FanFic.nl

Harry Potter One-shots

My Memory

Dus daar stond ik, met toverstok op mijn neefje gericht. Het was ergens wel lachwekkend, hoe het bleke joch daar zat. Zijn koele, grijze ogen schoten heen en weer tussen mijn gezicht en de punt van mijn toverstok, hoewel hij wist wat er ging gebeuren.
De Heer van het Duister had mij de opdracht gegeven Draco Occlumentie te leren. Vanzelfsprekend was ik bereid dit te doen en een golf van trots overspoelde me op het moment dat hij het vroeg. Hij vertelde ons dat Draco een taak had, een opdracht had gekregen van de Heer van het Duister zelf. Sommigen, waaronder ik, als trouwste volgeling van de Heer van het Duister, wisten al wat deze opdracht inhield. Terwijl mijn zus Narcissa wit wegtrok, slikte Draco moeizaam en keek naar de grond, bang om in de ogen van zijn meester te kijken.
‘Zoals je weet, wil de Heer van het Duister dat ik je Occlumentie leer,’ zei ik, omdat ik toch een soort inleiding wilde geven, in plaats van meteen de spreuk op hem af te vuren. ‘Dit betekend dat ik probeer je gedachten binnen te dringen, en jij dat gaat tegenhouden. Zonder toverstok. Met je geest, alleen je geest.’ Hij keek me aan alsof ik hem vroeg te vliegen zonder bezem.

***

‘Hoe?’ vroeg ik haar. Hoe moest ik me verzetten zonder enig hulpmiddel? ‘Gebruik je geest, probeer je te verzetten,’ fluisterde mijn tante in mijn oor. Ik werd altijd een beetje bang van haar gefluister, kreeg er rillingen van over mijn rug. Ze lachte spottend. ‘Kom nou, Draco. De Heer van het Duister denkt blijkbaar dat je het aankan. Je gaat toch niet opgeven voor je het probeert? Je bent toch niet bang?’ Ik slikte en schudde zachtjes mijn hoofd. Toen vermande ik me, kuchte een keer en zei: ‘Nee, kom maar op.’ Mijn tante liet een schelle lach horen. Ik vroeg me af of ze me uitlachte. ‘Goed zo. Maak je klaar, Draco…’ zei ze, terwijl ze haar toverstok op mijn gezicht richtte. Het kostte me veel moeite mijn gezicht niet af te wenden, maar ik bleef haar aankijken. ‘Legilimens!’

***

Ik fluisterde de spreuk zachtjes maar scherp, en drong zo door in zijn hoofd. Allemaal beelden flitsten langs mijn hoofd als een werverwind, ze bleven net lang genoeg scherp om te kunnen zien wat het was. Willekeurig koos ik er een uit, die zich afspeelde in een gebouw dat ik maar al te goed kende.
Ik liep naast een jongetje dat ik herkende als mijn neefje, maar dan een aantal jaren jonger. Hij liep naar voren, recht op een podium af waar een krukje op stond, met daar bovenop een oude rafelige hoed. De hoed die mij in Zwadderich heeft ingedeeld, en die op het punt stond hetzelfde te doen mij mijn neefje. Het bleke jongetje liep er op af met een arrogant gezicht, dat sprekend op dat van zijn vader leek. Maar op het moment dat hij op het krukje ging zitten en de hoed op zijn hoofd wilde zette, waren zijn trillende handen goed te zien.
De wervelwind zette weer op en de beelden stroomden weer langs mijn gezicht, terwijl ik op de achtergrond ‘Zwadderich!’ hoorde nagalmen. Weer koos ik een willekeurige herinnering uit om beter te bekijken, een die me niet bekend voorkwam.
Nu stond ik achter hetzelfde jongetje. Hoe oud zou hij hier zijn? Niet ouder dan vier leek me, maar ik wist het niet zeker, ik kon alleen zijn rug en achterhoofd zien. Hij gluurde door een kier in een zware, donkere deur. Nieuwsgierig zette ik een stap naar voren en gluurde boven zijn hoofd mee.

***

Nee, dit mocht ze niet zien! Dit waren mijn privé zaken, herinneringen die ik voor mezelf wilde houden. Mijn gedachten en herinneringen waren de enige dingen waar anderen niet aan konden komen, tot nu. Met al mijn kracht probeerde ik mijn tante uit mijn hoofd te dwingen, maar het lukte me niet. Ze was een uiterst bedreven heks, en bovendien erg nieuwsgierig. Ik was nog maar een beginneling en dit was mijn eerste keer. Machteloos moest ik meekijken hoe mijn tante samen met mij door de kier keek, een herinnering aan het bekijken was die ik zelf niet eens wilde zien.
Het was donker in de kamer erachter, maar door het licht van de halfvolle maan achter het glas, konden we het tafereel wat zich afspeelde toch goed zien. Mijn moeder stond met haar armen naast haar lichaam gespannen geluidloos tegen mijn vader te schreeuwen, terwijl ze met zo’n kracht stampvoette, dat er door haar hakken gaten achterbleven in de houten vloer. Mijn vader schreeuwde terug, brulde, maar zonder geluid. Zijn ogen stonden woest, angstaanjagend en maakten me ondanks dat het zo lang geleden was, nog steeds erg bang. Een kille angst bekroop me weer terwijl ik hier naar mijn eigen herinnering stond te kijken. Het stille geschreeuw blijft aanhouden, terwijl de tranen over mijn moeders wangen rollen. En toen gebeurde het, hetgeen waarvan ik wilde voorkomen dat mijn tante het te zien zou krijgen. Mijn vader hief zijn arm op, ik zag het als in slow motion gebeuren. Hij liet hem door de lucht maaien en zijn hand met zo’n kracht op mijn moeders wang terecht komen, dat ze uit evenwicht raakte en even wankelde. Het laatste wat we zagen waren de ogen van mijn moeder, groot van schrik. Toen draaide ik me om en loste de herinnering op.
Even leek het alsof er een stroom van wazige beelden langs mijn ogen schoten, toen lag ik op de grond en keek omhoog naar mijn tante, die met enorme, wijd opengesperde ogen op me neer keek.

Reacties:

Balsemio zei op 8 feb 2014 - 17:28:
Wauw, super geschreven zeg! Die klap had ik niet zien aankomen. Die Lucius toch.

Azula zei op 6 maart 2013 - 10:42:
super gaaf! jammer dat het een One-Shot is, wat een prachtidee
voor een herinnering heb je hier. Echt goed. ^^
En indd, ik vroeg om Draco. <3

Rue zei op 5 maart 2013 - 20:31:
OMG! Zalig! Idd jammer dat het een one-shot is, want anders had ik onmiddellijk verder gelezen...

Rebella zei op 5 maart 2013 - 19:28:
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
dat zegt genoeg lijkt me...o my o my o my o my o my...
Jammer dat dit een 1-shot is....
Echt zo geniaal!

Ik ben echt totaal overdondert en wil heeeeel graag meer lezen!
Je bent echt waanzinnig goed! Weet je dat!?
Echt krankzinnig geweldig!
Bij Merlijns harige sok!