Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » Unexpected Friendship » 80. A Long Time Ago, We used to be Friends
Unexpected Friendship
80. A Long Time Ago, We used to be Friends
Mateusz' P.O.V.
(...Xavier mocht beginnen en na een nog spannendere wedstrijd dan net zette Xavier mijn koning schaak, ik kon nog maar op één manier winnen. Dat was door de volgende zet te zetten...) Met mijn overgebleven paard sloeg ik zijn toren die zijn koning schaak zette. Maar wat ik niet gezien had, was dat Xavier nog een pion had die hij met één zet op de achterste rij zette waardoor die veranderde in een koningin die mijn koning schaakmat zette. Ik had verloren en Xavier was blij met z'n overwinning.
Later die dag liep ik door de gang en kwam ik Anton tegen. "Hoi, Anton." Zei ik begroetend. "Hoi, Mateusz. Heb je al gehoord dat Jeremy in de ziekenzaal ligt?" Vroeg Anton. "Nee? Wat is er dan gebeurd met hem?" Vroeg ik bezorgd over zijn kamergenoot. "Ze weet niet wat er met hem aan de hand is. Elke keer wanneer iemand het vraagt, lijkt het erop dat hij steeds meer pijn krijgt." Vertelde hij. "Raar." Antwoordde ik al wetende wie er achter zat. Of eigenlijk zaten. Zondagavond tijdens het eten hadden we een discussie over wie de slimste was, een Griffoendor of een Huffelpuffer. Ik verdedigde Huffelpuff omdat Monika daar zat. Maar Monika bemoeide zich ermee en zei dat iedereen anders is, en dat je iemand niet op zijn afdeling moest beoordelen. Daar had ze een punt, maar Jeremy was het er niet mee eens. Waarna hij deed wat hij altijd doet wanneer hij zijn zin niet krijgt met woorden. Hij ging over op fysiek en duwde Monika ruw omver in het bijzijn van de tweeling. Dat is zeker bij George, het verkeerde keelgat in geschoten. Ik nam afscheid van Anton en liep verder naar de leerlingenkamer, waar mij verteld werd dat Lili was aangevallen.
De volgende dag was de aanval op Lili het gesprek van de dag. Door al die commotie waren we bijna vergeten de grap op de tweeling uit te voeren. Zoals afgesproken kwamen we samen met Leona. Maar onze gedachtes waren er niet bij en we besloten het af te blazen en een keer te doen wanneer dit was overgewaaid. 'Wie zit er achter de aanvallen?' en 'Wie is het volgende slachtoffer?' waren vragen die in mijn hoofd doolde. Terwijl ik over dit aan het denken was, liep ik door een gang naar de Grote Zaal. Onderweg liep ik een eerstejaars leerling tegenmoet, achter me kwam een groep andere eerstejaars leerlingen aan lopen die die andere leerling compleet negeerden. Dat deed mij herinneren aan wat er een jaar eerder gebeurde tussen Thomas en ons, het Vlangroepje maar dan andersom en tien keer erger.
Het begon allemaal met het sorteren vorig jaar. Denny en ik waren dan wel ingedeeld bij Ravenklauw bij onze toen nieuwe vriend Lars, maar Thomas werd ingedeeld bij Zwadderich. Op dat moment vonden we het jammer, maar we wisten niet wat er nog zou komen. Nadat Thomas de leugen verspreidde dat Lars zijn eigen zusje, Anne, had vermoord, kwam pas de echte narigheid. Elke keer dat we de Eksters tegen kwamen in de gang, maakte Thomas een rotopmerking die de andere Eksters als animo konden gebruiken om ons uit te schelden. Toen Thomas bij de Eksters wou, was Ruben nog de leider van de groep en heette het nog 'De Groep'. Ruben was degene die Lars in elkaar had geslagen toen hij opkwam voor Loesje die toen in elkaar werd geslagen door Georgina, omdat zij geen plaats had gemaakt om de Eksters door te laten. Van Ruben moest Thomas Lars toen naschoppen toen hij al op de grond lag. Thomas begon zich steeds meer superieur te menen totdat we de Thomas van vroeger niet meer herkende in de Thomas van nu. Hij was toen al een echte Ekster, maar het werd erger toen hij Elke ontmoette. Zij had er geen enkele moeite mee, Ruben van de troon te stoten, de naam te veranderen in de Eksters en Thomas leider te maken, terwijl zij de touwtjes eigenlijk in handen had.
Inmiddels was ik de Grote Zaal binnen gelopen en vergat ik de Eksters toen ik Lars en Loesje zag. Allebei bloosde toen ze zagen dat ik naast Lars kwam zitten en niet veel later voegde Denny zich bij de groep.
14 FEBRUARI
Vandaag was het Valentijnsdag en alle meiden, vooral die van het derde leerjaar en hoger, waren door het dolle heen. Toen ik later op de dag rond keek in de Grote Zaal zag ik dat Nathan aan het praten was met Leona. Ik werd helemaal pissig op hem, want ik herinnerde me de woorden die hij een paar maanden eerder uitte dat het hem zou lukken Leona tegen me op te zetten. Toen ik mij realiseerde hoe hij dat zou doen, hij dacht volgensmij dat ik weer zou flippen omdat ik hen samen zag en dat ik dan weer tegen Leona zou zeggen dat ze niet om zou moeten gaan met hem, maar ik realiseerde me dus dat dat juist averechts zou gaan werken. Dus liet ik hen met rust in de hoop dat Leona er zelf achter zou komen hoe Nathan echt is. Maar mijn humeur verbeterde toen ik Lars en Loesje weer samen zag. Daarna zag ik hoe blij Lotte was met de roos die zij kreeg, niet wetend van wie ze die kreeg.
1 APRIL
Toen ik voor het eerst hoorde dat de tweeling vandaag jarig was, kon ik het niet geloven. Maar het was wel zo. Dus voordat ze een grap zouden kunnen uithalen met ons, Lars, Denny en mij, gingen wij een grap uit halen met hun. We waren van plan om precies hetzelfde te doen als Leona eerder had gedaan, hun haren rood maken, maar wij waren van plan om hun haarkleur in een regenboog van kleuren te veranderen. Dus vroegen we toestemming aan Perkamentus, Felicia en James om binnen te mogen in het leerlingenkamer van Griffoendor. Die we ook kregen omdat het 1 april was en omdat het over Fred en George ging. Dus gingen we alledrie naar binnen met twee potjes haarverf die alle kleuren van regenboog had. Net toen we de inhoud van hun shampooflessen wouden wisselen met de regenboogkleurenhaarverf, werden we door hun betrapt. En werden we door hen gewaarschuwd dat hun wraak kleurig zal zijn terwijl we de leerlingenkamer van Griffoendor uitvluchtten. Toen we terug waren in de onze leerlingenkamer voelden we ons opgelucht, omdat de tweeling hier niet kon komen. Maar we hadden les dus moesten we wel naar buiten. Helaas hadden we weer les van mevrouw Dooffson. Tijdens de les viel mij op dat Gibbson een ketting had met blauwe steen met daarin een zwarte vogel. Wat ik al snel vergat toen ik buiten een gil hoorde. Natuurlijk keek de hele klas weer naar buiten, maar Gibbson blèrde dat wij, ravenklauwers en huffelpuffers, moesten gaan zitten. Waarna zij de klas uitliep om uit te vinden wat er aan de hand was. Zodra ze weg was, ging iedereen weer bij de ramen staan om te kijken wat er was. Denny, die bij een raam stond en dus naar buiten kon kijken, vertelde Lars en mij dat er weer iemand was aangevallen. Niet veel later was de les afgelopen en ging iedereen weg zonder te wachten of dat Gibbson terug zou komen. Onderweg naar de volgende les, kwamen we Monika tegen die mij even alleen wou spreken. Dus Lars en Denny gingen alvast naar de les. Waarna Monika mij een glazen bol liet zien en mij ook vertelde wat ze daarin had gezien. Toen ik in die bol keek zag ik iets bekends, een toverstok, maar ik kon er niet opkomen waarom hij me bekend voor kwam. Dus vroeg ik eerst aan Monika of die stok haar bekend voor kwam, maar zij zei van niet. Dus zei ik tegen haar: "Monika, ik ga nu snel nog naar de les en daarna ga ik uitzoeken of die stok iets te maken heeft de aanvallen. Dat ga ik doen met Lars en Denny tijdens het tussenuur dat we na deze les hebben. Kom maar tijdens de lunch bij ons zitten, dan vertel ik je wat ik gevonden heb." Waarop Monika antwoordde: "Ja, oké dat is goed."
Tijdens het tussenuur gingen Denny, Lars en ik naar de bieb. Eenmaal in een lege bibliotheek aan gekomen, gingen we opzoek naar een boek waar volgens Denny alle toverstokken ter wereld in staan. Terwijl Denny en Lars me vroegen hoe die toverstok eruit zag om te weten waarnaar we zochten in dat boek, kwam Leona de bieb binnen en ging aan een tafel zitten. Toen we niets konden vinden in dat boek en ik weer opkeek, was Leona ineens weg. Inmiddels was het alweer lunchtijd dus gingen we met z'n drieën naar de Grote Zaal waar Monika al op ons aan het wachten was. We gingen samen aan de Ravenklauw-tafel zitten en we vertelde haar dat we niets hadden kunnen vinden. Waarna opeens Leona aan onze tafel verscheen en het volgende net hard genoeg fluisterde zodat Lars, Denny, Monika en ik het konden horen: "Mateusz, doen jullie nog steeds onderzoek naar de aanvallen?" Ik knikte waarna ze ons vertelde wat er met Katja gebeurd was en dat Katja zei dat het enige dat ze herinnert is dat ze een ketting met soort vogel erop zag. Toen herinnerde ik me weer dat Monika dacht dat Elke en Thomas achter de aanvallen zaten. Toen realiseerde ik me dat...
Reacties:
leuk,
gaan jullie weer snel verder
ik heb dit echt gemist,
gelukkig nieuwjaar
Ziet er goed uit