FanFic.nl

Until Death Do Us Apart

O6: The Lake

Ik liep met mijn fiets aan de hand met Zayn mee naar zijn huis, zo’n vijftig meter verderop. Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen, of ik moest beginnen over de fout die hij had gemaakt of niet. Of ik hem moest vertellen hoe moeilijk ik het vandaag vond of niet. Of ik hem moest vertellen hoe graag ik met hem..
‘’Het spijt me, Harry.’’ Zei Zayn zachtjes, terwijl we ons een weg baanden door de fel witte sneeuw, die aangevuld werd door kleine vlokjes, die als veertjes naar beneden dwarrelden. Ik schudde mijn hoofd en keek even opzij in zijn betoverende ogen. ‘’Nee joh. Het was.. ‘’ Ik stopte even om te zoeken naar de juiste woorden en besloot gewoon te zeggen wat ik voelde.
‘’Lief.’’ Zayn glimlachte voorzichtig, wat een vlam in mijn binnenste deed aanwakkeren.
‘’Ik kan aan niets anders meer denken dan aan jou.’’ Zei hij. Zijn ogen spraken boekdelen, ik kon haast zien dat hij voelde wat ik voelde. Verlangen. Vurig verlangen.
We stopten bij zijn huis en ik zette mijn fiets op slot tegen het trapje aan. Zayn opende de deur met zijn sleutel en draaide hem ook weer achter ons op slot. We keken elkaar even aan en zonder iets te zeggen trok hij me naar zich toe en kuste hij me vol op mijn mond. Onze tongen vonden elkaar en even was er niemand anders op de wereld dan wij en onze liefde.
Na enkele, betoverende minuten duwde ik hem zachtjes van me af en keek hem recht in zijn ogen aan.
‘’Ik kan ook alleen nog maar aan jou denken. Ik heb zelfs over je gedroomd.’’ Ik glimlachte verlegen en speelde met een knoopje van zijn jas.
‘’Ik weet alleen niet zo goed...’’ Zayn zuchtte en ik keek op naar hem. Hij fronsde en had zijn blik op zijn schoenen gericht.
‘’Wat weet je niet?’’ Spoorde ik hem aan. Hij keek weer naar me op en streelde met zijn vingers langs mijn wang, waardoor ik compleet verstarde onder zijn aanraking, die me vanalles liet voelen.
‘’Ik weet niet zo goed of ik dit wel kan. Ik bedoel, het geheimhouden.’’ Hij begon zijn jas uit te trekken en liep naar de kapstok, ik volgde zijn voorbeeld.
‘’Ik kan niet niét naar je kijken. Ik..’’ Ik snapte precies hoe hij zich voelde, maar ik wilde niet dat dit tussen ons in kwam te staan. Niet nadat mijn droom was uitgekomen. Ik wist dat Zayn hetzelfde wilde, hij wilde mij en ik hem.
Hij wilde naar de kamer toelopen, maar ik pakte zijn hand beet en trok hem naar me toe. Hij keek me verbaasd aan, normaal was ik niet zo spontaan, maar ik wist dat dit de enige manier was om hem te overtuigen van onze gevoelens. Ik drukte mijn lippen op de zijne en liet mijn tong naar binnen glijden, waarbij hij gewillig zijn mond opende. Ik voelde hoe hij zijn armen om me heen sloeg en me dichter naar zich toe trok. We stonden aan elkaar geplakt en ik voelde me meer en meer barsten van opwinding. Ik durfde niet verder te gaan dan dit, maar Zayn dacht daar anders over. Hij liet zijn handen naar beneden glijden en kneep in mijn billen, waardoor een stom gepiep uit mijn keel kwam. We lieten elkaar los en Zayn gaf me een knuffel.
‘’Oké, ik snap hem.’’ Zei Zayn half kreunend, waarna een tevreden glimlach om mijn lippen speelde. Als ik de stoute jongen uit moest hangen om hem bij me te houden, dan moest dat maar. Ik had er alles voor over.

We liepen de woonkamer in en ploften op de bank. Zayn pakte mijn hand beet en streelde zachtjes met zijn duim over de rug ervan, precies zoals hij gisteren ook had gedaan.
We bleven daar even stilzwijgend zitten, terwijl de chemie tussen ons in hing als een blinkende vuurbol. Betoverend en extreem heet. ‘’Wat doen we als ze er wel achter komen?’’ Vroeg Zayn. Ik haalde nonchalant mijn schouders op. ‘’Geen idee.’’ En dat wist ik echt niet. Als de jongens erachter zouden komen, zou dat een hele schok betekenen voor onze carriere. Nauurlijk waren ze onze beste vrienden en accepteerden ze het vast wel - daar ging ik vanuit althans - maar ik had liever niet dat dat gebeurde. En als de fans erachter zouden komen.. Bijna al onze songs gingen over dat éne speciale meisje, die eigenlijk helemaal niet bestond. Nou ja, behalve voor Liam, want hij had Daniëlle. Als dat nog zo was, want ik hoorde hem er nooit over.
‘’Eigenlijk is het raar..’’ Begon Zayn, waarna hij mijn hand even losliet en zich in zijn vertrouwde positie nestelde. Ik volgde zijn voorbeeld en een beetje onhandig kwam ik ook in de kleermakerszit terecht, met mijn gezicht naar de zijne toegericht. Ik bleef hem aan kijken en ik kon er maar niet bij hoe ik het voor elkaar kreeg deze mooie jongen de mijne te maken. Niet dat ik er iets voor had gedaan.. Toen hij mij ook maar wat aan bleef kijken, werd ik een beetje ongeduldig.
‘’Wat is raar?’’ Vroeg ik.
‘’Nou, gewoon. Ik wist tot voor kort nog niet dat ik op jongens viel. En dan vooral één in het speciaal. ’’ Zei hij een beetje verlegen. Eigenlijk verbaasde me dat ook niets, ik had Zayn altijd gezien als een meiden versierder, vooral als we uitgingen. ‘’Hoe was dat bij jou?’’ Vroeg hij toen ik niet reageerde. Ik dacht terug aan het moment dat ik verliefd werd op Zayn. Ik wist het nog als de dag van gisteren.

De hitte deed mijn kleren aan alle kanten aan mijn lichaam vastplakken, ik was blij als we er eindelijk waren. We waren allemaal wel toe aan een frisse duik. Het meer waar we heengingen was rustig en afgelegen, we zouden daar geen last hebben van al die camera’s. Of fans. Even lekker niets doen en lol maken, een prachtig vooruitzicht. De zon scheen fel, maar door de geblindeerde ramen hadden we er geen last van. Nou ja, op de hitte na dan.
‘’Zijn we er al bijna denk je?’’ Vroeg Niall, die zichzelf puffend koelte toe wapperde met een oud tijdschrift. Louis haalde zijn schouders op.
‘’Ik hoop het maar..’’ Pufte hij. Ik hoopte het ook, zo lang kon het toch niet meer duren? Ik keek weer uit het raam en steeds meer bomen flitsten aan ons zicht voorbij. Het werd steeds dichter bebost en het busje begon te rammelen. We waren op een onverharde weg terecht gekomen, nu moesten we er wel bijna zijn. ‘’Kijk!’’ Zei Zayn opgewonden, terwijl hij met zijn gezicht haast tegen het raam aangeplakt naar voren wees. Na een paar seconden zag ik het ook, een kleine steiger doemde op tussen de bomen, met daarachter een vrij groot, glinsterend meer. Ik gokte op zo’n twintig vierkante meter.
De chauffeur pakeerde het busje tussen de bomen en zo snel we konden rukten we het portier open en sprongen we luid juichend naar buiten. ‘’Water!’’ Riep Louis, terwijl hij zijn schoenen en sokken uitschopte, gevolgd door zijn shirt. Hij droeg een blauwe zwembroek met donkerblauwe Hawaiaanse bloemetjes erop. Niall en Liam volgden zijn voorbeeld en met een luide plons doken ze in het water. ‘’Heeeeeeerlijk!’’ Riep Liam, terwijl ik mezelf ontdeed van mijn plakkende kleren. Ik draaide me om, om te vragen of Zayn mee ging, maar bleef verstard staan.

Er gebeurde iets raar binnen in me. Er knapte iets, waardoor duizenden kriebelende vlinders zich voltrokken in mijn maag, alsof ze allemaal tegelijk uit hun cocon waren gevlogen. Mijn knieën begonnen lichtjes te knikken en ik voelde hoe mijn handen nog klammer werden dan ze al waren. Ik staarde naar Zayn’s bovenlichaam, die lichtelijk gespierd was en een prachtig, half donker kleurtje had. Pas toen viel het me op hoe mooi zijn ogen eigenlijk waren, diep hazelnootbruin met een glinsterend lichtje middenin de pupil. Hij lachte zijn witte tanden bloot en ik voelde mezelf haast opstijgen. Wat overkwam me? Ik schudde lichtjes mijn hoofd en Zayn kwam op me aflopen.
‘’Ga je mee Harry?’’ Hij pakte me bij mijn heupen en hees me over mijn schouder, waarbij we luid lachend en water indoken. Nou ja, ik werd gegooid. Het koele water was als een geschenkt uit de hemel, maar deed mijn gevoel niet wegspoelen. Wat gebeurde er met me?
Was ik.. verliefd op Zayn? Was dat alleen al mogelijk?

‘’Hallo? Aarde aan Harry!’’ Zei Zayn met een bezorgde blik, terwijl hij met zijn hand voor mijn ogen langs zweefde. Ik schudde haast onmerkbaar mijn hoofd en keek hem glimlachend aan.
‘’Sorry. Ik eh.. Ik kwam erachter de eerste keer bij het meer.’’ Mijn wangen liepen direct rood aan bij de gedachte aan die herinnering en ik hoorde Zayn een klein beetje giechelen.
‘’Daarom stond je daar toen zo vreemd te kijken. Ik dacht dat er wat mis met me was!’’ Hij gaf me een zachte stomp op mijn schouder, waarna hij zijn gezicht vlakbij de mijne hield.
‘’Styles, wat doe je toch met me?’’ Zei hij op een speelse fluistertoon, waarna hij me voorzichtig achterover drukte en zichzelf op mijn lichaam plantte, iets waar ik me erg fijn bij voelde. Dichtbij Zayn, mijn grote liefde. Hij gaf me een kus vlak onder mijn oor en fluisterde:
‘’Ik heb zo’n zin in jou.’’

Reacties: