FanFic.nl

Kerstmis [5-shot]

Drie

Het was nog donker toen de deurbel ging. Louis zuchtte, staarde naar het plafond, vroeg zich af welke imbeciel het in zijn hoofd haalde om voor het begin van de dag al aan te bellen. Hij kon niemand bedenken. Misschien was het de postbode. Of de melkboer. Misschien had hij de hele wereld op haar kop gezet door tegen zijn vader in te gaan. Misschien was zijn wens in vervulling gegaan en was iedereen Kerstmis vergeten. Daardoor was de wereld dan één of andere gekke revolutie misgelopen en zodoende waren er nog steeds melkboeren.
Hij wist het niet. Hij kon oprecht niets bedenken wat logischer klonk dan dat. Dus bleef hij liggen, starend naar zijn plafond. Mooi, wit plafond. Zijn telefoon ging. Harry. Opnieuw. Wraakactie, nam Louis aan. Dan moest hij maar in één keer reageren, dus drukte hij op de antwoordknop en bracht het apparaat naar zijn oor. ‘Zeg, dat je mijn telefoontjes negeert, dat is één ding - maar dat je me in de kou voor de deur laat staan, dat gaat een beetje ver.’
‘Wat?’ vroeg Louis.
‘Doe open.’
‘Ben jij dat?’
‘Ja, wat dacht jij dan?’
‘De melkboer.’
Harry schoot in de lach. ‘De melkboer?’
‘Kan toch?’
‘Hebben jullie die nog in Doncaster?’
‘Nee.’
‘Sukkel,’ grinnikte Harry. ‘Kom nou maar naar buiten.’
Enigszins overdonderd stond Louis op. In een splitseconde besloot hij zijn douche die ochtend niet over te slaan: de geur van opa’s pijptabak hing nog in zijn haar en hij werd er misselijk van. In een razend tempo rende hij dus richting de badkamer en hij kreeg het voor elkaar om binnen vijf minuten weer in zijn kamer te staan. Zijn haar droop nog en zijn rug was nog zeiknat, maar daar legde hij zich bij neer omdat de deurbel alweer door het huis schalde.
Hij liep richting zijn telefoon en belde Harry terug. ‘Het is koud!’ hoorde hij klagend vanaf de andere kant.
‘Ja,’ beaamde Louis, ‘maar niet meer bellen oké, straks worden mijn ouders wakker.’
‘Dan heb je extra stimulans.’
‘Ze laten me niet weggaan.’
‘Oh.’
‘Ja,’ zei Louis en daarmee hing hij op, schoot zijn kleding in en racete de trap af, de gang door, de hal in. De kou sloeg hem tegemoet en hij huiverde, trok zijn jas van de kapstok, stak zijn voeten in een paar schoenen en opende de deur. ‘Sorry,’ zei hij zachtjes. De morgen was nog stil, hij wilde niet degene zijn die dat verpestte.
Harry stond voor de deur met een half afgezakte kerstmuts op zijn hoofd en een glimlach van oor tot oor. Hij sprong van zijn ene been op zijn andere en had zijn handen in zijn zakken in een poging nog enigszins warm te blijven. Zo te zien was het geheel tevergeefs. ‘Je haar is nog nat!’ riep hij ontzet uit.
Louis knikte. ‘Ja,’ beaamde hij alweer, terwijl hij de deur achter zich in het slot trok. Het was koud en, merkte hij zodra hij een stap had gezet, het was ook nog eens glad. ‘Vriest het?’ vroeg hij Harry.
De jongen schoot in de lach. ‘Nee, we hebben te kampen met een hittegolf.’
Louis glimlachte zonder iets te zeggen, voelde hoe Harry zijn arm door die van hem haakte en samen liepen ze de straat uit.
‘Waar gaan we heen?’
Harry zei niets. Louis keek opzij, zag de jongen glimlachen met het soort glimlach dat alleen Harry kon hebben. Het joeg de kou alweer grotendeels weg en Louis glimlachte mee, besloot dat verder vragen geen nut zou hebben. Eigenlijk maakte het ook niet uit waar ze heengingen.
‘Waarom laten ze je niet gaan?’ vroeg Harry toen. ‘Hebben jullie kerstviering of zo?’
‘Nee, mot met m’n ouders.’
‘Hoezo?’
‘Ik at terwijl mijn vader nog aan het woord was.’
Harry schoot zo hard in de lach dat hij moest stoppen met lopen. Met zijn vrije hand wapperde hij verwoed door de lucht en zijn wangen liepen knalrood aan van het zuurstoftekort dat hij opliep. ‘Jezus, Lou, woon je in een klooster of zo?’
‘Nee,’ antwoordde Louis, zich te laat realiserend dat het een retorische vraag was.
Harry herpakte zichzelf weer een beetje, trok zachtjes aan Louis’ arm om aan te geven dat ze weer verder konden lopen. Dus liepen ze weer verder. Zwijgzaam, luisterend naar de stilte van de vroege kerstdag. De zon was dapper aan het klimmen en de hemel verkleurde constant. Het was totaal onbewolkt. Geen sneeuw, maar ook geen regen of hagel. Het was gewoon droog. Louis glimlachte. Ook dit jaar geen witte kerst, besloot hij zelfvoldaan, dat in elk geval niet.

Reacties: