Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » The Vampires of Salem » Next Monday: Phantasms
The Vampires of Salem
Next Monday: Phantasms
Alsof er geen wild weekend is geweest zitten de studenten van Salem aan hun ontbijt. Tafels en stoelen staan terug zoals ze horen en nergens op de vloer zijn biervlekken of vergeten plastic bekertjes te vinden. Maar iedereen weet beter en de aankomende lessen zullen gevuld worden met geroezemoes en geheime briefjes.
Pilou roert afwezig in haar kommetje yoghurt met fruit; haar gedachte is bij haar kamergenootje die na zaterdag nacht niet meer terug is gekomen. Heel de zondag heeft ze gevuld met verontrust zijn, heeft hierdoor wakker gelegen om de geringste geluiden die alleen in de nacht voorkomen, met de gedachte dat Zora naar binnen sloop om onder de dekens te kruipen. Maar vanochtend was haar bed even netjes opgemaakt als voor het slapengaan.
Vermoeid kijkt de blonde links, achter haar, waar de tafel van De Zeven Leerlingen staat- geen van hen is te zien, wat haar alleen maar meer op haar lip doet bijten.
In een korte tijd is Pilou erg gehecht geraakt aan haar teruggetrokken kamergenoot. Het idee dat haar iets is overkomen en ze dus niet meer zal terugkomen, zorgt voor een knoop in het meisje haar buik. Deels uit angst, deels uit schuld. Pilou is degene die Zora heeft gedwongen naar het feest te gaan, en dat is meer uit eigenbelang geweest dan dat het goed was voor de nieuweling. Haar obsessieve gedrag naar Bill heeft er misschien voor gezorgd dat Zora in gevaar is.
Met nu een dubbele knoop in haar buik draait de blondine nog een kwartslag om het schoolhoofd te bespieden. Aan haar eigen tafel op een verhoging zit ze samen met de andere docenten aan hun ontbijt. De vrouw heeft naast haar bord een stapeltje papieren liggen en lijkt er te gefocust op om het vreemde gedrag van de leerling op te merken.
Zou ze iets weten? gaat er door Pilou’s hoofd, haar armen vouwt ze op de rugleuning van de stoel en laat haar kin erop rusten. Is het mijn plicht om iets te zeggen? Of is dat verraad? Want dan komen de geheime feestjes bovenwater. Er komt een gefrustreerde zucht uit haar mond en draait zich weer terug naar haar bord. Haar hand wrijft ze over haar gezicht met de gedachte: Als ik haar voor de lunch nog steeds niet heb gezien, dan stap ik naar het hoofd.
Hun eerste les Duits is al meer dan anderhalf uur bezig en Lola zit nog steeds zonder haar buurvrouw. Met een frons kijkt ze naar rechts naar het lege tafeltje en stoel. Onrust woekert in het meisje. Meneer Schalck heeft haar al als absent opgeschreven en Lola heeft het gevoel dat het haar schuld is. Na het naakte akkefietje bij Zora in bed heeft ze haar niet meer gesproken. Natuurlijk was ze laaiend nieuwsgierig hoe het feestje was bij De Zeven Leerlingen, maar na de dreigende blik van Pilou en de beschamende van Zora, durfde ze niet meer aan hun deur te kloppen. En nu is ze bang dat Zora haar niet meer onder ogen durft te komen, of misschien zelfs boos op haar is, en daarom liever als absent wordt opgeschreven dan naast Lola te zitten.
Er ontstaat een brok in haar keel en ongewilde tranen staan in de wachtrij. Nee, ze wilt haar nieuwe vriendin niet kwijt door zo iets stoms. IJverig schrijft ze alle notities van de docent over zodat Zora het kan overnemen. Een natte, blauwe vlek verschijnt op haar schriftje. Tijdens de lunch zal ik het goedmaken!
Gebrul en voetstappen stromen de schoolgangen in, net na de bel is geluid. Meisjes glimlachen met blosjes achter hun schoolboeken en de jongens duwen elkaar grijnzend. De eerste les zijn ze doorgekomen zonder betrapt te worden door hun docent met hun geroezemoes en hun briefjes over het afgelopen feest en kunnen niet wachten bij hun vaste groepje te staan om er in verdere detail over door te gaan.
De grootste gang die uitkomt op het hoofdingang staat vol met kwetterende leerlingen. Aan hun voeten staan hun schooltassen er vergeten bij terwijl ze hun lunch eten. Maar alles valt abrupt stil wanneer er een doorgang ontstaat in de drukte. Drie paar voeten passeren, is wat sommige als enige kunnen zien door andermans benen. Andere staan op hun tenen en zien niet meer dan haarkruinen. De enige die er bovenuit torent is de roodharige student van De Zeven: Valentin. Met zijn emotieloze blik staart hij recht vooruit. Hij wordt bijgestaan door Shino, die het tegenovergestelde uitstraalt. Met zijn vereeuwigde grijns en zijn rechterhand in zijn pantalon ziet hij er juist guitig uit en helemaal op zijn gemak.
Het geroezemoes bloeit weer op bij het zien wie er voor hen loopt. Met haar handen voor haar rokje in elkaar geketend en een gebogen hoofd loopt Zora, de nieuwe leerling die brutaal genoeg was om bij de De Zeven Leerlingen aan te schuiven tijdens het ontbijt. Het maakte het meisje beroemd, en na dit spektakel waarschijnlijk berucht.
“Zora!”¯ Achter het dwanghek van leerlingen springt Lola op haar tenen om een glimp op te pakken van haar vriendin. De brunette lijkt haar niet te horen, aan haar ogen te zien die nog steeds gericht staan op de tegels. Het houdt Lola niet tegen en wurmt zich met man en macht door de bepakte leerlingen heen. Op haar knieën weet ze zich bij Zora te krijgen en springt met een opgeluchte kreet op, haar armen al vertrouwd om haar nek gebonden. “Wees niet boos op me! Het spijt me echt ontzettend dat ik je zo ongemakkelijk heb laten voelen door naakt naast je in bed wakker te worden..”¯
De mondhoek van Shino trekt hierdoor alleen maar verder omhoog, maar het tengere meisje lijkt hier niets van door te hebben.
“Bitte, ik wil je niet als vriendin kwijtraken!”¯ De omhelzing veranderd in een wurggreep. Verstopt achter een wilde lok kijkt Zora nog altijd wazig naar de vloer. De woorden lijken niet tot haar door te dringen.
“Zora?”¯ Een andere, warmere stem vloeit door de gang.
Alle studenten houden hun adem om het schouwspel niet te verstoren.
Pilou staat aan het eind van de gang, haar schoudertas inmiddels van haar schouder op de grond gevallen door de schrik. Schrik veranderd in opluchting wanneer ze ziet dat het echt haar kamergenootje is en rent met glazige ogen naar haar toe. Lola druipt af.
“Oh man, ik was zó ongerust!”¯ Blote armen wikkelen zich om de nek van Zora. De herkenbare geur dringt in haar neusgaten waardoor haar ogen spastisch beginnen te knipperen. “Waar was je?”¯ Pilou laat haar los om haar zachte handen om haar gezicht te sluiten. Gedwongen kijkt Zora op, maar haar ogen zijn nog steeds ontfocust. “Hé, gaat het wel goed met je?”¯ Eén hand kruipt naar haar voorhoofd om de tempratuur te meten, maar weet hier niets uit te halen. Blauwe ogen boren zich in de bruine.
Er volgt nog één keer een hevige knipper met de ogen en antwoordt: “Wat zou er mis met mij moeten zijn?”¯ is het typische antwoord van Zora, haar pupillen zijn terug in haar normale grote. “Wat is er mis met jou?”¯ doelt ze op handen op haar gezicht. Blozend laat Pilou los, verstopt ze achter haar rug om met haar vingers te kunnen frummelen.
Zora kijkt opzij, ziet Lola staan en de rest van de leerlingen die geen vin hebben verroerd. Vragend rijst ze een wenkbrauw omhoog, maar spaart zichzelf om er überhaupt over te vragen en hervat haar lopen.
Pilou wilt bij haar pols grijpen, alleen de brandende ogen van Valentin stopt haar beweging resoluut. Geschokt kijkt ze toe, samen met Lola en de rest van de school, hoe Zora wegloopt, geschaduwd door Valentin aan haar linkerzijde en Shino aan haar rechter.
“Wat was dat allemaal?”¯ weet Lola dan te fluisteren, na haar adem lang ingehouden te hebben. De gang komt terug tot leven, broodjes worden gegeten, voeten bewegen, maar vooral lippen zijn niet meer op elkaar te houden.
In de eetzaal op de vaste plek zitten de andere van De Zeven aan tafel. Bill zit kaarsrecht met één been over de andere gelegd, zijn zwarte nagels tokkelen op de linker armleuning. Aan zijn wijsvinger zit een nagelring met een rode edelsteen en een kruisigde Jezus erop. Het lijkt op een klauw, wat Zora’s totale aandacht opeist.
Eleonor, Christa en Andreas staren met fonkelende ogen naar Zora’s verschijning. Tom zit op zijn vertrouwde plek, iets onderuitgezakt met een arm over de rugleuning gedrapeerd; kalme ogen observeren. In een flits wordt er een blik geworpen naar de Japanner, deze neemt stilletjes afstand van Zora om zelf plaats te nemen.
“Je bent te ver buiten de regels getreden!”¯
“Accepteer mijn excuses, het was niet meer dan een spelletje..”¯
“Spelletje of niet, er zijn genoeg andere studentes waar je mee kan ‘spelen’, zij is mijn bezit!”¯
“Het zal niet meer gebeuren.”¯
“Er zal geen volgende keer zijn. Die ketting hangt niet om je nek, omdat het je goed staat! De volgende keer wurg ik je eigenhandig met het sieraad! Maak ik mezelf duidelijk?”¯
“Ja mijnheer..”¯
Ondertussen weet Zora waar ze moet zitten en neemt plaats aan de linkerzijde van Bill. Deze kijkt haar aan met een zuinige glimlach, maar blijft onopgemerkt doordat de brunette naar de tafel staart.
“Heb je genoten van het feest?”¯ Zijn stem is rustig, vriendelijk. Ze moet nu wel opkijken.
“Ik denk het? Het is allemaal wat wazig..waarschijnlijk te veel gedronken.”¯ In de beweging dat ze haar hand door haar wilde kapsel haalt merkt ze de blik van tegenover haar op. Tom’s ogen staan somber, die van zijn tweeling alles behalve.
“Daar ben je vast niet de enige in.”¯ Zijn glimlach verandert in een voldane grijns.
Een onaangenaam gevoel kruipt over Zora’s ruggengraat, het laat haar terug ineen duiken. Ze wilt hier helemaal niet zijn. Haar hoofd schreeuwt om op te staan en naar Pilou en Lola te vluchten om daar haar lunch voor te zetten, maar haar lichaam schijnt doof te zijn, of misschien zelfs verdooft.
“Kan iemand mij vertellen wat er gisteren is gebeurd? Ik mis een hele dag in mijn geheugen.”¯
“Je bent op je achterhoofd gevallen!”¯ grijnst Shino en krijgt hierdoor een stoot van Eleonor’s elleboog, gevolgd met een waarschuwende blik.
“Toen je naar de tuin wilde ben je met je achterhoofd op de stenen traprand beland. Zuster Weiss heeft je opgelapt. Je hebt de hele zondag geslapen.”¯ Haar woorden laat Zora verbaasd over haar achterhoofd wrijven. Er is geen bult of korst te bekennen, laat staan hoofdpijn. Ze is vaker op haar hoofd gevallen, zo lomp is ze wel, en dat heeft echt wel anders gevoeld.
“Hm.”¯ Hun uitmaken voor leugenaars is het laatste wat ze wil doen.
Automatisch valt haar blik op de mysterieuze jongen voor haar, hij lijkt zijn blik nooit van haar weggehaald te hebben, maar straalt dit keer meer medelijden uit dat somberheid met zijn zwak opgetrokken mondhoek.
Het schuine stukje is uit het verleden, voor als het wat onduidelijk was.
Reacties:
“Je bent te ver buiten de regels getreden!”¯
“Accepteer mijn excuses, het was niet meer dan een spelletje..”¯
“Spelletje of niet, er zijn genoeg andere studentes waar je mee kan ‘spelen’, zij is mijn bezit!”¯
“Het zal niet meer gebeuren.”¯
“Er zal geen volgende keer zijn. Die ketting hangt niet om je nek, omdat het je goed staat! De volgende keer wurg ik je eigenhandig met het sieraad! Maak ik mezelf duidelijk?”¯
“Ja mijnheer..”¯
Ik vraag me vooral af Wie zegt dat Zora Zíjn bezit is. o.o Want je zou denken dat Bill 'Mijnheer' is maar ze is bij Tom op schoot in slaap gevallen.. En was het wel slaap? o,o
Snel verder Please~!
Dit is geweldig. Ik vind jouw schrijfstijl zo bijzonder he, nog steeds. ^^
Die flashback heeft een betekenis, anders gebruik je 'em niet. Hmmmm.
Ik denk dat Zora die avond gebeten is, of iets anders vampierachtigs heeft ondergaan. Zo spannend! GAUW VERDER.<3
Ik heb weer een werkende laptop, dus nu kan ik dit lezen, yeah. *-*
OH MAN! Het is zo spannend! Ik zat de hele tijd voorovergebogen en nu doet m'n nek een beetje pijn. Om aan te geven hoe gespannen ik was terwijl ik zat te lezen.
Ik vind Pilou en Lola echt heel leuk, dat wilde ik even zeggen. En dit:
“Ik denk het? Het is allemaal wat wazig..waarschijnlijk te veel gedronken.”¯ In de beweging dat ze haar hand door haar wilde kapsel haalt merkt ze de blik van tegenover haar op. Tom’s ogen staan somber, die van zijn tweeling alles behalve.DIE HINTS! Je dropt de hele tijd hints naar alles en ik ben zo, zo, zo benieuwd naar de uiteindelijke antwoorden en het is zo heerlijk dat je het niet allemaal in hoofdstuk één even opsomt, we moeten het echt ontdekken. Daar ben jij zo goed in - het creëren van een spoor, dat wij lezers alleen maar als gehypnotiseerd kunnen volgen, omdat het ons helemaal meesleurt. <3
“Daar ben je vast niet de enige in.”¯
.
Oke NU HEB JE ME NIEUWSGIERIG GEMAAKT Yasmine WHAT dafuq HAPPENED?