FanFic.nl

Our own Humanoid world

74. 20 september 2010

Jorinde her point of view
Het was weer snel september. Iedereen begon met studeren waardoor Bill en Tom alleen thuis zaten, want zelfs Andreas had werk gevonden. Hij had besloten dat werken voor de heren met achternaam ‘Kaulitz’ niet zijn natte droom was en had een leuk baantje als verkoper in een skateshop gevonden. Hij kreeg dagelijks jonge skatertjes over de vloer en toen hij een jongetje van nog geen vijf jaar hielp met bescherming uitzoeken was het al vastbesloten dat hij zijn zoon ging leren skaten. Moest hij natuurlijk wel eerst een zoon krijgen!
Toen Tosca en ik thuis kwamen van school zat heel de ‘gang’ rond de keuken tafel. En met de hele ‘gang’ bedoelde ik heel Tokio Hotel en David. Nieuwsgierig ging ik dichterbij om af te luisteren. Volgens Tosca was ik iets te subtiel aan het afluisteren dus trok ze me mee naar de zitkamer om daar tv te kijken. Mak zou over drie kwartier hier zijn en Andreas kon ieder moment hier zijn. En ik had gelijk! De voordeur gingen open en toe, schoenen werden uitgedaan, geklingel van sleutels aan het sleutelrekje en een jas die eerst nog eens op de grond viel, met gevloek en dan werd die mooi aan de kapstok gehangen. Hij kwam glimlachend de zitkamer in en moest nog meer glimlachen toen hij op me ging zitten. Ik porde hem en zorgde ervoor dat ik op zijn schoot terecht kwam.
“Zoveel auto’s?”� vroeg Andreas.
“Bandmeeting,”� grinnikte Tosca.
“Aah, hopelijk is het iets boeiends,”� grinnikte Andreas. Hij vond zichzelf toch altijd zo grappig met zijn lonerhumor.
“Wat eten we trouwens?”� vroeg Tosca.
“Ik heb echt geen idee. Ik had eigenlijk gehoopt dat Bill en Tom al aan het eten waren begonnen voor als we terug kwamen, dat we dan konden eten, maar aangezien ze een fijne vergadering hebben in onze keuken, zal er vast nog niet veel eten klaar zijn.”�
“We kunnen chinees bestellen?”� merkte Andreas op.
“Dat kan ook,”� glimlachte Tosca. Ze nam haar schrift en begon al wat huiswerk te maken. Andreas bestelde, wist nu wel wat iedereen lekker vond en hij bestelde wat extra voor Georg, Gustav en David. Hij had nog geen vijf minuten opgehangen toen Mak thuis kwam. Ze gooide, letterlijk, haar spullen aan de kant, plofte op de bank en knuffelde het kussen dat erin lag.
“Zware dag?”� vroeg Tosca.
“Ja, ik ben blij dat ik hier nu lig!”�
“Andreas heeft chinees besteld, vind je vast wel lekker,”� zei ik en borg mijn school spullen weer op en besloot dat ik klaar was voor vandaag. Ik gebruikte Andreas als kussen en ging met mijn hoofd op zijn buik liggen.
“Waarom staan er eigenlijk zoveel auto’s buiten? Heeft Tom zijn collectie uitgebreid?”�
“Nee, bandvergadering in de keuken, daarom hebben we chinees besteld,”� zei Andreas.
“Wat zou het dit keer zijn? Ze hebben de wc moeten vervangen omdat Georg zijn big business er deed?”� merkte Makbule op.
“Of omdat Tom zijn piemelhaar scheerde en de afvoer verstopt raakte?”� zei Tosca.
“Dat klinkt nog best logisch,”� zei ik en moest lachen om hun ideeën.
Andreas liep als een kleine jongen naar de voordeur toen de bel ging. Hij klapte nog net niet in zijn handen. Met een glimlachje keek ik hem na en besloot dan maar even de jongens te storen om bestek en borden en deelde hen mee dat we wel wat zouden overhouden. Ze bedankte me en gingen dan verder met waar ze bezig waren. De hele keukentafel lag vol met papieren. Het zal wel belangrijk zijn. Ik ging toch even over Tom zijn schouder meekijken.
“Pssst, niet voor kleine meiden!”� zei hij en porde in mijn ribben. Ik zette mijn hand in zijn nek en al snel riep hij allerlei verontschuldigingen waardoor ik moest lachen.
“Het is je vergeven Kaulitz, ik zal het overwegen wat eten voor je over te laten!”�
Bill grinnikte, maar kreeg al snel een norse blik van Tom op hem gericht.
“Ik ga jullie maar eens laten werken,”� grinnikte ik en nam de borden, glazen en bestek mee naar de zitkamer en kwam nog even terug om een fles cola en Fanta te nemen.
“Andreas probeerde zo goed mogelijk alles te verdelen, maar omdat Makbule hem pestte, was de helft langs zijn bord gevallen. Hij keek er met een pruillip naar. Ik grijnsde en hielp hem het eten, op zijn bord te doen.
“Arm ding,”� gniffelde ik.
“Kijk Andy, zo moet het!”� zei Tosca en deed overdreven eten op haar bord. Andreas stak zijn tong uit en begon te eten. Ik gniffelde, gaf hem een por en volgde dan zijn voorbeeld in eten.
“Wat doen we dit weekend?”� vroeg Tosca na een tijdje.
“Het word nog eens mooi weer?”� zei Makbule.
“We kunnen naar zee!”� kirde Andreas. Ik zag de sterretjes al in zijn ogen komen.
“Dat is een goed idee,”� besloot ik. Tosca en Makbule stemde ook in. De tweeling moest er ook maar mee akkoord gaan, zij hadden er niets over te zeggen. Ze moesten maar gewoon mee komen. We lieten de borden op het salontafeltje staan en gingen dan een film kijken. Het duurde precies nog eeuwen voordat ze daar in de keuken klaarwaren.
Het was zelfs al aan het schemeren toen Georg, Gustav en David naar huis gingen. Natuurlijk hadden ze eerst nog chinees gegeten. We konden hen toch niet met lege maag naar huis laten rijden. Tom plofte half op Tosca haar schoot en knuffelde haar plat.
“We gaan naar zee dit weekend,”� deelde Tosca mee.
“Wat leuk,”� kirde Tom. Hij ging Tosca nog meer knuffelen. Die keek hem vreemd aan, maar vond het ergens wel leuk. Ik nam Piemel op mijn schoot.
“Wil je ook mee naar zee?”� vroeg ik aan het beestje. Die keek me schuin aan, maar kefte wel.
“Nemen we de hondjes mee?”� vroeg ik.
“Waarom niet?”� zei Bill terwijl hij Makbule tussen zijn benen had liggen en daar bovenop nog eens Pikachu die hij vrolijk achter zijn oren aaide.
“Ik zal dan maar iets boeken zeker,”� zei Makbule. Ze nam het hondje van haar buik en lag hem op Bill zijn buik en ging haar mobiel zoeken en schoof achter haar laptop om iets op te zoeken. Tosca bevrijde zich uit Tom zijn greep en ging haar maar helpen. Andreas en ik ruimde alles maar even op en laadde alles in het afwasmachine. Ik vulde nog even de hondjes hun voerbakje en ging dan weer in de zetel liggen. Andreas kwam half op me liggen en zo keken we dan maar tv. Makbule en Tosca hadden een huisje kunnen boeken aan zee en zo was iedereen gelukkig. We besloten om dan maar met z’n allen een film te kijken. De helft vond hem niet boeiend, want Makbule was op Bill zijn buik inslaap gevallen. Tom was meer met Pikachu bezig en Andreas was ook niet ver van de slaap af. Ik gniffelde, drukte een zoen op zijn slaap en keek weer naar de fim, maar eigenlijk was ik zelf al vergeten waar het over ging.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.