenover Edward en Jacob. Achter hun staan Carlisle en Esmé en de rest van de familie. Dan zit ik er met Seth op mijn schoot. Om ons heen staat weer de roedel. Alec zit buiten het veld, ergens halverwege tussen Victoria en ons, in een boom. Mijn blik dwaalt iedere keer naar hem af. Hij kijkt geconcentreerd naar Victoria en die jongen. De spanning is om te snijden. Het lijkt wel alsof iedereen staat te wachten tot er iets gaat gebeuren. Een grijns breekt door op Victoria’s gezicht. De jongen achter haar verstijfd. Angstig zet hij een stap achteruit, maar wegrennen doet hij niet. Edward begint weer te sissen. Hij mompelt wat tegen Jacob, wie daarna ook begint te grommen. Langzaamaan begint hij ook te trillen. Hij rent naar voren op Victoria af, halverwege veranderend in een wolf. Haar lach is vergaan. Eindelijk gaat het beginnen.

Reacties: