Hoofdcategorieën
Home » Harry Potter » One-shots » I. Waar er licht is, daar ben jij.
One-shots
I. Waar er licht is, daar ben jij.
Op vijf weken tijd kan je niet leren verschijnselen.
Op vijf weken tijd lukt het niet om een Wisseldrank te maken.
Op vijf weken tijd kan je geen patronus leren oproepen.
Vijf weken is tenslotte maar een week langer dan een maand.
Vijf weken, het lijkt zo’n banale en korte periode. Maar toch is het een wereld van verschil. Vijf weken geleden versus nu. Rustig versus radeloos. Onbezorgd versus alle zorgen van de wereld. Eén versus twee.
Hoe was ze zo stom geweest? Er waren drankjes, speciale toverspreuken, zelfs dreuzels hadden er hun eigen manieren voor. Hoe had ze het kunnen vergeten?
Wat zou ze doen? Er waren middelen… - Neen.
De persoon in haar buik zou niet opdraaien voor haar stommiteiten. Want dat ze niet meer alleen was, dat voelde ze nu al. En voor dat kleine wezen zou ze alles doen.
Een bruid in een witte jurk, een bruidegom in een zwart maatpak. Nu Astoria erover nadacht, leek het raar dat de ene partner gekleed was in een kleur die leven en licht weerspiegelde, terwijl de kleuren van de andere partner duisternis en de dood symboliseerden.
Of misschien was het net wel passend. Draco zwart. Zij wit. Draco, die haar meesleurde in de duisternis. Het bolle buikje, duidelijk zichtbaar in haar witte trouwjurk, die haar licht zou geven in die duisternis.
Astoria had nooit beseft hoe mooi stilte kon klinken. Geen geluid, geen lawaai, geen mensen. Enkel zij en haar vijf dagen oude zoon. Hij was perfect. Tien vingers, tien teentjes en oogjes die af en toe, alsof hij nog wat bang was om de wereld te ontdekken, langzaam en moeizaam open gingen. Zij en haar vijf dagen oude zoon, Scorpius Hyperion Malfidus.
De naam ‘Scorpius’ was Draco’s idee. Zij haatte het meteen. Nu ze erover nadacht, wist ze niet of ze enkel de naam haatte of het feit dat Draco zijn stempel wou drukken op iets dat van haar was. Had zij niet negen maand lang dag en nacht de baby met haar meegedragen? Zij was er al mee verbonden vooraleer Draco zelfs nog maar van zijn bestaan af wist.
Ze hadden gediscussieerd, geroepen, gescholden en getierd. Maar op het einde van een negen maanden durende zwangerschap leek iets als een naam maar banaal. Ze wou haar zoon gewoon in haar armen kunnen leggen. Scorpius of niet, haar zoon was van haar. Nooit helemaal van Draco. Altijd helemaal van haar.
Het conflict was van de baan. Draco koos de eerste naam. In ruil mocht zij de tweede naam van haar zoon kiezen. Zonder twijfelen had ze voor ‘Hyperion’ gekozen. De Griekse titaan van het licht. Want, wat er ook gebeurde, hij, hij was haar licht.
In die stiltes, waar het enkel zij en haar zoon waren, sprak ze hem telkens stilletjes aan met de naam Hyperion.
De zon scheen hoog aan de hemel. Astoria nipte van haar wijnglas. Met haar elitaire en elegante houding probeerde ze binnen het plaatje te passen, maar haar donkerbruine haren zorgde ervoor dat ze altijd buiten de toon zou vallen bij de familie Malfidus. Het was een zomerse dag in juni en de Malfidussen waren samengekomen op het landhuis om de vijfde verjaardag van haar zoon te vieren.
Haar zoon, Hyperion, die, zonder dat hij het wist, de rest van haar leven had bepaald.
Tussen de Malfidussen hoorde hij perfect thuis, met zijn blonde glanzende haren. In tegenstelling tot de oudere leden van de familie, had haar zoon zijn zorgeloosheid en kinderlijk enthousiasme nog niet verloren. Astoria zweerde bij zichzelf dat ze er alles aan zou doen om die zo lang mogelijk bij hem te houden. Ervoor zorgen dat hij niet zoals Draco zou worden.
Het was eng hoe hard Draco en Hyperion op elkaar leken. Nog geen vijf jaar oud en Hyperion leek al het wandelende evenbeeld van Draco te zijn.
Het was gek dat de mannelijke leden van de familie Malfidus allemaal zo hard op elkaar leken.
Het was gek hoe hard Draco en zijn achterneef Vincent makkelijk tweelingen zouden kunnen zijn.
Het was gek hoe Astoria, vijf jaar geleden, troost en lieve woorden had gevonden in de armen van Vincent Malfidus.
Het is gek dat een vijfjarige jongen zo hard op zijn vader kan lijken, die helemaal niet zijn biologische vader is.
Maar dat, dat weet alleen Astoria.
En wij.
Reacties:
OH MIJN GOD.
I love this.
Ik was meteen gevangen in het verhaal, maar de plottwists op het eind maakt het nog van zoveel hogere kwaliteit. Wauw. I just. dfhjadfkj. Speechless.
Jeeeeetje, wat prachtig geschreven zeg!
Laat je het me alsjeblieft lezen als je een
nieuw One-Shot post?
Ik lees dit echt heel laat maar dit is echt UBERCOOL!!!
xoxo
Holy ****
Dit is echt héél goed!
Echt superfantastischgeweldig!
Ik weet niet wat ik moet zeggen
Je hebt dit heel mooi geschreven, en het einde zag ik ook zeker niet aankomen, maar is wel echt helemaal geweldig.
Mag ik een melding bij volgende one-shots?
Als je aan meldingen doet dan
x
Wauw! Zalig, die allerlaatste twee woorden. Ik kan niet geloven dat ik dit nooit gelezen heb? Fijne one shot!