Hoofdcategorieën
Home » Overige » Schijnvertoning » Stephan's Story
Schijnvertoning
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
2 aug 2013 - 17:17
Aantal woorden:
1234
Aantal reacties:
6
Aantal keer gelezen:
634
Stephan's Story
De avond was aangebroken en vermoeid zaten we om een klein en gezellig kampvuurtje heen. Het was Saorises idee geweest, aangezien de middag nog al uitputtend geweest was. We waren met de scouting groep mee gelopen op een speurtocht, die niet meer inhield dan baggeren door de modder en pijnlijke blaren creëren. Het doel was om één of andere kaart te vinden en hoewel de mensen van de scouting het ding wel gevonden hadden – ik heb het nooit te zien gekregen.
Hoe dan ook, nu was het tijd voor rust. De geluiden van de ontwakende nachtdieren vulden onze oren en bracht een mysterieus sfeertje met zich mee.
We vonden het heerlijk.
“Ik vind dat het tijd is voor spookverhalen,” opperde Stephan, terwijl hij een groot blok marshmallows in zijn mond stopte. Het bleef even stil, waarna Celeste als eerste instemde. De rest volgde algauw en ook ik had wel zin in een spookverhaaltje. Waarom ook niet? Het was niet dat het kwaad kon of zo. Tenzij het verhaal ineens waarheid zou worden en de desbetreffende monsters zich toevallig in dit bos zouden huishouden.
Niet, dus.
“Oké, mooi. Wie begint?” Iedereen keek elkaar één voor één aan, maar natuurlijk zei niemand iets. Quasi chagrijnig zuchtte Stephan en haalde hij zijn schouders op.
“Niet allemaal tegelijk, hoor. Dan begin ik wel.” Hij stopte een laatste stuk marshmallow in zijn mond, veegde zijn handen aan zijn zwarte skinny jeans af en leunde wat verder naar voren. We zaten in de kleermakerszit in het gras, om het vuur heen, dus lekker dicht op elkaar. Iedereen kon Stephan goed zien en horen en door de weerkaatsing van de vlammen hoefde hij geen cliché zaklantaarn onder zijn gezicht te houden.
Hij zag er zo al freaky genoeg uit.
“Acht jaar geleden in een soortgelijk dorpje als Elanor, stond een herberg. Het gebouw was oud en begon al groen uit te slaan, maar werd nog elke vakantie gebruikt als onderkomen voor jongeren die goedkoop op vakantie wilden. Jongeren, zoals wij.” Gegrinnik steeg op om de toon die Stephans stem had aangenomen, maar verdween algauw weer zodra de jongen verderging.
“De herberg had geen naam, maar iedereen noemde het The Sleepy Ghost. Niet omdat het zo oud was, nee, omdat het er spookte. Een geest dwaalde rond door de gangen.” Hij stopte even en keek ons één voor één aan, blij om het feit dat we gefascineerd naar zijn geïmiteerde verhaal zaten te luisteren, omdat hij het zo deed leken op de herberg waar we zelf in sliepen.
“Niemand wist dat die geest er was. Nou ja, het verhaal bestond natuurlijk wel, maar niemand wist dat het ook écht zo was. Tot dat een jongen genaamd Heath met zijn kameraden voor een week naar de herberg op vakantie ging en-” Ik verslikte me in een slok cola zodra Stephan de naam van de jongen had uitgesproken. Hij hield abrupt op met praten en iedereen keek me vreemd aan, terwijl ik uithoestte en me beschaamd verontschuldigde. Algauw leek iedereen het weer te vergeten en wendden ze zich weer tot Stephan, behalve Nina. Ze keek me met een vreemde blik aan, die hetzelfde zei als mijn gedachten.
Wat voor de...?
“Oké. Nu ga ik gewoon ongestoord verder.” Stephan gaf me een knipoog en ik perste een glimlach om mijn lippen, hoewel mijn binnenste het uitschreeuwde van verwarring.
“Ze waren met zijn zessen, net zoals wij. Alleen waren zij zonder meisjes op vakantie en ben ik hier de enige jongen –“
“Je kan doorgaan voor een meisje, schat,” grinnikte Evelyn, waarop Stephan driftig zijn hoofd schudde.
“Nee hoor, anders had ik dit niet.” Hij knikte naar beneden en Saorise rolde met haar ogen. Altijd hetzelfde liedje.
“Hoe dan ook!,” riep Stephan om de aandacht weer volledig bij zijn verhaal te krijgen.
“Ze waren dus op vakantie. Heath deelde zijn kamer met zijn beste vriend, Louis. De anderen deelden ook kamers, dus in totaal hadden ze drie kamers bezet. De eerste dag en nacht verliepen vlekkeloos, ze waren op stap geweest en Louis had zelfs een jongen gescoord,” Stephan glimlachte ondeugend, maar niemand leek het zo grappig te vinden als hijzelf. Diva.
“However, de tweede nacht begon het. Het was een regenachtige avond, met donderslagen en bliksemflitsen. Het waaide extreem hard en de muren van het gebouw kraakten geheimzinnig, misschien zelf een beetje eng. De jongens hadden besloten vroeg op bed te gaan, omdat het de avond ervoor aardig laat was geworden. Heath en Louis daarentegen, wilden nog even een beetje rondkijken. Het bleef natuurlijk een oud gebouw en het verhaal over de geest was al bekend, dus waren de jongens nieuwsgierig geworden. Heath nam een camera mee, geïnspireerd door de documentaire genaamd The Blair Witch Project. Je weet wel, die film die op de waarheid gebaseerd zou zijn, waarin ze ook een geest vinden.” Iedereen knikte en een rilling liep over mijn rug bij het idee aan die film. Hij was echt eng.
“Dus, alles kraakte en deed en er was niemand meer op de gang. Heath zette de camera aan en samen liepen ze al filmend door de gangen. Er was niets bijzonders te zien of horen – op het gekraak door de wind en regen na...” Hij stopte even om zijn dramatische effect te vergroten en vol spanning wachtte iedereen op de ontknoping.
“Totdat ze in de gang van kamer 1408 kwamen.” Stephan zuchtte, leunde achterover en legde zijn armen over elkaar. Afwachtend keek hij ons aan en algauw trok Evelyn haar mond open.
“Ja en toen?” Stephan schudde zijn hoofd.
“Dat mag iemand anders verzinnen, hoor.”
“Ach joh! Doe niet zo flauw, dit verhaal heb je niet verzonnen,” zei ik verontwaardigd, waarop Saorise me bijstond. Intimiderend leunde ze naar Stephan toe, haar donkere ogen keken dwars door hem heen.
“Vertel op, prinses.” Stephan zuchtte.
“Goed, goed. Rustig maar, ik ga al verder.” Tevreden boog het meisje zich weer terug en stierf het geroezemoes weg. Iedereen wachtte nu op de ontknoping van het spookverhaaltje.
“Ze schrokken er zo erg van, dat Heath haast de camera liet vallen. Zelfs Louis’ stem stierf weg nadat hij over elk klein geluidje een grapje had lopen maken. Nee, wat ze zagen joeg hen echt de stuipen op het lijf.” Hij stopte een marshmallow in zijn mond, slikte deze in no-time door en vervolgde zijn verhaal op fluistertoon: “Er stond een lange man in de gang. Zijn gezicht zo bleek als maanlicht, zijn ogen zo donker als de nacht. Vingers, zo koud als ijs. Langzaam kwam hij dichter naar hen toegeslopen. Hij was als een schaduw die zich voortbewoog, geruisloos en angstaanjagend. Zodra hij nog geen vijf meter van de jongens af was, opende hij zijn zwarte mond en-“
“Ho maar weer!” riep Nina, die in elkaar gedoken tegen Evelyn aan was gekropen. Geïrriteerd draaiden de anderen naar haar toe, terwijl iedereen diep van binnen ook niet wilde dat Stephan nog verder ging. Hoewel – de man was nu toch al op ons netvlies gebrand.
“Wat zei hij, Steph? Kom op, vertel.” Saorise leunde dichter naar de jongen toe, maar Nina schudde driftig zijn hoofd.
“Oké, vertel het straks maar,” glimlachte ze, waarop iedereen weer gerust adem kon halen. Niemand had zin in een ruzie en al helemaal niet op een gezamenlijke vakantie. En hoewel de namen van de jongens rond bleven spoken in mijn hoofd, was het beeld van de man algauw verdwenen zodra Evelyn een verhaal begon over Big Foot.
Tot dat het nacht werd.
Reacties:
Chayenne zei op 26 juli 2013 - 9:45:
Wat!?wat!?!?
Dit is erg verwarrend0.0 gaa snel verder!
*ik luister de song later
ben op mobiel*
Wat!?wat!?!?
Dit is erg verwarrend0.0 gaa snel verder!
*ik luister de song later
ben op mobiel*
Rukia zei op 25 juli 2013 - 23:27:
o ik lees zeker nog mee ( had blijkbaar bij het vorige hoofdstuk vergeten te reageren
)
En nu maar hopen dat ik kan slapen vannacht, jij schrijft soms net iets te goed blijkbaar
benieuwd trouwens wat dat nu allemaal met die heath is, snel verder dus
o ik lees zeker nog mee ( had blijkbaar bij het vorige hoofdstuk vergeten te reageren
)En nu maar hopen dat ik kan slapen vannacht, jij schrijft soms net iets te goed blijkbaar
benieuwd trouwens wat dat nu allemaal met die heath is, snel verder dus
Rebella zei op 25 juli 2013 - 22:03:
1408? Bedoel je hier toevallig de film 1408? Mooi hoofdstuk lekker spooky! Klasse!
1408? Bedoel je hier toevallig de film 1408? Mooi hoofdstuk lekker spooky! Klasse!
Bodine zei op 25 juli 2013 - 17:12:
YAAAAAAY EEN CHAPPIE OVER MIJ WHOEEEEEEEEE.
Oké. Well. Ik wil weten of Stephan één van die jongens is in die herberg. Misschien heeft hij er wel iets mee te maken? Of misschien, misschien - misschien kent hij Loueh wel en heeft Loueh het hem verteld. Of misschien heeft hij het verzonnen en praat ik onzin, maar ik wil een Loueh-Stephan scène dus shh. ^^
YAAAAAAY EEN CHAPPIE OVER MIJ WHOEEEEEEEEE.
Waarom ook niet? Het was niet dat het kwaad kon of zo. Tenzij het verhaal ineens waarheid zou worden en de desbetreffende monsters zich toevallig in dit bos zouden huishouden.Ehm. Jij weet misschien hoe het zit, en dat het spookverhaal werkelijk wordt - of zo (geen idee of dat waar is), maar jouw personage natuurlijk niet. De voornaamste reden om geen spookverhalen te vertellen is meestal, naar mijn weten, nachtmerries. Maar either way - je verdedigt je nu tegenover iets wat eigenlijk helemaal niet verdedigd hoeft te worden. "Ik heb zin in een spookverhaal." Oké, prima. Einde alinea, neeext. Feel me?
Niet, dus.
Tevreden boog het meisje zich weer terug en stierf het geroezemoes weg.Nou kijk. Het eerste gedeelte van de zin staat in een persoonsvorm - onderwerp contstructie, vanwege "tevreden". Maar het tweede gedeelte van de zin staat dat ook, wat insinueert dat dat ook "tevreden" gebeurt, maar volgens mij bedoel je niet dat je geroezemoes tevreden wegsterft, dus eh. Zou je de zinsconstructie gewoon de constructie van een hoofdzin moeten gebruiken. 'dunno.
Oké. Well. Ik wil weten of Stephan één van die jongens is in die herberg. Misschien heeft hij er wel iets mee te maken? Of misschien, misschien - misschien kent hij Loueh wel en heeft Loueh het hem verteld. Of misschien heeft hij het verzonnen en praat ik onzin, maar ik wil een Loueh-Stephan scène dus shh. ^^
Even tussendoor. Want de echte reactie komt bij het volgende hoofdstuk.
Evelyn lijkt hier net een gay haha (:
En dan bij ''schat'' zo'n homogebaartje met haar hand.
Maar ik vind het echt vet cool!