FanFic.nl

Moments [5-shot]

Het proloog

De vijfendertig jaar oude man zette zijn tassen in de hal neer en knipte het licht aan. Hij keek om zich heen. Dit was het dan, zijn nieuwe huis. In ieder geval voorlopig. Straks zou hij de rest van zijn spullen wel uit zijn autootje halen. Veel was het niet, nog enkele dozen en twee of drie tassen. Maar eerst wilde hij rondkijken.
Hij was vandaag pas in de stad aangekomen. Het appartement had hij alleen nog op foto’s gezien, de huisbaas net voor het eerst ontmoet. Het was een streng uitziende man met een hoed en een snor, precies hoe hij had gedacht dat een huisbaas eruit moest zien.
Het appartement was niet groot of luxe, maar leek prima aan zijn eisen te voldoen. Niet dat hij al te veel eisen kon hebben met zijn krappe budget, maar toch. Hij probeerde het matras uit, evenals de bank in de woonkamer en de stoelen rond de eettafel. Zijn spullen. Zolang hij hier woonde tenminste.
Toch was er één ding wat hem stoorde na zijn rondje door het appartement. Er was een deur die niet open kon. Elke sleutel aan de sleutelbos had hij geprobeerd – niet dat dat lastig geweest was, er waren er maar vijf – maar geen enkele had gepast. Hij besloot zich er vooralsnog niet al te druk over te maken, hij zou het de huisbaas later wel vragen. Die had toch beloofd later deze week nog eens langs te komen om te informeren of alles goed was. Bovendien was alles wat hem beloofd was aanwezig: een woonkamer, keukentje, badkamer en een slaapkamer. Meer had hij ook niet nodig, het extra kamertje zou hooguit van pas kunnen komen als berging. Gasten ontving hij toch niet, dus een logeerkamer was vrij overbodig.
Drie dagen later kwam de huisbaas inderdaad langs. De man bood hem koffie aan – hij kon hem immers maar beter te vriend houden. De huisbaas zei hem dat de koffie echt heerlijk was, maar dat kon moeilijk een verrassing zijn aangezien hij voor de machine betaald had.
Toen de man hem naar de afgesloten kamer gevraagd had was de huisbaas eerst in lachen uitgebarsten. Ja, die, kamer. Eindelijk iemand die het opviel! Meestal zei men er niets over, vertelde de huisbaas. Waarschijnlijk waren ze bang voor hem, dacht hij, bang om hun net verworven huis weer kwijt te raken door hun klacht. Maar zo’n kwaaie was hij niet, verzekerde de huisbaas hem, als er iets was moest hij het maar gewoon zeggen.
De kamer zat al jaren op slot, vertelde de huisbaas. Vroeger, toen de appartementen nog in het bezit van particulieren waren, was de deur op slot gedraaid en nooit meer open gegaan. Maar uiteindelijk werden de appartementen opgekocht en verhuurd. De sleutel bleef zoek en hoewel het openmaken van de deur niet heel moeilijk moest zijn – gewoon een kwestie van wegbreken, zo zonder sleutel – had nog nooit iemand de moeite genomen. Hem boeide het niet zo, zei de huisbaas, maar als de man de behoefte voelde de deur te openen moest hij vooral zijn gang gaan.
De man liet de huisbaas weer uit toen de koffie op was. Opnieuw liep hij naar de deur. Hij legde zijn hand op het hout en ging ervoor zitten. Wat zou er daarachter toch zijn? Een kamer, ja, dat snapte hij ook wel, maar wat precies? Er moest toch een reden zijn waarom de deur op slot zat? Hoezeer hij het ook wilde ontdekken, achter het geheim van de kamer wilde komen, maakte het mysterie hem ook opgewonden. En als hij de deur zou openen zou hij niet meer kunnen speculeren. Dan zou het enkel nog een kamer zijn, een doodgewone kamer zonder geheim. Dan zou het leven weer gewoon saai en geheimloos doorgaan.
Het leven ging door. De man vond werk en was hele dagen van huis om de huur te kunnen betalen. ’s Avonds was hij doodop en keek hij één of ander misdaadprogramma terwijl hij een pizza of andere kant-en-klaarmaaltijd at. In de weekenden was hij met vrienden, want ook dat moest gebeuren. Soms stond hij nog stil bij de deur, nam de opwinding van het geheim weer even over. Dan zat hij in de gang en keek naar de vale witte verf, nadenkend over wat hij daarachter zou kunnen vinden. Dan droomde hij over verborgen laboratoria en schatkamers met spullen uit verre oorden. Maar door drukte waste die dromen weer weg. De deur bleef gesloten.

Reacties: