FanFic.nl

Until Death Do Us Apart

17: Interesting News

Zodra we het huisje binnenliepen, wist ik dat er iets niet klopte. Aan het meubilair was niets vreemds te zien. Niet aan de banken, niet aan de keuken, niet aan de kleine televisie, niets. De jongens en ik bleven echter met zijn vijven op een rij voor de deuropening staan. We staarden allemaal naar Mark en mijn vader, wier beiden met hun armen over elkaar terug staarden.
De stilte was om te snijden en ik durfde haast geen adem te halen. In mijn ooghoeken zag ik Niall lichtjes trillen en zenuwachtig beet ik op mijn lip. Waren ze boos? Hadden ze gemerkt dat we weg waren? Of was er iets heel anders aan de hand? Ik wilde het vragen, maar was te bang voor mijn eigen stem. Gelukkig was het mijn vader die zijn mond opendeed.
‘’Jongens. Ga zitten.’’ Zei hij ademloos. Een kramp voltrok zich door mijn maag terwijl we ons naar de banken verplaatsten en erop plaats namen. Ik ging tussen Zayn en Niall in zitten, die beiden dichter naar me toe schoven. Hun warmte werkte geruststellend, mijn vaders blik daarentegen niet. Zijn mond was slechts een grove streep en zijn ogen waren groot en oplettend.
‘’Jullie hebben vast wel gemerkt dat ik constant aan het telefoneren was. Jullie hebben ook vast wel gemerkt dat we de komende dagen niets hebben gedaan, althans, die veronderstelling hebben jullie. Klopt dat?’’ Hij glimlachte nu, zijn ogen lachten echter niet mee. Instemmend gemompel weerklonk en mijn vader knikte goedkeurend.
‘’Goed. Ik ga er niet langer omheen draaien.’’ Mark kuchte zacht en ik voelde hoe de jongens en ik haast leken te trillen van spanning. Ik kon de toon van mijn vaders stem niet bevatten, hij was ofwel serieus ofwel eng.
Of gewoon beide.
‘’Een collega van Mark en mij, genaamd Sarah Reid, werkt nauw met ons samen in de zaak tegen de Panthers. Ze kon de afgelopen dagen nog niet komen, omdat…’’ Hij zuchtte en keek even opzij naar Mark, wie verder sprak.
‘’Omdat haar dochter is vermist. Haar naam is Jessica Stadson en we zijn er heilig van overtuigd dat de Panthers een groot aandeel hebben in deze zaak. Helaas.’’ Hij keek ons één voor één aan. Ik durfde mijn blik niet los te scheuren van zijn gepijnigde uitstraling, maar ik wist dat de jongens net zo verbaasd keken als ik. Als Jessica bij de Panthers is, loopt ze groot gevaar.
Erg groot gevaar.
‘’Sarah komt over een uur naar onze plek toe en zal hier met ons verblijven. Als het goed is, is ze al onderweg. Ze heeft een hond bij zich, voor het opsporen van Jessica. Deze heeft haar tevens hierheen geleid, waarna ze mij dus heeft gebeld. Drie dagen geleden.’’ Ik hoorde hoe Louis zachtjes een oooh geluid maakte en ik voelde hoe Zayn een zucht slaakte. Zij dachten waarschijnlijk hetzelfde als ik. De bewegingen en het licht dat we in het bos hadden gezien, waren vast en zeker afkomstig van Sarah en haar hond.
Dat kon niet anders. Nee toch?
‘’We willen jullie dus verzoeken jezelf voor te stellen en te luisteren naar wat ze te zeggen heeft. Is het niet voor jullie eigen bestwil, dan wel voor die van haar dochter, Jessica. Wel moet ik jullie waarschuwen.’’ Mijn vader keek ons één voor één met een scherpe blik aan, voordat hij verder ging.
‘’Sarah is geen lieverdje. Ze is weliswaar een sympathieke en loyale vrouw en ze doet alles, maar dan ook echt alles voor degene waarvan ze houdt. Hetgeen waar ik jullie voor wil waarschuwen, is het feit dat ze soms nogal gestoord kan lijken. Geniaal, maar gestoord.’’ Een beetje onthutst door zijn woorden keek ik opzij naar Zayn. Zijn ogen waren groot en hij luisterde aandachtig naar mijn vader. Ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken bij het zien van zijn haast leergierige blik. Hij leek er ongelooflijk schattig door. Een kleine kriebel voltrok zich door mijn maag en gauw wendde ik mijn blik weer naar mijn vader.
‘’Wat bedoeld u met gestoord meneer?’’ Vroeg Niall. Een kleine trilling voltrok zich door zijn stem, de jongen was bang en gefascineerd tegelijk.
‘’Noem me alsjeblieft Des. En ik bedoel dat ze doet wat ze zegt. Als ze iemand zijn kop eraf wil rukken, is ze daartoe in staat. Wil ze iemand zijn keel doorsnijden, dan doet ze dat. Haal dus niets geks uit en doe wat wij - en dus ook zij - zegt.’’ Na die woorden maakte het serieuze deel plaats voor een lieve glimlach. Dit keer lachten mijn vaders ogen wel degelijk mee - net zoals die van Mark. ‘’Sarah kijkt er naar uit jullie te ontmoeten. Ze heeft al veel over jou gehoord, Harry.’’ Hij wendde zich specifiek tot mij en ik voelde mijn wangen een klein beetje rood worden. De manier waarop hij het zei, maakte duidelijk dat hij doelde op wat anders als een formeel bezoekje. En dat hij dus niets wist van Zayn en mij, iets was vrij opluchtend was.
Niall grinnikte en ik stak mijn tong naar hem uit.
‘’Nou, geniet nog even van de namiddag. Het officiële gebeuren begint vanavond.’’ Hij maakte een gebaar met zijn hand, als teken dat we vrij waren om te gaan. We keken elkaar om de beurt aan en wierpen een blik op Niall’s gitaar, die tegen de muur aanstond. Iedereen begreep de hint. Naar buiten om te zingen. We stonden op en liepen richting de deuropening, toen ik me bedacht dat ik eigenlijk nog wel even langs het toilet moest, dat zich op wonderbaarlijke wijze in dit hutje bevond, naast onze kleine slaapkamer. De jongens liepen alvast naar buiten en ik ging rechts de deur uit, waardoor ik terecht kwam in een klein halletje. Rechts was onze slaapkamer inclusief vijf bedden, links die van mijn vader en Mark en rechtdoor de badkamer. Er was zelfs een douche. Weliswaar zo’n simpele zonder cabine met enkel een kop, maar daar ging het niet om. We konden onszelf wassen. Ik slenterde naar de badkamer, toen ik een zachte dreun uit onze kamer hoorde komen. Langzaam draaide ik me om en liep ik geconcentreerd terug naar de deur van onze slaapkamer, die - viel me nu pas op - op een kier stond. Zachtjes duwde ik hem open en toen ik een stap naar binnen deed, overviel een verschrikkelijke stank me. Het rook naar bedorven eieren en vlees, ik moest moeite doen mijn eten binnen te houden. Opnieuw weerklonk er een zachte dreun, deze kwam bij de kast weg. Met mijn hand voor mijn mond liep ik richting de kast, de stank werd erger en erger.
‘’Wat voor de…?’’

Reacties: