FanFic.nl

Scream (till you feel it) [Afgelopen]

33.

Bill en Noa liepen een club in. Muziek kwam hen tegemoet. Goede muziek nog wel. Er speelde net een liedje van Green Day af toen zij binnen kwamen. Het was vrij rustig. Niet te druk, perfect eigenlijk. Bill zag door het raam wel paparazzi staan, maar dat kon hem niets schelen. Hij ging er zich vandaag niets van aantrekken en Noa vertellen dat hij verliefd op haar was. Hoewel hij wel een beetje bang was. Stel dat Noa hem niet moest als vriendje en hem dan een klap in zijn gezicht zou geven en weglopen. Bill nam het zekere voor het onzekere, maar nu ging hij nog niets zeggen. Eerst wat plezier maken en dan pas vertellen. Bill bestelde twee cocktails en gaf er één aan Noa. Ze gingen ergens achterin aan een tafeltje zitten en dronken dan de cocktail rustig op. Het bleef wel niet op één cocktail. De volgde werd al snel gehaald en daarna kwam er nog één. Bill zijn spanning leek van zijn schouders te vallen. Dankzij de alcohol.
“Noa, ik moet iets zeggen,”� begon Bill. Noa keek geïnteresseerd en glimlachte.
“Wel ja, je weet, we hebben een goede band enzo en ja…”�
“Je houd van me,”� grijnsde Noa.
“Ja. Ik hou meer van je dan je denkt,”� zei Bill. Noa lachte. Ze had het juist.
“Wat lief, ik hou ook héél erg veel van jou Bill.”�
Bill boog wat voorover en Noa deed hetzelfde. Het was misschien geen romantische plek, maar toch was het romantisch voor hen. Bill drukte voorzichtig zijn lippen op die van Noa.
Die zoende liefdevol terug. Haar lippen proefde nog beter dan in zijn fantasieën. Een mix van appelsien en aardbei. Stilletjes vroeg Noa toestemming door met haar tong tegen Bills boven lip te likken. Die liet haar toe en zo zochten hun tongen elkaar. Met een smakje beëindigde ze de kus. Noa had rode blosjes op haar wangen net zoals Bill.
“Zullen we ergens anders naartoe gaan?”�
“Lijkt me prima.”�
Hand in hand liepen ze door de straten van Parijs tot ze bij de Eiffeltoren uitkwamen.
“Dit lijkt me romantisch genoeg,”� lachte Bill. Hij ging op een bankje zitten dat er stond. Noa ging langs hem zitten, bijna op hem. Bill sloeg voorzichtig een arm rond Noa heen. Hij was niet goed in romantisch zijn in het begin van een relatie. Hoewel het nog niet echt aan was.
“Ik heb je nog niet eens gevraagd als je wel mijn meisje wilt zijn,”� fluisterde Bill zachtjes.
“Ik wil doodgraag de jouwe zijn want ik hou van je, voor altijd.”�
Bill glimlachte en drukte weer een zoen op Noa haar lippen. Het was totaal niet raar om dat te doen. Het voelde net goed. Alsof het voorbestemd was, alsof het zo moest zijn.
Na een tijdje stonden Bill en Noa weer op en liepen verder door de straatjes. Het was lekker rustig nu, maar waarschijnlijk waren er toch paparazzi in de beurt. Het kon Bill niet schelen. Hij legde zijn arm rond Noa haar middel en trok haar dicht tegen zich aan. Zij deed hetzelfde bij hem. Ze ging even op haar tenen staan en trok Bill tegen zich aan en drukte haar lippen op de zijne. Al snel waren ze in een passionele kus verwikkeld. Hun tongen worstelde liefdevol met elkaar en Bill zijn handen gleden naar Noa haar kont. Hij kneep er eens in, waardoor Noa moest lachen. Bill werd toch wel een beetje rood.
“Ik wilde het eigenlijk al lang doen, weetje wel niet hoe een mooie kont jij hebt,”� fluisterde hij zwoel in Noa haar oor. Die moest alleen nog meer lachen.
“Wat ben je toch lief,”� ze drukte een kusje op Bill zijn onderlip.

Saki bracht Bill en Noa terug naar het hotel. Daar gingen ze naar Bill zijn kamer. Alle kleren werden zorgvuldig weggelegd en de make-up werd verwijderd. Noa lag al in bed toen Bill langs haar kwam liggen. Bill trok Noa dicht tegen hem aan zodat ze met haar hoofd op zijn borst lag. Noa maakte rondjes rond Bill zijn navel, hij droeg geen shirt.
“Weetje Bill. Ik wil met jou oud worden,”� zei Noa.
“Ik ook met jou.”�
“Het lijkt me geweldig om later met jou kinderen te kunnen hebben. Want met jou, zullen onze kinderen de mooiste kindjes zijn dankzij jou schoonheid.”�
Bill lachte en ging met zijn vingers op en neer over Noa haar arm.
“Ik wil met jou oud worden zodat we samen onze grijze haren en rimpels kunnen tellen.”�
Noa lachte en gaf Bill een por.
“Wat heb je toch een grappige humor.”�
“Weet ik.”�
“Weet je, zelfs al ben je grijs en gerimpeld, zelfs dan zou ik je nog de mooiste man ter wereld vinden.”�
“Dat is lief,”� glimlachte Bill.
“Het is waarheid, ik wil oud met je worden. Ik wil samen met jou sterven als we oud en gerimpeld zijn zodat we met onze kleinkinderen koekjes kunnen bakken en onze jeugd vertellen zodat ze begrijpen dat eten belangrijk is.”�
“Dat klopt, dat wil ik allemaal, zeker met jou.”�

Na nog twee maanden touren gingen Bill en Noa terug naar Duitsland, naar Berlijn. Noa vestigde zich in bij Bill. Mecki vond dat alles behalve erg. Nu zouden ze ook een persconferentie houden en openlijk vertellen over hun relatie, maar waarschijnlijk wisten de fans het wel al. Bill had het wel nog altijd moeilijk met Tom zijn verlies, maar Noa maakte het dragelijk. Ze heelde de wonden door van hem te houden en lief te hebben. Bill ging nu ook Noa voorstellen aan zijn moeder en stiefvader. Die waren blij haar eindelijk te ontmoeten. Sinds nu was Noa enkel nog het geliefde meisje uit Bill zijn boek. Het meisje dat Bill weer op beide voeten bracht en hem weer liet leven.
Simone, Bill zijn moeder, had het ergens wel verwacht dat ze verliefd zouden worden. Ze hadden een speciale sterke band opgebouwd in de instelling. Ze begrepen elkaar, ze wisten wat de realiteit was en hoe de ander zich voelde. Ze wisten beide wat de ander had meegemaakt, omdat ze hetzelfde hadden meegemaakt. Ze hadden samen gestereden tegen de ziekte Anorexia. Daarom was hun band zo sterk en Simone voorspelde dat ze voor altijd samen zouden zijn.

Tot de dood hen scheid.

Einde.

Bedankt voor het lezen en voor een reactie te geven. Echt bedankt. Scream was voor mij één van mijn beste verhalen, die het best lukte om te schrijven. Ik zal Bill en Noa missen als personage. Ze waren om eerlijk te zijn één van mijn favorieten, dus bedankt om het te lezen.
In hoofdstuk 34 vinden jullie de epiloog.
Nogmaals bedankt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.