FanFic.nl

He... and Me?

hoofdstuk 12.2

Ik voel me hopeloos. Angstig. Als ik nou gewoon mee ga met de Volturi is er geen strijd. Vallen er geen slachtoffers. Ik kan het echter niet. Eindelijk na zoveel jaren begin ik het leven te krijgen wat ik altijd al heb willen leiden. Ik verhard mijn blik en ga iedereen van de Volturi na. Ik weet dat ze me nooit gemogen hebben. Het voelt nu dan ook verschrikkelijk goed dat zij zo meteen hun eeuwige leven in gevaar moeten gaan brengen om mij terug te krijgen.

“Bella, lieveling, waarom wil je hier blijven?”� Aro’s stem klinkt als honing, zo zoet, om me terug te krijgen. Even kijk ik verbaast op. Ik heb mijn gedachten naar een heel ander punt laten drijven.
“Omdat, Aro, ik hier gelukkig ben. En dat heb jij toch altijd voor me gewild. Je haatte de Cullens doordat ze me alleen achter lieten. Me in pijn achterlieten, zoals mensen een zwerfdier ontwijken.”� Ik zie zijn gezicht betrekken doordat de Cullens dit nu ook weten. Ik zie zijn blik even naar Jane gaan. Onbewust check ik mijn schild. Het zit nog om iedereen heen.
“Maar je was toch zo gelukkig bij ons? Je had alles wat je wilde,”� zegt Aro. Ik hoor aan zijn stem dat hij weet dat dit een hopeloos gesprek is. Dat ik niet vrijwillig mee ga.
“Dat klopt, bij jullie was ik gelukkig met wat ik had, maar hier ben ik compleet. Hier ben ik volmaakt,”� zeg ik vol vertrouwen. Je kunt horen aan mijn stem dat ik vastbesloten ben. Ik kijk Caius een keer recht in de ogen aan. Nog altijd is hij trots op mij. Al zou ik niet weten waarom.
“Caius, waarom moest je altijd zo trots op mij zijn? Waarom moest ik jouw lieveling zijn?”� Die vraag heeft hij niet verwacht. Even kijk hij me raar aan, maar dan herpakt hij zich.
“Omdat, Bells, je bent sterk. Lichamelijk en geestelijk. Je trekt je eigen plan en durft tegen ons in te gaan als je een betere manier weet. Je maakte, en hopelijk straks maakt, ons sterker. En omdat ik je alles heb geleerd.”� Bij het laatste spuwen zijn ogen vuur. Hij wil even duidelijk maken dat ik ben, zoals hij wil dat ik ben. Ik zie de Denali’s naar adem happen van schrikken over wat hij net zei. Vluchtig werpen ze een blik op mij, en daarna op Carlisle die er zeer rustig onder blijft. Ik grom zacht, maar hard genoeg dat hij het hoort. Een grijns trekt op zijn gezicht. “Dat is wat ik bedoel,”� zegt hij er onverschillig achteraan als hij mijn gegrom gehoord heeft. Grommend zet ik nog een stap naar voren, maar voel dat Edward me tegen houd. In mijn ooghoeken zie ik ook dat Jacob me waarschuwend aankijkt. ‘Juist, hij is mee aan het uitdagen.’

Verveelt staar ik voor me uit. Carlisle en Aro zijn weer bezig met “onderhandelen”� over mij. Onrustig teken ik figuurtjes op Edward zijn rug. Hij lijkt er niets om te geven. Ineens schrik ik op. Verbaasd kijk ik om me heen. Dan zie ik het. Jane staat te schreeuwen, tegen mij, en ik heb het niet eens in de gaten gehad.
“Wat heb je gedaan?”� Ik zie de paniek in haar ogen. “Waarom haal ik niets meer uit bij hun?”� Een klein glimlachje komt op mijn gezicht.
“hé, rustig joh. Het is maar mijn schild. Daar hoef je toch niet zo’n heisa over te maken. Alec kan ook niets hoor,”� zeg ik verveeld. Ik zie haar ogen bijna gif spuwen, zo kwaad kijkt ze me aan. Aro kijkt alleen maar geïnteresseerd.
“Wanneer heb je dat gekregen dan, liefje?”� vraagt hij zoetsappig. Een rilling trekt over mijn rug.
“Ten eerste, ik ben niet je liefje. Ten tweede, ik heb het altijd al gehad.”� Volmaakt kijk ik hem aan. “Ten derde, kun je Jane laten stoppen haar gave op mijn schild af te laten vuren. Het begint vervelend te worden,”� vraag ik er nog achteraan. Spottend kijk ik haar aan. Dat had ik beter niet kunnen doen. Grommend zet ze een stap naar voren. Aro kijkt ons alleen maar nieuwsgierig aan. Hij weet heel goed dat wij elkaar niet mogen. Ik blijf gewoon staan. Zoek in de gaven die ik heb naar die van Renate, maar kan hem niet vinden. ‘Waarom moet ik er ondertussen zoveel hebben? Dan maar op de ouderwetse manier.’ Ik stap voor Edward uit. Ik hoor hem nog in mijn oor fluisteren; “Doe voorzichtig.”� Hij weet net als ik dat ik toch niet niets zou doen als hij het zou vragen. Als ik net wil afzetten om haar aan te vallen gebeurt er iets wat ik nooit verwacht zou hebben.

Reacties: