Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond] » Hoofdstuk 42
Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]
Hoofdstuk 42
Louis POV
Het is over een ruim maand alweer 24 december, wat betekent dat Silvanita en ik 21 worden.
Maar voordat we zover zijn moeten we vandaag overleven. Iets wat vast wel gaat lukken aangezien we vandaag zes maanden samenzijn. Ik heb een prachtig cadeau voor haar gevonden. Het is een kettinkje, nou eigenlijk twee. Eén voor haar, één voor mij. Het is een hart die je in tweeën kan breken. Ze zijn prachtig en ik hoop dat zij ze ook mooi vind. Ik steun op een elleboog en kijk naar Silvanita. Ze slaapt nog en als ze slaapt is ze zo mogelijk nog mooier. Voorzichtig strijk ik een krul uit haar gezicht. Niet te geloven dat we al een halfjaar samenzijn. Een glimlach verspreid zich over haar gezicht als mijn vingers over haar wang strijken. ‘Goeiemorgen.,’ mompelt ze. ‘Goeiemorgen beauty.’ Ik buig me voorover en zoen haar. Ze slaat haar armen om mijn nek en trekt me boven op haar. Met een hand aan beide kanten van haar lichaam houdt ik mijn gewicht omhoog. Glimlachend trek ik me terug. ‘Ik heb een cadeautje voor je.’
Haar ogen worden groot. ‘Echt? Ik dacht dat we hadden afgesproken dat we alleen een diner zouden hebben?’ ik lach. ‘Ik verwen je gewoon graag.’ Ze bloost en ik sta op. Snel loop ik naar de kast en pak het doosje. Met het doosje in mijn handen loop ik terug naar het bed. Ik duik weer onder de dekens en steun op een elleboog. ‘Alsjeblieft.’ Voorzichtig pakt ze het doosje aan en maakt hem open.
Tranen springen in haar ogen als ze de kettingen uit het doosje haalt. ‘Ze zijn prachtig.,’ fluistert ze ontroerd. Ik pak een van de kettingen. ‘Draai je eens om.’ Ze gehoorzaamd en komt voor me zitten, haar rug naar me toe. Voorzichtig laat ik het kettinkje om haar nek vallen en maak hem dan vast. Als hij vast zit geef ik een kus in haar nek. ‘Je bent prachtig.’ Ze draait zich om en glimlacht. ‘Je bent te lief, Louis.’ Ik pak het andere kettinkje en doe hem om. ‘Voor altijd samen.’ Ze knikt en buigt zich naar mij toe. Haar lippen raken de mijne en de vlinders springen weer op.
Ik hou van haar en zal haar nooit meer laten gaan.
----S’avonds----
We zitten tegenover elkaar aan een klein tafeltje, in een klein restaurantje. Silvanita draagt een mooi zwart jurkje en heeft haar haar gestijld. Het kettinkje hang om haar nek en ze ziet eruit als een filmster. Ik pak haar handen. ‘Je ziet er prachtig uit.’ Ze bloost en ik glimlach. ‘Ik wil je nooit meer verliezen.’ Ze kijkt op en haar groen/blauwe ogen boren zich in mijn blauwe. ‘Ik jou ook niet.’
Mijn glimlach wordt breder en ik buig me over de tafel heen om haar een kus te geven.
Ze glimlacht en pakt dan de kaart op. ‘Het klinkt allemaal zo lekker.’ Ik knik instemmend.
We lezen de kaart in stilte en uiteindelijk weten we wat we willen. Ik wenk een ober en hij neemt braaf onze bestelling op. ‘Ik kan echt niet geloven dat we al zes maanden samen zijn,’ zegt Silvanita hoofdschuddend. Ik glimlach. ‘Ik ook niet, maar ik ben er heel blij mee.’ Ze knikt instemmend.
Mijn telefoon gaat af en ik zie dat het Paul is. ‘Sorry, deze moet ik even nemen.’ Ze knikt begrijpend en ik sta op. Ik loop naar de hal en neem op. ‘Met Louis.’
‘Hey Louis. Sorry dat ik je moet storen op je date, maar ik moet je even iets mededelen,’ zegt Paul.
‘Snel dan,’ zeg ik zuchtend. ‘Jullie zijn uitgenodigd om op 24 december naar een kerstgala te gaan. Tevens mogen jullie daar optreden.’ Ik protesteer. ‘Maar Paul, dan zijn ik en Silvanita jarig!’
‘Ik weet het, ik weet het. Maar dit zou flink wat publiciteit opleveren. En anders neem je Silvanita toch mee?’ Ik frons. ‘Maar dan wordt het al openbaar.’ Paul grinnikt. ‘Zijn jullie daar nog niet klaar voor dan?’ Twijfelend geef ik antwoord. ‘Ik weet niet. Ik zal het met haar overleggen, oke?’
‘Goed. Bel me morgen maar voor het antwoord. De anderen willen in ieder geval wel. Veel plezier nog.’ Ik zucht. ‘Dag Paul.’ Dan hang ik op. Ik stop mijn telefoon in mijn zak en wrijf even over mijn gezicht. Bagger. Dat kan nog wel wat problemen op leveren. We gaan zo ie zo, want de anderen willen. Zuchtend loop ik weer terug naar ons tafeltje. ‘Wie was dat?,’ vraagt ze. ‘Paul,’ antwoord ik.
‘O leuk! Had hij nog wat interessants?’ ik knik. ‘We hebben een kerstgala, 24 december.’
Haar gezicht betrekt. ‘Maar. Dan zijn we jarig.’ Ik knik. ‘Ik weet het, maar ehm…’ Silvanita kijkt me aan. ‘Wat is er, Lou?’ Ik krab even in mijn nek. ‘Paul zei dat ik je anders moest meenemen, maar dan wordt het al openbaar en ik weet niet of we daar klaar voor zijn. We hebben je tot nu toe uit de bladen en zo kunnen houden. Dat verandert natuurlijk als het openbaar wordt.’ Silvanita twijfelt zichtbaar. ‘Ik weet het niet. Ik bedoel, we houden van elkaar en dat mag iedereen weten, maar ik weet niet of ik klaar ben voor de reacties en de haat en zo.’ Ik plaats mijn hand op die van haar. ‘Laten we het er anders thuis over hebben, oke?’ Ze knikt en de ober komt ons eten brengen. Ze glimlacht even naar me. ‘Op ons halfjarige jubileum dan maar.’
Silvanita POV
Met Louis’ arm om mijn schouders en mijn arm om zijn middel lopen we door de straten van London, op weg naar huis. Het eten was echt geweldig en ik vond het leuk om een keer alleen met Louis uit te gaan. De straatlantaarns branden en ik heb het een beetje koud. Niet gek als je bedenkt dat ik hier in een jurkje loop en het al november is. Een rilling loopt over mijn rug en Louis slaat zijn arm dichter om me heen. ‘Heb je het koud?’ Ik knik en hij wrijft over mijn armen. ‘We zijn bijna thuis.’
We lopen nog vijf minuten, dan komt het huis al in zicht. Een zucht van opluchting verlaat mijn lippen. Louis opent de deur en we stappen naar binnen. Ik doe meteen mijn hakken uit en op blote voeten loop ik naar boven. Louis komt vlak achter me aan, ik hoor zijn ademhaling. Zodra we in onze kamer zijn en de deur dicht is, knip ik het licht aan. ‘Ik ga me even omkleden,’ zeg ik tegen Louis. Hij knikt en ik loop de inloopkast in. Niet veel later kom ik er weer uit. Omgekleed en wel. Louis ligt al in bed en slaat de deken uitnodigend open. Ik glimlach en kruip eronder, dicht tegen Louis aan. Hij slaat een arm om me heen en doet het licht uit. Even blijft het stil. ‘Lou, wat als ik, wij, ervoor kiezen het openbaar te maken? Wat heeft dat dan voor gevolgen?’ Ik was bang voor die gevolgen, wist niet precies wat ze waren. Hij bleef even stil en sloeg zijn armen steviger om me heen. ‘Je zal in één keer een soort van beroemdheid worden. Je zal in bladen komen te staan en mensen zullen opeens allemaal een mening over je hebben.’ Ik slik, niet niks dus. ‘Ik zou niets anders willen dan dat de hele wereld het weet, maar ik weet niet of ik er klaar voor ben.’ ‘Ik begrijp je,’ fluistert hij in mijn oor. Zijn lippen strijken over mijn haargrens. Ik zucht, diep en trillerig. ‘Samen?’ mijn stem piept een beetje.
‘Samen.’ Aan de klank van zijn stem kan ik horen dat hij glimlacht. Ik draai mijn hoofd en al gauw voel ik zijn lippen op die van mij. ‘Laten we gaan slapen.’ Ik knik en nestel me tegen zijn borst. Zachtjes begint hij te zingen en al gauw vertrek ik naar dromenland.
Reacties:
Laat ik even lekker origineel doen:
ER KOMT EEN SUPERMEGAGROTE BOMEXPLOSIE 24 DECEMBER!
Ik heb zo mijn redenen:
- knallend einde (dat wist je al)
- Ik houd van bomexplosies. Ze zijn zo lekker explosief
- Het is alvast het vuurwerk voor oud en nieuw
- Als ze het kerstgala verrekte saai vinden, is het zo AFGEBLAZEN ^^
- Het helpt tegen een OPGEBLAZEN gevoel
- Het is de bom die ontploft als ze elkaar kussen
- HET IS GEWOON SUPER VET STOER!
Dus ja. Daarom dus. (:
Sorry dat het zo lang duurde voor ik dit las maar ik had het druk.
Hoe dan ook, ik denk dat de fans haar wel mogen! Dat ze hooguit jaloers worden!
Je moet toch blij zijn als je idool gelukkig is?
Ik zeg dit nu allemaal wel zo mooi maar ik ga stik jaloers zijn als harry een gf krijgt^^
Snel verder! Melding?
X tamara