FanFic.nl

Once Upon A Time in Neverland

Chapter Two

De nacht begon te vallen en Hook gaf zijn nieuwe ''bemanning'' een rondleiding benedendeks. Emma had beloofd even op het schip te letten en hij zou haar later een rondleiding geven, aangezien zij met hem de eerste nachtdienst had. David zou in de ochtend had roer overnemen met Mary Margaret. Hij grijnsde bij de gedachte van de komende nacht met Emma op het dek. Hij zou haar eens laten werken, kon ze vast wennen voor de komen de weken. Nadat hij iedereen een kamer had gewezen en een fijne avond had gewenst, ging hij via het luik terug naar het dek. Emma keek weer geconcentreerd naar de kaart dus besloot Killian nog even naar zijn eigen kajuit te gaan, een nieuwe fles rum te halen en zijn jas aan te doen, 's nachts was het vaak ijskoud op zee.

Emma verveelde zich. Zo'n schip besturen was niet echt spannend als je niet wist waarheen je koers moest zetten. Hook had haar gezegd dezelfde koers aan te rijden. Het was als constant rechtdoor rijden op een 30 kilometer per uur weg. Precies, doodsaai. Ze hoorde voetstappen op de trap, dat moest Killian zijn.
'Ready for a rough night m'lady?'
'Shut it Hook.' Mompelde Emma en ze boog zich voor de zoveelste keer die avond over de kaart.
'Ik maakte geen grapje, 's nachts waait het meestal het hardst op zee. En vandaag hebben we mazzel liefje, als we de zeilen bij zetten gaan we een stuk sneller.'
Hoe moeten we de vier zeilen van die boot met zijn tweeën bijzetten. Dat lukt niet.
'Schip, liefje. '
'Ja, wat jij wil. Dus, wat zijn uw orders Kapitein?'
Killian dacht even na en hielp haar daarna om de zeilen bij te zetten. Hij liet haar verschillende knopen zien en maken, liet haar omhoog klimmen naar de mast en daar allerlei klusjes op te knappen. Rond een uur of drie was ze klaar en helemaal kapot.
'Nu a moe?' Lachte de kapitein en gaf haar een knipoog.
'En had ik nog wel zo veel wilde plannen met jou,' Spotte ze met haar wenkbrauwen opgetrokken, 'die zullen helaas moeten wachten.'
Killian keek zowaar teleurgesteld waardoor Emma grinnikte. Wat een idioot.

Emma ging op het dek zitten, tegen de balustrade en uit de wind. Toch had ze het ijskoud. Diezelfde ochtend had ze bij het aankleden er niet aan gedacht dat ze die avond op een piratenschip zou zitten.
'Heb je het koud?' Vroeg Killian omkijkend vanaf het stuurwiel.
'Nee.' Loog Emma en een rilling ging door haar heen.
Killian grinnikte en kwam naar haar toe.
'Jij kan dan misschien wel weten wanneer mensen liegen, maar zelf ben je er ook geen ster in. Voor mij liefje, ben je een open boek.' Hij trok zijn lange leren jas uit en legde die over haar heen.
'Bedankt.' Mompelde Emma wazig.
'Ga je nu al in slap vallen? De nacht is pas net begonnen.' Vroeg Killian na een lange stilte.
'Nee.' Loog Emma weer, terwijl haar ogen dicht begonnen te vallen.
'Leugenaar.'
Killian concentreerde zich weer op het roer en liep nog een paar keer de trap af om iets aan te passen bij de zeilen.
Toen hij na de derde keer terug kwam, zag hij Emma onder zijn jas liggen te slapen. Hij grinnikte en richtte zijn blik weer op de zee.
Zijn donkere blik ontspande en hij genoot van de zilte lucht van de zee. Alleen de oceaan had dit effect op hem, verder kon niks zijn verdriet om Milah verlichten.

Emma werd langzaam wakker van de ruisende golven. Even besefte ze niet waar ze was, maar langzaam begon het te dagen.
'Hook?' Riep ze slaperig terwijl ze naar het roer keek. Hij was weg en nergens te bekennen.
'Zoek je mij prinses?' Hoorde ze zijn stem van bovenaf komen.
Ze keek naar boven en zag hem in een touwentrap hangen.
'Wat doe je?' Vroeg ze verbaasd
'Hoe ziet het eruit Swan? Ik probeer een fatsoenlijke knoop te leggen.' Hij friemelde een tijdje aan een touw, pakte toen een lang loshangend touw en zwierde Jack Sparrow stijl naar beneden.
'Als jij nou beter je best had gedaan daarboven.' Plaagde hij haar nadat hij met een bonk op het dek was beland.
Emma keek verbaasd naar hem, hij wankelde niet eens.
'Kun je me dat leren?' Het flapte eruit voordat ze het wist.
Killian grijnsde breed.
'Daar staat natuurlijk wel iets tegenover..' Hij bracht zijn gezicht veel te dichtbij, zodat ze zijn adem, die overigens ontzettend naar rum rook, over haar gezicht hoorde blazen.
'Ga weg.' Mompelde ze en dook langs hem heen. Vastbesloten nam ze een slok van zijn rum, iets dat wat protest opleverde van hem, en liep daarna richting de touwenladder. Ze zou die verdomde piraat wel eens even wat laten zien.
Ze klom en door de wind was het een stuk minder stevig dan ze van te voren had bedacht dat het zou zijn.
'Verdomme.' Vloekte ze binnensmonds. Ze keek even naar beneden en zag Killian met een brede grijns en zijn armen over elkaar staan te wachten. Hoger en hoger klom Emma tot ze op de balk dat het zeil droeg stond.
'Ik moet echt leren mijn grote mond te houden.' En ze vloekte nog een aantal keer. Het touw, hing een halve meter van haar af, ze zou moeten springen.
Ze moest wel, het was al een wonder dat ze op de balk gekomen was, no way dat ze nog terug kon.
Even sloot ze haar ogen, maar waagde toen de sprong.

De wind joeg door haar haren en ze zwierde langs het touw naar beneden. Killian keek verbaasd toe en tot ze voor hem landde.
'Ha!' Riep ze en verloor toen haar evenwicht, waardoor ze zo'n beetje tegen hem aan viel.
'Smooth.' Antwoorde hij, met een opgetrokken wenkbrauw.
Emma rolde, voor de zoveelste keer, met haar ogen en wilde zich losmaken uit Hook zijn greep.
'Mag ik gaan?'
'Nee. Kijk!' Hij draaide haar om en dwong haar te kijken naar de horizon, waar de zon verscheen.
'Dit is het beste aan de nachtdienst.' Fluisterde hij in haar oor. Even keek ze naar de opgaande zon en voelde de eerste warmte op haar koude gezicht.
'Holy Shit.' Met een glimlach ging ze op de tafel zitten en keek hoe de zon opkwam.
'En ik kan weer bij het roer staan. Aan jou heb ik ook helemaal niets gehad vannacht Swan. Misschien dat dat ook ergens anders beter gaat dan hier.. Wat dacht je van mijn kajuit?' Plaagde hij haar. Ze gaf hem vanaf de tafel een tik tegen zijn achterhoofd.
'Gedraag je Killian. Je verpest het moment.'
'Het moment?' Vroeg hij zich hardop af.
'Ja het moment dat ik geniet van de zonsopgang en jij er doorheen bazelt. Hou je kop en kijk mee.' Beval ze hem.
'Ik houd er van als je bazig doet.' Grinnikte hij.
Emma draaide even haar hoofd naar hem en keek hem aan in zijn zeeblauwe ogen.
'Dat verklaart dan in ieder geval waarom ik niet zoveel vrienden heb.' Lachte Emma en Killian grinnikte. Daarna was het, eindelijk dacht Emma, stil. Ze genoot van de warme zon die opkwam en de zachte kleuren in de lucht.

Reacties: