Hoofdcategorieën
Home » Twilight » Wearing My Scars » 03. Unexpected.
Wearing My Scars
03. Unexpected.
Er kroop een tijd voorbij zonder dat ik de deur uitging. Hoelang het precies was, wist ik niet. Volgens Leah, die op een ochtend binnenkwam, was ik nou al twee weken niet buiten geweest.
De enige redenen dat ik mijn kamer had verlaten waren om te douchen, naar de wc te gaan en af en toe wat te eten of te drinken. Leek me meer dan genoeg.
‘Je gaat naar buiten,’ besloot Leah en sleurde me aan mijn arm mijn bed uit.
Ze propte een setje kleren en een handdoek in mijn handen en dirigeerde me richting de badkamer.
‘Douchen,’ commandeerde ze. Zonder tegen haar in te gaan deed ik wat er van me gevraagd werd en kwam een halfuurtje later aangekleed, opgemaakt en met geföhnde haren de badkamer weer uit.
‘Zo, en nu ga je naar buiten.’
Nu protesteerde ik wel even, maar ik kwam er niet onderuit.
Ik stond naast Leah in het bos en ze tuurde om zich heen. Ik hoorde wolvenpoten en nam aan dat het iemand van het pack was; genoeg reden voor mij om een poging te doen tot rechtsomkeert maken. Leah hield me tegen.
‘Verander je, en wacht hier tot ik je straks kom halen,’ commandeerde ze.
Ik stapte tussen de bomen en veranderde. Er was maar één iemand met wie ik mijn gedachten deelde, merkte ik.
‘Wacht hier. Tot straks,’ zei Leah met een veelbetekend glimlachje en verdween.
Hé, hoorde ik opeens een bekende stem in mijn gedachten. Even stopte mijn ademhaling. Toen zag ik de grijze wolf, met zwarte vlekken op zijn rug.
Hé, Embry, dacht ik. Mijn hart maakte nog steeds overuren.
Hoe is het? vroeg hij aarzelend.
Ik stootte een geblaf uit, wat vreugdeloos lachen moest zijn. Geweldig. Hoe is het met jou?
Goed… Denk ik. Zijn antwoord klonk ook niet al te overtuigd.
We veranderen. Dit is vervelend, besloot ik en verdween achter een boom. Snel veranderde ik terug en kleedde me aan.
Ik stapte tussen de bomen uit en nog geen seconde later kwam ook Embry tevoorschijn.
‘Zo, dit praat wat makkelijker,’ zei ik met een klein lachje op mijn gezicht.
‘Ja…’ Hij keek naar zijn voeten. ‘Ik…’
‘Hm?’ Vragend keek ik hem aan toen hij zijn zin afbrak.
‘Ik wilde zeggen dat het me spijt… dat ik niet eerder contact met je opnam.’
‘Het maakt niet uit,’ verzekerde ik hem. Nooit geweten dat ik zo goed kon liegen.
‘Seth… Het kwam gewoon onverwachts.’
Een steek ging door mijn longen en ik wendde mijn blik af. ‘Ja.’
‘Ik… Ik had er gewoon nooit zo over nagedacht…’ ging hij verder. ‘Maar… maar we kunnen het proberen toch?’ probeerde hij voorzichtig.
Mijn hoofd schoot met een ruk omhoog. ‘Wat?’ Ongelovig keek ik hem aan.
‘We kunnen het proberen,’ herhaalde hij. ‘Als je dat nog wil,’ voegde hij er snel achteraan.
Ik knikte sprakeloos. Toen hervond ik mezelf: ‘Hoe komt dit zo… plotseling?’
Embry haalde met een kleine grijns zijn schouders op. ‘Ik heb nooit gezegd dat ik je niet leuk vind.’
Met een verlegen lachje sloeg ik mijn ogen neer. Toen ik opkeek stond hij vlak voor me. Hij was zenuwachtig toen hij voorzichtig mijn hoofd tussen zijn handen pakte en zijn lippen op de mijne drukte.
Een tinteling ging door me heen en ik sloeg zonder erbij na te denken mijn armen om zijn nek om de kus te verlengen. Zijn armen gleden om mijn middel.
Daar stonden we dan. Innig verstrengeld midden in het bos.
Ik registreerde slechts vaag het gejuich en gejoel dat om ons heen klonk. Toen ik opkeek, zag ik zijn helderbruine ogen als eerst.
Hij knuffelde me stevig en toen ik opkeek van zijn lekker ruikende shirt zag ik de rest van het pack grijnzend tussen de bomen staan.
Die avond bij het kampvuur, wist ik dat ik hier nog nooit zó gelukkig had gezeten. Zijn armen om me heen voelden goed en hij fluisterde woorden in mijn oor waar ik van moest giechelen. Aan de overkant zag ik Seth me steeds grijnzend aankijken en ik bedankte hem geluidloos. Die avond kregen we nog een hele hoop geplaagde opmerkingen naar ons hoofd en ik zat er totaal niet mee.
Ik was hopeloos verliefd op Embry. Maar een klein stemmetje in mijn achterhoofd herinnerde me eraan dat ik niet ingeprent was. Ik hí¡í¡tte dat stemmetje.
Reacties:
snel verder!! het is super
het zo wel leuk zijn dat ze zich dan inprent op een vampier
xxxxxx shauny
seth en embry zijn zoooo cute <3333
maar je hebt dit echt heel goed geschreven!
ik kan nu echt geen tips of kritiek bedenken om te geven omdat ik het echt amazing vind<3
snel verdeerr<333
loveyou!!<3
Hij is gewoon fantastisch, en ik heb niet echt iets te zeggen, behalve;
Wauw! Wat een fantastisch-geweldig-awesome hoofdstuk!
Echt fantastisch-goed geschreven!
Ga zo door!
xxxxx Nadine
Haha, die hele meute komt altijd op het verkeerde moment
Jij vroeg om tips, hm?
Allereerst:
Het is een veelbetekenend glimlachje
En als tweede:
Wat bedoel je met 'een kus verlegen'?
En als laatste:
Zijn armen om me heen voelden goed, en zijn gefluisterde woorden in mijn oor, deden me giechelen.
Daar zou ik dit van maken:
Zijn armen om me heen voelden goed en hij fluisterde woorden in mijn oor waarvan ik moest giechelen.
Maar verder is het geweldig!
xxxxx
dat is zo lief.....
maar ook zielig dat ze niet is ingeprent, straks gebeurt dat bij embry en is zij alleen en...
ga maar snel verder, ik ben zeer benieuwd naar wat er gaat gebeuren