FanFic.nl

Lou & Hazz: Tongues and Lips

06 Tongues and Lips

Als een volslagen idioot stond hij daar, niet wetend wat nu te moeten doen. Hij wilde gewoon naar zijn kamer gaan, een nieuw short pakken en die aantrekken, Harry laten voor wat hij was. Maar hoe in godsnaam ging hij verklaren dat Harry met zijn boxershort door de bus holde?
Nee. Dat wilde hij echt niet.
Dus, gek als hij was, stormde hij de badkamer uit opzoek naar de donkerbruine krullen. Hij wilde rennen, hard rennen, maar was bang de anderen zo wakker te maken en dan had je de poppen pas aan het dansen. Nee, hij ging stilletjes en geconcentreerd te werk. Voetje voor voetje schuifelde hij door de gang. Zodra hij bij de ‘’woonkamer’’ was, wierp hij een blik naar rechts, terwijl hij zijn ontblootte lichaam tegen de muur aandrukte. Het metaal was koud tegen zijn borstkas, maar hij kon niet anders. Zijn ogen scanden de zwartleren banken, de tafel en de planten.
Geen Harry.
Geïrriteerd sloop Louis verder, naar de speelkamer. Zachtjes opende hij de deur, tastte met zijn vingers de muur af naar het lichtknopje. Zodra hij deze gevonden had sloot hij de deur, om de schakelaar vervolgens in te drukken. Harry zou in ieder geval niet kunnen ontsnappen op deze manier. Opnieuw scanden Louis’ ogen de ruimte, langs de fat-boys, de tafelvoetbaltafel, de spelkasten. Hij keek in elk hoekje, in elke schaduw, maar nog altijd geen Harry. Verdomme.
Zachtjes vloekend knipte Louis het licht weer uit en opende hij de deur. Even keek hij de gang rond, zag niemand en sloot zachtjes de kamerdeur. Nu kon hij nog maar op twee plaatsten zijn; of de slaapkamer van Harry en Zayn of de bergruimte. Louis binnenste schreeuwde het meest voor de hand liggende antwoord, maar hij negeerde het, bang voor de taferelen die zich daar plaats zouden kunnen vinden. Voorzichtig sloop hij wat verder de gang door, om vervolgens te stoppen voor de deur van de slaapkamer van de jongens. Zachtjes legde hij zijn oor tegen het hout aan en luisterde. Hij hoorde een diepe ademhaling en kon daaruit Zayn onderscheiden, die altijd zo vast sliep als een roos. Net zoals Niall en Liam, eigenlijk. Louis besloot het zekere voor het onzekere te nemen en duwde zachtjes de deurklink naar beneden, om door de kier van de deur te gluren.
Hij zag de muren, de koffers en twee bedden – één onbeslapen. Even grinnikte hij in zichzelf bij het aanzicht van Zayn, wiens dekens overal lagen behalve om zijn lichaam heen. Het viel Louis op dat hij eigenlijk ongelooflijk veel tatoeages had en sloot snel weer de deur om afleiding te voorkomen.
Nu was er nog één optie. De berging. Tenzij Harry met zijn boxer uit de bus was gesprongen, maar dat leek hem wel heel onwaarschijnlijk. Hoewel, het bleef Harry.
Voorzichtig sloop Louis verder de gang door, helemaal tot aan het eind. Daar zat één, simpele deur van hout, precies zo één als die van hun slaapkamers. Louis haalde diep adem, greep de deurklink vast en duwde deze in één snelle beweging naar beneden, waardoor de deur openzwaaide. Hij wilde bijna ‘’hebbes!’’ schreeuwen, maar kwam tot een grove ontdekking.
Geen Harry. What te fuck?
Louis draaide zich weer om, streek van frustratie met zijn hand door zijn bruine haren. Hij kon nergens anders zijn. Dat kon niet. Hij zette zijn handen op zijn heupen en scande de hele gang af, inclusief plafond, toen hij gerommel achter zich hoorde. Hij wilde zich omdraaien, was te laat en kon niet meer reageren aan twee paar handen die hem vastpakten en naar achteren trokken. Een kleine schreeuw verliet Louis’ keel toen de deur dicht werd gegooid en hij volledig in het donker staarde, zich niet in staat te verroeren.

What the fuck was dit nu weer?

‘’Harry?’’ fluisterde Louis enigszins angstig, omdat hij hier net had gekeken en hij geen Harry had gezien. Er werd echter niet geantwoord en Louis hield zijn adem in om een tweede ademhaling te ontdekken.
Die was er niet.
‘’Wat voor de…’’ zachtjes vloekend voelde Louis aan de deurkruk, maar hij gaf niet mee. Hij zat hier opgesloten, was hier door iemand heen gesleurd en stond alleen in een handdoek – zonder boxershort. Het moest Harry wel zijn.
‘’Harry, wat ben je van plan?’’ fluisterde Louis, nog steeds niet verlangend naar het feit dat de anderen wakker zouden worden. Dat wilde hij echt niet.
Net op het moment dat hij de deur nog een keer wilde proberen open te maken, voelde hij een warme adem in zijn nek. Zijn lichaam verstijfde compleet, hij durfde helemaal niets meer te doen.
De adem kwam dichterbij, streelde zijn ontblootte huid, waarna zachte lippen zich op zijn nekvel drukten, gevolgd door een strelende tong die zich naar het plekje onder zijn oor begaf. Louis wist dat hij aan de kant moest springen of in ieder geval een schijnbeweging naar achteren moest maken, maar er was één klein probleempje.
Hij kon het niet.
De lippen zogen en tanden namen voorzichtig het gevoelige vel vast, beten er zachtjes in. Een siddering schoot door Louis’ lichaam en hij voelde hoe twee paar handen zich op zijn heupen nestelden, op de zachte stof van de handdoek. Hij werd zachtjes naar achteren getrokken, tegen een lichaam aan dat net als dat van hem niet voorzien was van kleding – maar wel van een boxer. De vingers van de handen bewogen zich over de stof van de handdoek heen naar voren en streelden zachtjes de rand boven het witte stof. De lippen zogen harder, waarna de tanden zachtjes zijn oorlel beetnamen. Een zachte kreun kwam uit Louis’ keel en hij schrok er zo van, dat hij ruw een stap naar voren deed waardoor de vingers de handdoek vastgrepen en Louis ervan ontdaan werd.
Nu was hij naakt.
‘’Godverdom- Harry!’’ siste Louis, terwijl het bloed naar zijn wangen steeg. Er kwam echter geen reactie en paniekerig beet Louis op zijn lip, keek hij schichtig om zich heen. Niet dat hij wat kon zien, het was aardedonker in de opbergruimte. Hij voelde hoe zijn hart sneller begon te kloppen en bij de gedachte aan wat er zojuist was gebeurd kreeg hij het warm, ongelooflijk warm en voelde hij een intense kriebel door zijn maag rollen.
Dit was niet best. Totaal niet best.

Reacties: