FanFic.nl

Schaakspel

Speel

Ze hing aan de kroonluchter, de grote kroonluchter die in het midden van de kamer aan het plafond hing. Er was een zwart touw aan vastgemaakt, en daaraan hing ze. Zelf was ze ook helemaal zwart. Alsof ze geverfd was. Waarschijnlijk was ze dat ook, van top tot teen bewerkt met kwasten en ze drupte de verf op de grond. Ertussendoor waren nog een paar plukken blond haar zichtbaar, grauwe huid in haar gezicht. Haar ogen stonden open, maar waren beiden geheel bedekt met zwarte verf, evenals haar lippen en neus en eigenlijk bijna haar gehele gezicht. Ze droeg een wit shirt met lange mouwen, en witte shorts en haar voeten waren gehuld in zwarte laarzen met veters. Haar benen waren griezelig mager en alles, werkelijk alles was bewerkt met zwarte verf. Onder haar drupte de verf zwarte vlekken op een stapel foto’s. Foto’s van een gezicht met krullend haar en groene ogen. Foto’s van hem. Foto’s van Harry. Hij zette zijn nagels in de deurpost, zo hard dat het pijn deed. Zijn hoofd, op de grond, langzaam zwart wordend. In een reflex, zonder het zich te beseffen, rende hij naar de afbeeldingen toe en redde er zoveel mogelijk van de zwarte verf. Hij schoof ze opzij, zodat ze niet vies konden worden, en richtte zich weer op, niet wetend wat voor houding hij zichzelf moest geven. Ze was dood. Heel even, een fractie van een seconde had hij de mogelijkheid overwogen dat ze gewoon acteerde, maar de hoop was al snel vergaan. Daarbij stond hij intussen dicht genoeg bij haar om te constateren dat haar hart niet klopte en dat haar borstkas niet op en neer ging. Ze was dood, overleden, en het was zijn schuld. ‘Kijk eens goed,’ gebood een stem die hij vaag herkende. Hij draaide zich om, want het kwam achter hem vandaan. Het was het meisje met het rode blouseje, dat ze overigens nog steeds aanhad. Ze knikte in de richting van het lijk en hij draaide ernaartoe, voelde dertien paar ogen op zijn achterhoofd rusten terwijl hij het meisje van top tot teen in zich opnam. Haar blonde haren, gezicht, smalle hals, schouders, armen, borsten, buik, benen en voeten. Hij zag niets opmerkelijks - behalve dan dat ze dood was en bekleed was met zwarte verf. Voor hij kon vragen waar hij precies op moest letten, hoorde hij voetstappen. Harry versteende, wachtte op het moment waarop hij aangevallen zou worden, maar het bleef uit. Vlak achter hem hielden de voetstappen op en het meisje sprak opnieuw, nu vlak achter hem: ‘Haar ketting.’
Ze droeg een zilverkleurige ketting, kort, en het ding was bijna niet aangetast door de verf, alsof het naderhand pas om haar nek gehangen was. Er hing een bedel aan, eveneens zilverkleurig, met een tekst erin gekerfd. Speel. Zodra hij het zag, draaide hij zich om en stond oog in oog met het rode meisje. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, net toen Harry de overige drie jongens achter Louis zag verschijnen. Hun gezichten vertrokken, alle drie, en ze stonden abrupt stil. ‘Is dit een grap?’ vroeg Zayn met een klein stemmetje. Louis schudde zijn hoofd en Harry sprak: ‘Nee, het is geen grap.’ Hij draaide zich opnieuw om, strekte zijn armen in de lucht, haalde de ketting van de nek af en hing het sieraad om zijn eigen nek. ‘We moeten haar naar beneden halen,’ sprak hij vervolgens. Gemompel achter hem, niets waar hij wijs uit kon worden. Voor de zoveelste keer draaide hij zich om, herhaalde zijn woorden en peilde de reacties. Jade stapte naar voren en voegde zich bij het meisje dat reeds tegenover Harry stond. ‘Haar naam was Lily,’ begon het rode meisje ongevraagd, toen ze Jade naast zich zag staan. ‘Floor!’ riep die, op de toon van een moeder die haar stoute zoon terechtwijst.
‘Wat?’ vroeg het meisje. ‘Ik vertel hem alleen -’
‘Let op je woorden,’ viel Jade haar in de reden.
‘Lieve schat,’ sprak Floor zoetjes, ‘volgens mij ben jij hier degene die uit moet kijken. Daarbij is Harry zelf slim genoeg om de puzzelstukjes in elkaar te leggen, dat is het hele probleem.’
‘Dus als we hem nu ophangen, zijn we veilig?’ vroeg Kate. Het viel Harry toen pas op dat geen van de meisjes eruit zag alsof ze gehuild hadden. Was Lily geen vriendin van hen geweest? Hij kreeg geen tijd ernaar te vragen, want tot zijn grote verbazing klonk er instemmend gemompel rondom Kate. Hij keek Jade aan, kon haar niet peilen. Hij keek naar Floor, wier gezichtsuitdrukking eerder medelijdend was dan wraakzuchtig. Hij bukte zich om de foto’s op te rapen en kon net op tijd wegduiken om Kates grijpende handen te ontwijken. ‘Dat werkt niet!’ riep hij naar haar, ‘dat is de oplossing niet!’ Intussen rende hij zo snel mogelijk weg, het vertrek uit, duwde zijn vrienden de slaapkamer in die daar recht tegenover was, dook er zelf achteraan en smeet de deur in het slot. Met alle kracht die hij bezat, zette hij zich schrap onder de deurklink, zodat deze niet omlaag geduwd kon worden. Louis sprong hem bij - hij was sterker dan Harry - toen bleek dat er geen stoel of iets dergelijks in de kamer aanwezig was. Alleen een bed, maar daar hadden ze niets aan als ze de deur wilden vergrendelen. Twaalf tegen vijf. Lang zou het waarschijnlijk niet duren. ‘Kate!’ schreeuwde hij. ‘Mij ophangen gaat niets oplossen, echt niet!’ Omdat Louis het ook weet, dacht hij erachteraan. Hij zei het niet, want dan zou hij hem rechtstreeks in gevaar brengen. Vanachter de deur klonk alleen maar gerommel, gebonk en geschreeuw terwijl de meiden probeerden de deurklink naar beneden te krijgen. Het lukte hen niet.
‘Heb je intussen toevallig zin om uit te leggen wat er aan de hand is?’ vroeg Zayn, die alle grip op de situatie kwijt was.
‘Lily is opgehangen,’ verklaarde Harry, die zelf ook nog niet alle puzzelstukjes in elkaar had.
‘Ja, tot zover was het duidelijk, maar wat heb jij daarmee te maken?’
‘Ik weet niet precies waarom ze ons hier hebben gedumpt, maar ik heb zo’n vermoeden en veel goeds moeten we niet verwachten. In ieder geval, ze waren iets van plan. Zijn iets van plan, ik weet het niet. Maar ik weigerde te slapen vannacht, dus konden ze onze slaapkamer niet in en waarschijnlijk heeft dat de plannen in de war gestuurd. Of ze laten me bij voorbaat alvast weten dat ze er niet blij van worden als ik hun toekomstige plannen dwarsboom.’
‘En die ketting?’ vroeg Liam. De druk op de klink verdween, maar Harry en Louis bleven staan, wachtend op een plotselinge druktoename. Harry wenkte Liam met zijn hoofd dichterbij, liet hem het sieraad bekijken. ‘Speel,’ las Liam hardop voor.
‘Speel?’ vroeg Niall.
‘Ja,’ antwoordde Harry. ‘Zoals jij en Zayn - jullie speelden mee, met Sharon en Kate, gisteren. Louis en ik niet. Ik was alleen maar aan het tellen en aan het opletten en dat bevalt ze niet.’ Niall staarde hem aan, niet wetend hoe hij moest reageren.
‘Wie zijn ‘ze’?’ vroeg Zayn na een poosje.
Harry dacht even na, had zelf ook nog geen antwoord op die vraag. ‘Ik denk buitenstaanders. De Kale en zijn mannetjes, maar het kan ook zijn dat er een paar in het huis zitten - tussen die meiden. Wie weet heeft Lily er wel aan meegewerkt. Geen van de meiden huilde erom, is dat je niet opgevallen? Het klopt allemaal van geen kanten.’
‘Dus we kunnen ze niet vertrouwen?’
‘Nee, natuurlijk kunnen we ze niet vertrouwen.’
Het bleef stil terwijl de jongens verwerkten wat er gebeurd was. Na enkele minuten lieten Harry en Louis zich op de grond zakken, hun volle gewicht tegen de deur, zodat er in elk geval nog enige weerstand was. Als ze echt willen, dacht Harry, dan vinden ze vast wel een manier om het hele zooitje de lucht in te blazen.
‘Harry?’ klonk het na een poosje vanachter de deur vandaan. ‘Harry? Je kunt naar buiten komen.’ Hij dacht Floors stem te herkennen, maar was niet geheel zeker van zijn zaak.
‘Jullie staan me op te wachten, zeker?’
‘Nee, ze zijn allemaal binnen. Jade heeft ze in laten zien dat jij niet de oplossing bent.’
‘Er is geen oplossing.’
‘Misschien niet,’ bekende Floor, ‘maar in die kamer opgesloten blijven komt ook niet bepaald in de buurt van een meesterplan.’
‘Wacht anders even tot ze weg zijn,’ opperde Niall. ‘Ze kunnen niet eeuwig voor de deur blijven zitten.’
‘Ze zijn met zijn twaalven, ze kunnen om beurten de deur in de gaten houden,’ wierp Harry tegen, en daarmee maakte hij onbewust aan zichzelf duidelijk dat hij de deur inderdaad beter kon openen. Hij stond op, gevolgd door Louis, en duwde de klink omlaag. Op de gang stond inderdaad alleen Floor, en wat zij deed verraste hem: ze omhelsde hem. ‘Je bent slim, Harry,’ fluisterde ze in zijn oor. ‘Laat het niet in je nadeel werken.’

Reacties: